Τρίτη 3 Απριλίου 2012

Αυξήσεις στη Γερμανία

Έγραφα τις προάλλες για το ότι οι εργαζόμενοι εδώ στη Γερμανία δεν ξέρουν τι θα πουν αυξήσεις εδώ και πολλά χρόνια. Κι όχι μόνο αυτό αλλά συγχρόνως υπάρχει μείωση του κοινωνικού κράτους. Όμως αυτό δεν ισχύει για όλους. Τις προηγούμενες μέρες έγιναν κάτι ψιλοαπεργίες από τους δημόσιους υπάλληλους εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα που έφεραν αποτέλεσμα: 6,3% αύξηση για τα επόμενα δύο χρόνια. Δεν ξέρω πότε ήταν η τελευταία φορά που δόθηκαν αυξήσεις ξανά. Αλλά θυμάμαι πως μπαίνοντας το 2010 οι (Γερμανοί) εκπαιδευτικοί πήραν αύξηση, κάπως αυτόματα, που σημαίνει πως μάλλον ήταν συνέχεια από προηγούμενη συμφωνία. Για πέρυσι δεν έμαθα.
Οι φωτογραφίες και χθες και σήμερα άσχετες με το θέμα, απλά να δείξω την άνοιξη. Που μας έφθασε φέτος νωρίτερα. Το Πάσχα που πλησιάζει γίνει ενδιαφέροντες συνδυασμούς κι η καλοκαιρία (όποτε υπάρχει) βγάζει τον κόσμο στα πάρκα σωρηδόν.
Ετικέτες

2 σχόλια:

  1. Ανώνυμος5 Απριλίου 2012 στις 11:54 μ.μ.

    Συνάδερφε Γιάννη, το σχόλιό μου:
    - Οι περί ων ο λόγος υπάλληλοι, δεν είναι "δημόσιοι" με την ελληνική έννοια της λέξης. Δεν μπορώ να μεταφράσω το öffentlicher Dienst. Είναι οι υπάλληλοι καθαριότητας, υπάλληλοι σε δημοτικά ιδρύματα, δημοτικές υπηρεσίες, κλπ. και φυσικά δεν έχουν τα - όποια - προνόμια των δημοσίων υπαλλήλων.
    Δημόσιοι υπάλληλοι στη Γερμανία είναι οι λεγόμενοι "Beamten".
    - Δεν ξέρω τι σημαίνει η αύξηση για όλους τους παραπάνω υπαλλήλους, ξέρω όμως πως τα "κοινωνικά" λεγόμενα επαγγέλματα, είναι απ' τα πιό κακοπληρωμένα στη Γερμανία. Παράδειγμα: Η νοσοκόμα ενός δημοτικού γεροκομείου, πληρώνεται με - περίπου - τα μισά μιας γραμματέας του ιδ. τομέα. Άλλο παράδειγμα: Μια γνωστή μου βρεφονηπιοκόμος στην Αυστρία παίρνει 2.500 καθαρά και στη Γερμανία θάπαιρνε 1600 (πες 1700 με την νέα αύξηση).

    Βασίλης Λυκοστράτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάν. Μαλ.6 Απριλίου 2012 στις 10:51 π.μ.

      Δεν διαφωνώ με το διαχωρισμό, το άρθρο το ανέφερε σωστά, εγώ το μετέφερα κάπως πιο ελεύθερα. Το διόρθωσα.

      Η ουσία είναι πως παρόλο που, όπως έγραφα τις προάλλες, αυξάνονται οι συλλέκτες μπουκαλιών κάποιες άλλες ομάδες καταφέρνουν να πάρουν αύξηση. Αυτοί που μαζεύουν μπουκάλια δεν βρίσκονται μόνο στο φτωχό Βερολίνο αλλά κι εδώ, στο πλούσιο Μόναχο. Στους δρόμους βλέπω όλο και περισσότερους να κάνουν αυτή τη δουλειά, αν και προφανώς δεν έχω στατιστικά στοιχεία.

      Αυτό εκφράζει τη γενική τάση για περιορισμό του κοινωνικού κράτους αλλά και των μισθών των εργαζόμενων. Οι ανισότητες ακόμα και μεταξύ εργαζόμενων για ίδια δουλειά ανάμεσα Βερολίνο - Μόναχο είναι μεγάλες. Στο Βερολίνο το ωρομίσθιο είναι στην πράξη κάτω από 5€ (επίσημα στα 8 περίπου) ενώ στο Μόναχο με 12 το επίσημο στην πράξη μπορεί να φτάνει και τα 7€! Η αμοιβή για τους ωρομίσθιους είναι 400€ το μήνα. Πόσες ώρες όμως; Θεωρητικά θα έπρεπε να διαιρεθούν τα 400 αυτά ευρώ με το ωρομίσθιο και να βγουν οι ώρες. Στην πράξη όμως είναι θέμα συμφωνίας κι η προστασία δύσκολη. Κι αυτό γιατί συνήθως την πρόσληψη δεν την κάνει η εταιρία που απασχολεί τον εργαζόμενο αλλά μια άλλη μεσίτρια εταιρία που τον διαθέτει σ' αυτή που τον χρειάζεται. Κάτι όπως οι καθαρίστριες στις περισσότερες δημόσιες υπηρεσίες της Ελλάδας (από υπουργεία, νοσοκομεία κλπ). Τον καθαρισμό τον έχουν αναλάβει εταιρίες καθαρισμού. Κι ας είναι τα ίδια πρόσωπα κάθε μέρα στο ίδιο πόστο.

      Διαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)