Χρεώσεις κινητής τηλεφωνίας, μέρος 2ο

Έγραφα πριν από καιρό για τις χρεώσεις των κινητών τηλεφώνων, συγκρίνοντας βασικά τις τιμές ανάμεσα σε Ελλάδα και Γερμανία. Η διέλευση των συνόρων με έκανε να διαπιστώσω μερικά ακόμα πράγματα που λέω να τα μοιραστώ μαζί σας. Εντάξει, γεγονός πως μειώθηκαν και άλλο οι χρεώσεις περιαγωγής και για τα ελληνικά δίκτυα, αν και ειδοποίηση δεν είχα όσο έμενα στο ίδιο κράτος (Γερμανία). Το έμαθα μόνο όταν συνδέθηκα σε δίκτυο άλλης χώρας. Και πότε έγινε αυτό; Όχι στο ταξίδι της επιστροφής αλλά στην εκδρομή στο Λίνταου!

Το Λίνταου όπως έγραφα είναι στη λίμνη της Κωνστάντιας, στο τριεθνές μεταξύ Αυστρίας - Ελβετίας και (βεβαίως) Γερμανίας. Με το που φτάσαμε στο σταθμό και ξεκινήσαμε τη βόλτα μας έρχεται μήνυμα πως συνδεθήκαμε σε δίκτυο της Ελβετίας. Το τηλέφωνο που χρησιμοποιώ είναι τεχνολογίας ντούαλ σιμ, πάει να πει (για τους μη μυημένους) πως έχει δυο διαφορετικά νούμερα (ελληνικό και γερμανικό τότε) αφού παίρνει δυο διαφορετικές κάρτες σιμ, δηλαδή συνδέεται ταυτόχρονα σε δυο δίκτυα (αν και, σε κατάσταση περιαγωγής, όταν δηλ, είσαι συνδεμένος σε δίκτυο άλλης χώρας) μπορεί τα δυο αυτά να είναι τα ίδια. Μου φάνηκε περίεργο πως συνδέθηκαν με ελβετικό δίκτυο και οι δυο κάρτες, τόσο η ελληνική όσο και η γερμανική. Και για μεν την πρώτη η εξήγηση που έδωσα τότε ήταν πως βρήκε δίκτυο με καλύτερο σήμα αλλά η άλλη; Αφού ήμουνα σε γερμανικό έδαφος (ή σε γερμανικά νερά αργότερα) γιατί προτίμησε το ελβετικό δίκτυο και δεν έμεινε στο δικό της;

Εξήγηση δεν έδωσα τότε, κι αυτή που εικάζω και θα δώσω σήμερα είναι καθαρά δική μου, αλλά συνδέοντας τα γεγονότα, μάλλον έχω δίκιο. Ας πούμε κι όταν πηγαίνουμε τα καλοκαίρια στο νησί με το βαπόρι, έρχονται μηνύματα που μας καλωσορίζουν στην Τουρκία. Αλλά τότε έτσι κι αλλιώς το βαπόρι κάνει αβλαβή διέλευση από τα τουρκικά χωρικά ύδατα, εξάλλου και στα ελληνικά όταν βρίσκεσαι σε κάποια απόσταση δεν έχει σήμα, άρα έδινα την εξήγηση πως εκεί, αυτό έπιανε αυτό είχε. Και στο νησί όμως σε κάποιες περιπτώσεις συνδέεται με τούρκικα δίκτυα, αλλά πάλι νόμιζα πως αυτό γινόταν γιατί δεν υπήρχε σήμα από το δικό τους δίκτυο (μιας και όταν είσαι εντός χώρας μπορείς να συνδεθείς μόνο στο δικό σου δίκτυο, τα υπόλοιπα δεν σε δέχονται).

Τα περίεργα συνεχίστηκαν και στο ταξίδι της επιστροφής. Με το που φτάσαμε στα ουγγαροσερβικά σύνορα, ακόμα περιμέναμε στην ουρά απ' τη μεριά της Ουγγαρίας κι έρχεται μήνυμα για χρεώσεις περιαγωγής στη Σερβία. Κι αργότερα, όταν φεύγαμε κι ενώ είχαμε προχωρήσει καμία 20αριά χιλιόμετρα στην ΠΓΔΜ ήμασταν ακόμα συνδεμένοι με το Σέρβικο δίκτυο, ενώ όταν πλησιάζαμε Ελλάδα δεν θέλανε να συνδεθούν με τα Ελληνικά και προτιμούσαν τα πουγουδουμίτικα! Γιατί όλ' αυτά;

Προφανώς οι εταιρίες κοιτάζουν το συμφέρον τους. Ξέρουν λοιπόν πως οι χρεώσεις περιαγωγής είναι μεγαλύτερες απ' τις χρεώσεις εντός χώρας (ακόμα τουλάχιστον, με την επιβολή των περιορισμών της ΕΕ, κάποια στιγμή οι χρεώσεις εντός Ελλάδας θα είναι όσες και η περιαγωγή). Επίσης πως περιαγωγή στην Ελβετία σημαίνει υψηλότερη χρέωση απ' ό,τι στην ΕΕ (0,54€ το λεπτό νομίζω έναντι 0,36€). Κι αυτό το προτιμούσαν τόσο η Ελληνική εταιρία όσο και η Γερμανική, ενώ παρόλο που ήμασταν στο τριεθνές δεν επιλέχτηκε καθόλου αυστριακό δίκτυο.

Αντίστοιχα οι χρεώσεις στη Σερβία εξαιρετικά ψηλές (3,82€ η Γουίντ αν ήθελες να καλέσεις Ελλάδα και 2,34€ η Κοσμοτέ και 1,49€ η γερμανική Άλντι) άρα γι' αυτό ενώ ήταν ακόμα στο έδαφος της ΕΕ συνδέθηκαν με σέρβικα δίκτυα και για αυτό δεν τα εγκατέλειπαν (στην ΠΓΔΜ η Γουίντ χρέωνε 3,08€, ενώ η Κοσμοτέ 1,848€). Γι' αυτό και η καθυστέρηση αλλαγής και όταν φθάσαμε στην Ελλάδα.

Συμπέρασμα: Οι εταιρίες προτιμούν την περιαγωγή που όμως δεν συμφέρει τους καταναλωτές - πελάτες τους. Για προστασία μας λοιπόν, και όσο δεν πρόκειται να ταξιδέψουμε στο εξωτερικό αλλά κινούμαστε κοντά στα σύνορα, αν δεν θέλουμε να δούμε το λογαριασμό της κινητής τηλεφωνίας να φουσκώνει καλό θα είναι να επιλέξουμε στο τηλέφωνό μας χειροκίνητα το δίκτυο στο οποίο ανήκουμε μιας και η (συνήθως προεπιλεγμένη) αυτόματη επιλογή δίνει την ευκαιρία να κάνει τα κορδελάκια της!