Σιένα

Η Σιένα (Siena - η ελληνική Βικιπαίδεια ελάχιστα έχει) είναι μια πόλη της Τοσκάνης, στην κεντρική Ιταλία, της περιοχής για την οποία μιλάγαμε στο προηγούμενο σημείωμα. Είναι μια πόλη 55 περίπου χιλιάδων κατοίκων που το κέντρο της είναι ανακηρυγμένο μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς απ' την Ουνέσκο κι αυτό όχι τυχαία αφού είναι ένα διατηρημένο από το μεσαίωνα κομμάτι. Στη φωτογραφείο το δημαρχείο της πόλης που είναι και το πιο τουριστικό της σημείο, το πιο φωτογραφημένο και το πιο ευπώλητο σήμα της πόλης. Έχει και μια τεράστια πλατεία μπροστά, στην πραγματικότητα η φωτογραφία το αδικεί, αλλά η ώρα που πήγαμε (βραδάκι) δεν προσφερόταν ιδιαίτερα. Δεν την είχαμε τη Σιένα στο πρόγραμμά μας, αλλά μου είχε πει πολλά η κόρη μου που την είχε επισκεφτεί στην 5ήμερη στην Γ' Λυκείου. Και μιας και η διαδρομή Μόναχο - Ρώμη μου φαινόταν αρκετά μεγάλη μου ήρθε η ιδέα να την κόψουμε λίγο με μια στάση στη Σιένα. Η ιδέα αποδείχτηκε τελικά εξαιρετική, αφού άξιζε με το παραπάνω.

Η πόλη έχει τείχη και αριστερά δεξιά (και όχι μόνο, υπάρχουν και σε άλλα σημεία της πόλης) η λύκαινα της Ρώμης που βυζαίνει τον ιδρυτή της πόλης (τον Σένιους, γιου του Ρέμου) και από κάτω τα γράμματα παρόμοια με της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας SPQS με το S να σημαίνει Σιένα). Μέσα στα τείχη η παλιά πόλη έχει πολλά στενάκια, αν και υπάρχουν και οι μεγάλοι δρόμοι που περνάνε τα λεωφορεία!

Και μιας και ανέφερα τα λεωφορεία να δυο φωτογραφίες από μια στάση: Υπάρχουν πληροφοριακές πινακίδες που εκτός από το ποιες γραμμές περνάνε και πού πάνε υπάρχει και ηλεκτρονική ενημέρωση ποιο λεωφορείο έρχεται και σε πόση ώρα! Ναι, για τις συγκοινωνίες μιας μικρής πόλης 55 περίπου χιλιάδων κατοίκων!

Στην Σιένα, όπως και γενικότερα στην Ιταλία κυκλοφορούν πολλά παλιά μικρά (αλλά πολύ μικρά) αυτοκίνητα, όπως το Φίατ Τσινκουετσέντο το παλιό, της δεκαετίας του 60! Και στα πλαίσια των αντικλεπτικών μέτρων, το τιμόνι (όλων, μα όλων όσων είδα) ήταν κλειδωμένα με αλυσίδα απ' αυτές που κλειδώνουν τα ποδήλατα(!!!) με κάποιο σταθερό σημείο του αυτοκινήτου.

Στο κέντρο δεν κυκλοφορούν τα αυτοκίνητα εκτός από συγκεκριμένες κατηγορίες με ειδική άδεια. Α! και μια φωτογραφία από περίπτερο στη Σιένα. Οι φήμες θέλουν τα περίπτερα να είναι ελληνική - αποκλειστικά - πατέντα. Να λοιπόν ένα στη Σιένα. Όχι δεν ήταν το μοναδικό, αλλά ούτε μόνο εδώ που τα είδα. Στο Παρίσι π.χ. είδαμε σε πάρα πολλά σημεία. Εντάξει, στο Μόναχο θυμάμαι μόνο δυο τρία, δεν μετράνε!

Μια μικρή πλατεία και λεπτομέρεια τοίχου με οικόσημα. Είπαμε πως το κέντρο είναι από τα μεσαιωνικά χρόνια.

Ο καθεδρικός ναός της πόλης. Τον είδαμε πρώτα από το πίσω μέρος και εντυπωσιαστήκαμε. ανεβαίνουμε τα σκαλιά, προχωράμε και μένουμε με το στόμα ανοικτό. Καθόμασταν στην πλατεία μπροστά και το χαζεύαμε με την ώρα.

Λεπτομέρειες από την πρόσοψη του καθεδρικού. Κι αν δεν πέρναγε η ώρα και δεν έφευγε το φως ακόμα εκεί θα ήμασταν (που λέει ο λόγος). Τι να πρωτοδείς.

Και μιας και η επανάληψη είναι μήτηρ μαθήσεως, δυο φωτογραφίες ακόμα, από θέματα που υπάρχουν παραπάνω: Ο καθεδρικός και το δημαρχείο. Και τα δυο εξαιρετικά.

Κι ένα συντριβάνι μπροστά στο δημαρχείο. Μπροστά της μια βρύση με πόσιμο νερό. Κάτι που συνηθίζεται στην Ιταλία, να υπάρχουν τέτοιες βρύσες σε πλατείες και πάρκα.

Κι επειδή όταν πίνεις και μπαίνουν πολλά νερά στον οργανισμό χρειάζεται και να  βγαίνουν κάπου είδαμε κι ένα πισουάρ (= ουρητήριο, αλλά να το λες με μια δόση γκλαμουριάς). Βέβαια, είναι μόνο για άντρες. Και για να μην διανοηθεί κανείς να κάνει και τίποτα άλλο εκεί μέσα (Μέσα. Τρόπος του λέγειν. Ούτε πόρτα δεν υπήρχε) υπήρχε ένα αρκετό κενό στο κάτω μέρος να φαίνεται το τι γίνεται.

Και μια πανοραμική φωτογραφία της πλατείας, τραβηγμένη προφανώς από το Καμπανέλο, αλλά όχι από μένα. Είναι απ' αυτές που έρχονται στο μέιλ μας.