Φλωρεντίας Συνέχεια

Παλάτσο Βέκιο (παλιό παλάτι) ή παλάτσο ντέλα Σινιορία στην ομώνυμη πλατεία. Με τον πύργο του των 95 μέτρων. Που συνδέεται με το Παλάτσο Πίτι με μια γαλαρία που περνάει πάνω από το ποτάμι! Που σήμερα στεγάζει το δημαρχείο της Φλωρεντίας. Η οποία Φλωρεντία ήταν η πόλη των καλλιτεχνών όπως λέγαμε κι είναι στολισμένη και με πολλά αγάλματα. Στην παραπάνω φωτογραφία διακρίνεται ένα αντίγραφο από τον Δαβίδ που λέγαμε στο προηγούμενο αλλά και η Λότζια ντέι Λάντζι το υπόστεγο δεξιά όπου βρίσκονται στεγασμένα αρκετά αγάλματα. Αλλά για όλ' αυτά στη συνέχεια.

Άλλη μια εκκλησία που δεν μπήκε στο προηγούμενο σημείωμα αλλά σ' αυτό μιας και στολίζεται εξωτερικά από αγάλματα κι αυτή. Πρέπει να 'ναι η Σάντα Τρινιτά, λίγο πιο πέρα απ' την ομώνυμη γέφυρα.

Πιάτσα ντέλα Ρεπούμπλικα, πλατεία Δημοκρατίας πάει να πει. Βορειοδυτικά της πιάτσα ντέλα Σινιορία. Άλλη μια τεράστια πλατεία. Σε μια στήλη μπρούτζινος ο χάρτης της πόλης, κάτι που το έχω δει να συμβαίνει κατά κόρον στις γερμανικές πόλεις. Η Φλωρεντία ήταν πεντακάθαρη. Βλέπετε οι Φλωρεντινοί προσέχουν και δεν πετάνε σκουπίδια. Ο σκουπιδιάρης που φαίνεται στην πρώτη φωτογραφία είναι οπτική απάτη. Δεν υπάρχει. Τι χρειάζεται εξάλλου, έτσι δεν είναι;

Πίσω στην πιάτσα ντέλα Σινιορία. Με τα αμαξάκια να περιμένουν τους πελάτες τους.

Κι αφού η πόλη είναι μεσαιωνική και το μεσαίωνα τα άλογα ήταν το κύριο μέσο μεταφοράς (κι όχι απλά ντεκόρ) στα κτίρια υπήρχαν και οι κρίκοι που δεν έχουν απλά διακοσμητικό ρόλο αλλά εξυπηρετούσαν και στο δέσιμο των αλόγων. Ας δούμε όμως λίγο παραπάνω και την Λότζια ντέι Λάντζι. Καμιά δεκαριά αγάλματα φιλοξενούνται κάτω από τη στέγη της και πολλά γλυπτά είναι ενσωματωμένα στους τοίχους της. Κι υπάρχουν αναλυτικές περιγραφές για το καθένα. Κι είναι και τσάμπα το να τα δεις, κάτι που δεν συνηθίζεται ιδιαίτερα στην Ιταλία!

Ο Περσέας κρατάει το κεφάλι της Μέδουσας και πατάει πάνω στο αποκεφαλισμένο σώμα της. Κι όπως είναι το μόνο μπρούτζινο και μαύρο άγαλμα ξεχωρίζει από μακριά. Στα άλλα ο Μενέλαος(;) κρατάει το σώμα του άψυχου Πάτροκλου, αγώνας κενταύρων, θεοί και μύθοι όλα έχουν το χώρο τους εδώ. Σε αντίγραφα βέβαια (αλλιώς θα είχαν καταστραφεί και μόνο απ' την έκθεσή τους στον αέρα).

Τα αγάλματα όπως τα φτιάχναν την εποχή εκείνη ήταν γυμνά. Σήμερα όμως που ο πουριτανισμός έχει κυριαρχήσει θεωρούνται άσεμνα. Έτσι βρίσκονται διάφορες πατέντες για να μην σκανδαλίζονται οι θεατές.

Σ' έν' αντίγραφο π.χ. (όπως αυτό που βρίσκεται μπροστά στο δημαρχείο) του Δαβίδ του Μικελάντζελο που στάλθηκε στο Ισραήλ (απόγονοί του δεν είναι οι Εβραίοι;) προστέθηκε μια ζώνη για να καλύψει τη γύμνια του αλλιώς δεν γινόταν δεκτό. Αντίστοιχα στις παραστάτιδες της πύλης του παλάτσο Βέκιο προστέθηκαν φύλλα να καλύψουν τα «επίμαχα σημεία»!

Οι δρόμοι του κέντρου είναι απελπιστικά στενοί.

Βέβαια, τα σπίτια είναι αρκετά ψηλά, παλιά αρχοντικά με τις τεράστιες πορτάρες τους! Και τα ψηλά σπίτια εντείνουν την αίσθηση του στενού δρόμου. Η κυκλοφορία σε κάποια κομμάτια επιτρέπεται μόνο σε αυτοκίνητα με ειδική άδεια και ορισμένες ώρες της μέρας.

Όχι δηλ. πως δεν είναι στενοί πρακτικά. Πού να καταφέρει να στρίψει αυτοκίνητο. Δυο τρεις μανούβρες επί τόπου και αν. Έτσι, για τις δημόσιες μεταφορές χρησιμοποιούνται κατά κόρον τα μικρά λεωφορειάκια όπως αυτό της φωτογραφίας τα οποία εκτός απ' το μικρό τους μέγεθος, έχουν ένα ακόμα πλεονέκτημα: μπορούν να είναι και ηλεκτροκίνητα. Έτσι περιορίζονται οι ρύποι.

Αλλά η παρουσίαση της Φλωρεντίας, πόλης των καλών τεχνών θα ήταν μισή αν δεν αναφερόμουνα και στο παλάτι - μουσείο Ουφίτσι. Βρίσκεται στην νότια πλευρά της πιάτσα ντέλα Σινιορία και φιλοξενεί μια μεγάλη έκθεση από ζωγραφικά και άλλα έργα, όχι μόνο από Φλωρεντινούς καλλιτέχνες, ενώ στο εξωτερικό της είναι διακοσμημένη με τα αγάλματα τους. Για να μπεις πρέπει να περιμένεις με τις ώρες στην ουρά, εκτός κι αν πληρώσεις 4€ επιπλέον για να μπεις απ' τη γρήγορη ουρά (δεν είναι πολλοί αυτοί που πληρώνουν το 4άρι κι έτσι εκεί η αναμονή είναι συνήθως λιγότερο από μισάωρο, μόνο). Αυτή την πατέντα με τα 4άρια οι Ιταλοί την έχουν εφαρμόσει παντού. Και στο μουσείο του Βατικανού το είδαμε και στο Κολοσαίο και εδώ αλλά θυμάμαι πως το διάβασα κι αλλού. Παντού φροντίζουν να υπάρχουν τεράστιες ουρές (με αναμονή 2, 3 ή και παραπάνω ώρες) που σε προτρέπουν να τις παρακάμψεις δίνοντας κάτι παραπάνω!

Η φωτογράφιση μέσα στο μουσείο απαγορεύεται. Έτσι μερικές φωτογραφίες που τράβηξα ήταν στη ζούλα. Ακόμα κι αυτή στο διάδρομο. Δεν ξέρω για την άλλη που απ' το παράθυρο τράβηξα την πόντε Βέκιο. Στην τελευταία φωτογραφία ένα απ' τα φημισμένα έργα της πινακοθήκης, η Αφροδίτη του Ούρμπινο. Σήκωσα τη μηχανή και τράβηξα. Τη φωτογραφία και την παρατήρηση από μια επόπτρια!

Άντε να κλείνουμε και με τη Φλωρεντία. Τι μας έμεινε; Το παλάτσο Πίτι. Και για να μη νομίζει κανείς πως οι τέχνες στην πόλη ήταν μόνο στην περίοδο της ακμής της, να και μια τελευταία φωτογραφία από μια γκαλερί σύγχρονων έργων. Για μένα βέβαια είναι λίγο περίεργο το κεντρικό θέμα, αλλά κάθε καλλιτέχνης έχει τη δική του άποψη!