Φλωρεντία

Η Φλωρεντία (Firenze στα Ιταλικά) είναι η πρωτεύουσα της Τοσκάνης. Αυτό δεν θα έλεγε πολλά από μόνο του. Να πούμε τότε ότι είναι μια πόλη με τεράστια τουριστική κίνηση, ένας πολύ συνηθισμένος τόπος τουριστικού προορισμού. Με το κλασικό κέντρο διατηρημένο όπως ήταν την παλιά εποχή, τότε που η Φλωρεντία ήταν η έδρα των Μεδίκων και κυριαρχούσε. Οι οποίοι Μέδικοι την στόλισαν με πολλά παλάτια. Στην φωτογραφία η Πόντε Βέκιο, η Παλιά Γέφυρα σαν να λέμε, πολυσυζητημένη αποτελεί σήμα της πόλης. Είναι κάπως ιδιαίτερη μιας και δεν είναι μόνο γέφυρα πάνω από το ποτάμι αλλά και μια μεσαιωνική αγορά που σήμερα τα μαγαζάκια της φιλοξενούν ακριβά εμπορεύματα. Αλλά θα μιλήσουμε γι' αυτό παρακάτω!

Ο Άρνος είναι ο ποταμός που διασχίζει την πόλη (κάθε ευρωπαϊκή πόλη έχει κι ένα ποτάμι να περνάει από μέσα της) και την σηματοδοτεί. Οι γέφυρες του ποταμού που ένωναν τις δυο όχθες του ποταμού παλιότερα ήταν εξαιρετικά σημαντικές και σηματοδοτούσαν την περιοχή. Εκτός απ' την Πόντε Βέκιο που έλεγα παραπάνω, που έχει μια κάποια ιδιαιτερότητα, εκεί κοντά είναι και η

πόντε Σάντα Τρινιτά (πόντε = γέφυρα), της Αγίας Τριάδας σαν να λέμε.

Λίγο πιο πέρα βρίσκεται η ελληνορθόδοξη εκκλησία του αγίου Ιακώβου με το ιερό της να κρέμεται πάνω από τα νερά του ποταμού. Για την εκκλησία αυτήν (ακριβώς με τέτοια περιγραφή) είχα μάθει λίγο πριν φύγω από το Μόναχο αφού το σχολείο μου προγραμμάτιζε επίσκεψη στην πόλη τις αμέσως επόμενες μέρες, μόλις θα γυρίζαμε απ' τις διακοπές.

Πάμε να περάσουμε την πόντε Βέκιο. Είναι βραδάκι, τα μαγαζάκια έχουν αρχίσει να κλείνουν. Τα χρυσαφικά και τα υπόλοιπα πολύτιμα εκθέματα έχουν μαζευτεί στα χρηματοκιβώτια ασφαλείας και οι καπάντζες κλείνουν ερμητικά τις βιτρίνες και απομονώνουν το περιεχόμενο από κάθε περίεργο. Εδώ δεν έχει βιτρίνες τη νύχτα (καπάντζες λέμε στη Μυτιλήνη αυτά που κλείνουν τα τζάμια, σαν παντζούρια, αλλά όχι μόνο για τα παράθυρα). Γενικά τα καταστήματα του είδους δεν αφήνουν πράγματα στις βιτρίνες τους όπου και να βρίσκονται.αλλά εδώ δεν βλέπεις ούτε τις άδειες βιτρίνες. Μια πόρτα πάνω στην άλλη και το όλο σύστημα ασφαλίζει με μια σειρά λουκέτα.

Στήσαμε το τρίποδό μας για μια νυχτερινή φωτογραφία μπροστά στον Πύργο της Σενιόρας (όπου στεγάζεται το δημαρχείο της πόλης) και που θα τον δούμε και στο επόμενο. Τη βόλτα στην πόλη την κάναμε δυο απογέματα. Μεγάλη Πέμπτη και Μεγάλη Παρασκευή (των ορθόδοξων). Φθάσαμε και έξω απ' τον άγιο Ιάκωβο κι είπαμε να μπούμε μέσα.

Ήταν η βραδιά του επιταφίου. Και ποιος το περίμενε πως στη Φλωρεντία θα μαζεύονταν τόσος κόσμος στην εκκλησία. Σίγουρα κάποιοι ήταν από γκρουπ που είχαν έρθει για εκδρομή από Ελλάδα, αλλά οι περισσότεροι ήταν κάτοικοι της πόλης. Φοιτητές (τα πανεπιστήμια της Φλωρεντίας είναι επιλογή για αρκετούς απ' τους αναχωρούντες για σπουδές στο εξωτερικό από τη Δυτική Ελλάδα, θυμάμαι πόσο μου είχε κάνει εντύπωση τότε που δούλευα στον Πύργο πόσοι ήταν οι πτυχιούχοι Ιταλίας) αλλά και μόνιμα εγκαταστημένοι. Και βέβαια αμέσως μετά και μια περιφορά του επιταφίου στους γύρω δρόμους, μέχρι το μέσον της Πόντε Βέκιο και επιστροφή.

Μιας κι αναφέρθηκα στην ελληνορθόδοξη εκκλησία θα συνεχίσω με κάποιες άλλες εκκλησίες της πόλης, καθολικές αυτές. Άλλες φημισμένες κι άλλες όχι τόσο. Όπως η παραπάνω η εκκλησία Ognissanti των Αγίων Πάντων δηλαδή. Μπήκαμε λίγο πριν τον εσπερινό, παρόλ' αυτά μπορέσαμε να βγάλουμε μερικές φωτογραφίες από ένα εντυπωσιακό εσωτερικό.

Το Βαπτιστήριο του Αγίου Ιωάννη μπροστά απ' τον καθεδρικό ναό (Ντουόμο) και η εντυπωσιακή του «πόρτα του παραδείσου» ντυμένη στα χρυσά. Με πολλές σκαλιστές παραστάσεις (δέκα λέει), κάτι που πρέπει να συνηθίζεται στην περιοχή μιας και το ίδιο είδαμε και στην Πίζα.

Το Ντουόμο. Τεράστιος ο καθεδρικός ναός της Φλωρεντίας, δυστυχώς όταν πήγαμε ήταν σε ώρα που ήτανε κλειστός. Έτσι έχουμε μόνο εξωτερικές απόψεις. Αν θυμάμαι καλά εδώ φιλοξενείται και ένα άγαλμα του Δαυίδ του Μιχαήλ Αγγέλου (μπα, τώρα που το ψάχνω βλέπω πως είναι λίγο πιο πέρα, στην γκαλερί της Ακαδημίας).

Όλη η κεντρική Φλωρεντία είναι γεμάτη με ενδιαφέρουσες κατασκευές μιας και η πόλη είναι γνωστή για τις καλές τέχνες που αναπτύχθηκαν εδώ. Απ' τον Λεονάρντο ντα Βίντσι και τον Μικελάντζελο (που αναφέρθηκε ήδη) αλλά και τον Ντονατέλο ή τον Τζιότο, έργο του οποίου θεωρείται το καμπαναριό αυτό του καθεδρικού ναού.

Να αλλάξουμε λίγο περιοχή. Ο σιδηροδρομικός σταθμός της πόλης. Εδώ, τη μέρα που επιτέθηκαν οι Ιταλοί στην Ελλάδα, συναντήθηκαν ο Χίτλερ με τον Μουσολίνι. Στην άλλη φωτογραφία η Σάντα Μαρία ντι Νοβέλα, άλλη μια απ' τις εκκλησίες της Φλωρεντίας.

Και μια άποψη της ομώνυμης πλατείας μπροστά από την εκκλησία. Μας έκανε εντύπωση η βάση για τη στήλη που υπάρχει στο κέντρο της: είναι τέσσερις χελώνες!

Το σύστημα συλλογής σκουπιδιών: όχι επίγειοι αλλά υπόγειοι (και προφανώς τεράστιοι) κάδοι. Στην επιφάνεια υπάρχουν μόνο τα στόμιά τους. Τέσσερα, τουλάχιστον, τον αριθμό, ανά ένα για πλαστικά και είδη συσκευασίας, για αλουμίνιο, για γυαλί και ο τελευταίος για υπολείμματα τροφών κλπ μη αξιοποιήσιμα είδη. Στο κέντρο η μετακίνηση γίνεται μόνο με τα πόδια ενώ το παρκάρισμα είναι σκέτος μπελάς. Έτσι το δίκυκλο είναι στις δόξες του. Το πόσα μηχανάκια είδαμε δεν λέγεται. Για το παρκάρισμα που λέγαμε η πόλη είναι χωρισμένη σε ζώνες και σε κάθε μια επιτρέπεται το παρκάρισμα μόνο των αυτοκινήτων με το σήμα της συγκεκριμένης ζώνης. Αν ανήκεις σε άλλη ζώνη δεν μπορείς να παρκάρεις. Για να παρκάρεις δε σε οργανωμένο πάρκινγκ το κόστος είναι ανάλογα με το μέγεθος. Για το Ζαφίρα εγώ έπρεπε να πληρώσω 30€ ή με έκπτωση από το ξενοδοχείο 25 (για ένα 24ωρο). Την πρώτη νύχτα το άφησα απ' έξω παράνομα. Απογεματάκι ήτανε, το πρωί θα φεύγαμε για την Πίζα, το ρισκάρισα. Επιστρέφοντας το μεσημέρι, βρίσκω μια θέση αρκετά στενή. Από πίσω μου ένα λεωφορειάκι της γραμμής που θέλει να περάσει αλλά μέχρι να καταφέρω να χώσω εγώ τ' αυτοκίνητο το καθυστέρησα και κατάλαβα πως ο οδηγός εκνευρίστηκε. Ανεβαίνω στο δωμάτιο, το συζητάμε για λίγο και κατεβαίνω, το παίρνω και το πάω στο γκαράζ. Έπρεπε να κάνω το γύρο του τετραγώνου. Όταν φτάνω βλέπω να υπάρχει «αρμόδιο κλιμάκιο» το οποίο μοίραζε μπιλιέτα αβέρτα. Τυχαίο; Δεν νομίζω.

Ας μην σχολιάσω την πρώτη φωτογραφία. Έχουν να λένε κι οι Ιταλοί για τη Μέρκελ. Τη δεύτερη την τράβηξα γι' αυτό που λέει: Απαγορεύεται η στάθμευση κάθε Τετάρτη τη νύχτα για όλα τα αυτοκίνητα. Γιατί; Γιατί περνάει το μηχάνημα που καθαρίζει το δρόμο! Συμπληρωματικά οι υπόλοιπες απαγορεύσεις που λέγαμε παραπάνω.

Για τη Φλωρεντία όμως έχω να πω πολλά ακόμα. Έτσι έπεται συνέχεια.