Μεταβολές στη Γερμανική Γλώσσα

Έγραφα χθες για τις αλλαγές της γερμανικής γλώσσας. Και αναφέρθηκα βασικά στην ορθογραφία και τις προσαρμογές των γραμμάτων. Εδώ θα θίξω ένα άλλο πράγμα: την αγγλοποίηση της γλώσσας. Τα γερμανικά ήταν μια γλώσσα δύσκολη στην εκμάθηση απ’ την άποψη ότι είχε γραμματική με πτώσεις, δευτερεύουσες προτάσεις κλπ (όπως και τα ελληνικά δηλ.) αλλά στο διάβασμα ήταν στάνταρ: ό,τι έβλεπες αυτό διάβαζες. Κι αν υπήρχαν κάποιες ιδιαιτερότητες, ήταν κι αυτό ένας κανόνας που τηρούσες. Π.χ. το σύμπλεγμα -ei που διαβάζεται -άι κι όχι -έι εξ ου και Αϊνστάιν ή Άιφελ – ναι, ο πύργος σήμα του Παρισιού έχει το όνομα (και την προφορά) του Γερμανού μηχανικού που τον κατασκεύασε, άσχετα αν υπάρχει και η γαλλική εκδοχή Εφέλ. Όμως τώρα με την αγγλοποίηση που έλεγα έχει αρχίσει και το –er να ακούγεται σαν –α(ρ) όπως αγγλικά. Ή το –e ενδιάμεσα να ακούγεται –ι και όχι –ε. Επίσης θέλει να μην ακούγονται ουσιαστικά το h και το r Το πιο σημαντικό όμως, για μένα, είναι ότι περνάνε εκφράσεις της αγγλικής: π.χ. όλο και λιγότερα μαγαζιά καφέ ή έτοιμου φαγητού έχουν στην πινακίδα τους «nimmt mich mit» που σημαίνει ότι μπορείς να το πάρεις μαζί σου. Έχει αρχίσει να είναι «to go». Και οι σιδηρόδρομοι βγάζουν πια City Ticket και όχι Stadt Fahrschein (και οι δυο αυτές αγγλικές λέξεις χρησιμοποιούνται πια σε διάφορες περιπτώσεις). Και γενικά, ένα σωρό γερμανικές λέξεις υποκαθιστούνται από αγγλικές.

Και το καλύτερο: σε κάποια συζήτηση, μου έγινε ερώτηση από πού βγάζω τα συμπεράσματα αυτά σχετικά με την προφορά. Μετά από μερικές μέρες, σε άλλη συζήτηση, μαθητές μου μου έδωσαν την απάντηση πριν προλάβω να τους ρωτήσω: αν δεν είχαν αλλάξει τα πράγματα όταν μιλάγαμε για τον Hitler δεν θα λέγαμε Χίτλερ αλλά Ίτλα (σύμφωνα με το σημερινό τρόπο προφοράς).