Και θυμήθηκα πως και στο σταθμό Λαρίσης (στην Αθήνα) λειτουργεί παρόμοιο γραφείο. Το έμαθα όταν η κουμπάρα μου η Τζένη είχε κατρακυλήσει σε ένα αρχαίο θέατρο και όπως ήταν καλοκοπανισμένη μετακινιόταν με πατερίτσες και χρειάστηκε να ταξιδέψει με τον ΟΣΕ. Ήταν το γραφείο που την ανέλαβε να την επιβιβάσει και φρόντισε να επικοινωνήσει και με τη Θεσσαλονίκη που θα κατέβαινε να υπάρχει άνθρωπος εκεί αντίστοιχα. Και μας είχε κάνει εντύπωση η εξυπηρέτηση (κατάλοιπο των Ολυμπιακών μας είπαν).
Οι απασχολούμενοι στις αποστολές αυτές πρέπει να έχουν και διευκολύνσεις στις μετακινήσεις με το τρένο: Είμαι στο τρένο και έρχονται και κάθονται απέναντί μου δυο κυρίες, η μια με μπουφάν και κάρτα με το σήμα του Μπάνοφ Μίσιον, η άλλη με τίποτα. Κάθονται, βγάζει και η άλλη ένα παρόμοιο μπουφάν απ' την τσάντα της, το φοράει και κοτσάρει και μια ταμπέλα. Στον έλεγχο εισιτηρίων μίλησε η πρώτη, εξηγώντας ότι βρίσκονται σε υπηρεσία, πάνε να πάρουν από κάπου κάτι παιδάκια και να τα συνοδέψουν (αν κατάλαβα καλά). Η άλλη δεν έβγαλε τσιμουδιά. Τώρα, γιατί εμένα μου φάνηκε πως κάτι περίεργο έγινε?
Πάντως, για την μετακίνηση ανθρώπων με κινητικά προβλήματα υπάρχει εξυπηρέτηση από τις υπηρεσίες των τρένων (κι όχι από το μπάνοφ μίσιον): από ειδικό όχημα για τη μεταφορά μέχρι το τρένο (σαν αυτά που βλέπουμε στις ταινίες στα γκολφ) μέχρι ειδικό σύστημα για να ανεβάσει την καρέκλα μέχρι το επίπεδο του διαδρόμου (και βέβαια ειδικό χώρο στο τρένο μέσα και ειδική τουαλέτα κλπ).
Η οργάνωση (σαν τέτοια την είδα) Μπάνοφ Μίσιον είχε συμμετοχή και στη 2η Οικουμενική Εκκλησιαστική Μέρα με περίπτερο (άρα ο σταυρός στο σήμα δεν είναι άσχετος) όπως και διάφορες άλλες οργανώσεις (κυρίως για νέους) όπως πρόσκοποι, οδηγοί κλπ ή οργανώσεις παροχής πρώτων βοηθειών από Ιωαννίτες ή του τάγματος της Μάλτας κ.α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου