Τα σπίτια δεν είναι και τίποτα το ιδιαίτερο από άποψη κατασκευής. Χωρίς σοβαρές κολώνες κλπ, βασικά, μιας και εδώ δεν έχουν σεισμούς, στήνουν το ένα κομμάτι πάνω στο άλλο και φτιάχνεται το σπίτι. Στους τοίχους εσωτερικά (όταν τελειώσει) βασιλεύει η ταπετσαρία και στο πάτωμα το λαμινάτ (το έχω αναφέρει κι άλλη φορά). Τα υλικά δεν φαίνονται σπουδαία μέχρις εδώ. Τα πράγματα αλλάζουν όμως όταν φτάνουμε στην θερμομόνωση και την ηχομόνωση. Ίσως σε παλιότερες κατασκευές (και συνήθως στην αγγελία για πώληση ή ενοικίαση ενός σπιτιού υπάρχει τόσο το έτος κατασκευής όσο και η τελευταία χρονιά ανακαίνισης) τα πράγματα να μην ήταν ιδιαίτερα καλά, όπως λέγεται, όμως αυτό που βλέπω στις καινούριες οικοδομές δείχνουν πως στον τομέα αυτόν δίνεται πολύ μεγάλη προσοχή.
Και ένα κουίζ: ποιος παίρνει χαμπάρι ότι τα υδραυλικά σου είναι χαλασμένα; Ο από κάτω σου. Μου το είχε πει ο Γιώργος, και μου το επεσήμαναν τόσο ο μεσίτης όταν μου έδειχνε το σπίτι όσο και ο ιδιοκτήτης του διαμερίσματος που μένω. Να κοιτάς το ταβάνι τακτικά, μου είπανε, και σε περίπτωση που δεις κανένα παράξενο σημάδι σαν λεκέ να ειδοποιήσεις αμέσως για να πούμε στον από πάνω ότι του τρέχουν τα υδραυλικά, να τα φτιάξει, πριν γίνει μεγάλη ζημιά!
Πάντως, να αναφέρω εδώ ότι σχεδόν σε όλες τις οικοδομές υπάρχει επικλινής στέγη με κεραμίδια ή ξύλινα πλακίδια (σε σπάνιες περιπτώσεις είναι χάλκινα φύλλα). Οι κλίσεις είναι αρκετά μεγάλες για να γλιστρά το χιόνι και να φεύγει. Οπότε, μιας και έχει αρκετό χώρο στη στέγη, συνήθως υπάρχουν ένα - δυο πατώματα σοφίτα. Βγαίνουν αρκετά δωμάτια, στα οποία όμως οι άκρες είναι μόνο για ξάπλα (χαμηλώνουν πολύ κι ας μην πάνε μέχρι την άκρη της στέγης). Η πλάκα (τσιμέντο δηλ.) είναι κάτι που σπάνια θα δεις, συνήθως σε μεγάλες πολυκατοικίες. Πάντως, κι εκεί που υπάρχουν ταράτσες (όπως στην εκκλησία απέναντι από το σπίτι μου) είναι καλυμμένες με χώμα στο οποίο είναι φυτεμένο γρασίδι (πράσινες ταράτσες).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου