Ασφάλιση Εργαζομένων

Πολύς λόγος τελευταία για το ασφαλιστικό. Και νομίζω ότι είναι ενδιαφέρουσα η ενημέρωση για το τι ισχύει στη Γερμανία. Δυστυχώς για το θέμα των ασφαλιστικών καλύψεων (πότε σύνταξη, πόση, τι καλύψεις υγείας κλπ) δεν είμαι ενημερωμένος. Αλλά έτυχε να ξέρω για τους φορείς ασφάλισης και σκέφτηκα να τα περιγράψω. Εξάλλου και γι' αυτό ακούγονται πολλά: συγχωνεύσεις φορέων, ενοποιήσεις και αλλαγή παροχών κλπ.

Η ασφάλιση των εργαζομένων είναι (όπως και στην Ελλάδα) υποχρεωτική. Υπάρχουν πολλοί ασφαλιστικοί φορείς και ο καθένας προσφέρει κάποια στάνταρ κομμάτια: υγειονομική περίθαλψη, σύνταξη και κάλυψη σε περίπτωση ανεργίας Δεν ξέρω αν πρόκειται για πρώην κλαδικά ταμεία (όπως π.χ. των δικηγόρων, εμπόρων κλπ που έχουμε ή είχαμε εμείς) τα οποία άλλαξαν κατεύθυνση πάντως ο κάθε εργαζόμενος μπορεί (και πρέπει) να επιλέξει σε ποιον θα είναι γραμμένος. Κι αν δει ότι κάποιος άλλος έχει καλύτερη προσφορά να προτιμήσει αυτόν (όπως αλλάζουμε σουπερμάρκετ). Το πώς ακριβώς μεταφέρονται οι εισφορές και πώς βρίσκει άκρη στο τέλος για συνταξιοδότηση, δεν έχω υπόψη μου. Πάντως, ο κάθε εργοδότης πρέπει να συνεργάζεται με τους φορείς επιλογής των εργαζόμενων που απασχολεί.

Το ύψος των ασφαλίστρων είναι το ίδιο απ’ όσο έχω δει σε 4 – 5 φορείς: 14,9% για υγεία, 19,9% για σύνταξη, 2,8% για ανεργία (στο δημόσιο δεν πληρώνουμε λόγω μονιμότητας, το ΙΚΑ το έχει γύρω στο 1% αν θυμάμαι καλά) και ένα 1,95% ή 2,20% ανάλογα αν έχεις παιδιά ή όχι. Σύνολο 39,55 - 39,80% που τις μοιράζονται περίπου εξίσου ο εργαζόμενος με τον εργοδότη (20,325% - 19,225% αντίστοιχα για την πρώτη περίπτωση, 20,35 - 19,45% για τη δεύτερη). Αντίστοιχα στο ΙΚΑ είναι 16% ο εργαζόμενος +  28,06% ο εργοδότης = 44,06% ενώ στο δημόσιο είναι 16,22% + 4% του εργαζόμενου ενώ ο εργοδότης πληρώνει μόνο 3% σε ένα ταμείο.

Εν κατακλείδι στον ιδιωτικό τομέα ο Έλληνας εργαζόμενος πληρώνει λιγότερα από το Γερμανό ενώ στο Δημόσιο περισσότερα (αν και δεν ξέρω τι πληρώνει ο Γερμανός δημόσιος υπάλληλος). Το ελληνικό δημόσιο υποτίθεται ότι πληρώνει όσα και όποτε χρειάζεται για συμπλήρωση, αλλά τις περικοπές τις μαθαίνουμε. Ενώ Υποτίθεται ότι έχουν αρχίσει να γίνονται ανταποδοτικές οι εισφορές, αλλά παρ' όλ' αυτά υπάρχει ένα μπερδεμένο καθεστώς. Π.χ. γίνεται ολόκληρη συζήτηση αν πρέπει το δημόσιο να δώσει λεφτά στο ΤΠΔΥ, να πληρώσει δηλ. κι αυτό για το εφ' άπαξ που τώρα δεν πληρώνει. (Είναι το 4% που έβαλα χωριστά παραπάνω. Δεν παίρνουν οι του ΙΚΑ αλλά μέσα στις εισφορές του ιδιωτικού τομέα υπάρχουν άλλες για ανεργία, εργατική κατοικία, εργατική εστία και δεν ξέρω αν ξεχνάω κάτι άλλο που δεν τα πληρώνουν και δεν τα παίρνουν οι του δημοσίου). Θεωρείται από τους οικονομολόγους ότι οι παροχές από το δημόσιο (ακόμα και η σύνταξη) είναι κρατικά επιδόματα επειδή δεν έχουν συσταθεί αντίστοιχα ταμεία άσχετα αν εμείς πληρώνουμε!

Για ποιο λόγο κάποιος θα επιλέξει αυτόν ή τον άλλον φορέα δεν ξέρω. Τι ακριβώς αλλάζει? Ούτε αυτό, μιας και εγώ δεν χρειάζομαι ασφάλιση εδώ. Για την υγειονομική περίθαλψη βέβαια, χρειάστηκε να συνεργαστώ με κάποιον φορέα και αυτός ήταν η ΑΟΚ (διαβάζεται Α-Ο-Κα ). Δεν είμαι σίγουρος αν ήταν υποχρεωτική επιλογή λόγω συνεργασίας του ΟΠΑΔ μαζί του (ή μαζί της, συνήθως οι ομογενείς συνάδελφοι χρησιμοποιούν θηλυκό άρθρο όταν αναφέρονται σε ασφαλιστικό φορέα). Αλλά έτσι κι αλλιώς είναι ο μεγαλύτερος φορέας στη Γερμανία με γραφεία παντού.

Η διαδικασία συνεργασίας με την ΑΟΚ ήταν πολύ απλή. Πριν φύγουμε από την Ελλάδα, κάναμε κάποια σεμινάρια όπου ενημερωθήκαμε, υποτίθεται, για όσα θα μας χρειαστούν όταν φτάσουμε εδώ. Ένα από τα πιο ουσιαστικά που έγιναν ήταν ότι ο ΟΠΑΔ είχε στείλει υπαλλήλους του που αφενός ενημέρωσαν για τα δικαιώματά μας τώρα που θα φεύγαμε για μεγάλο διάστημα στο εξωτερικό και αφετέρου πήραν τα δικαιολογητικά που χρειάζονταν για την έκδοση των πιστοποιητικών που έπρεπε να έχουμε μαζί μας. Η διαδικασία γίνεται μόνο στην κεντρική υπηρεσία (Μακεδονίας 8, Αθήνα) οπότε, ειδικά για τους συναδέλφους της επαρχίας, ήταν μεγάλη εξυπηρέτηση (και για μας και γι’ αυτούς που δεν θα μας είχαν στο κεφάλι τους) που δεν χρειάστηκε τρακόσοι τόσοι άνθρωποι να τρέχουμε εκεί. Και την τελευταία μέρα μας τα έφεραν έτοιμα σε φακελάκι για τον καθένα: το Ε106, που είναι μια προτυποποιημένη βεβαίωση με συμπληρωμένα πεδία αναγνωρίσιμα σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, και το Ε101 που είναι μια μπλε κάρτα που ισχύει για την περίθαλψη στο εξωτερικό. Είναι ίδια με αυτή που παίρνουμε σε περίπτωση που ταξιδέψουμε για τουρισμό. Όμως ενώ για τουρισμό ισχύει για ένα ημερολογιακό έτος, αυτή δίνεται μέχρι το τέλος της απόσπασης (τριετία) και σε περίπτωση παράτασης πρέπει να την ανανεώσεις. Θα μπορούσαμε να χρησιμοποιούμε την κάρτα αυτή λοιπόν σε όποιο γιατρό θέλαμε εδώ στη Γερμανία. Όμως, αφενός γιατί οι γιατροί δεν είναι, λένε, ενημερωμένοι και επειδή θα είμαστε για αρκετό καιρό εδώ, πήγαμε (θα μπορούσαμε να τα στείλουμε και ταχυδρομικά) το Ε106 και μια φωτοτυπία από την κάρτα στην ΑΟΚ και μας έστειλε μια αντίστοιχη κάρτα δική της (αυτή είναι με τσιπ πάνω της όπως οι τηλεκάρτες) όπως έχουν και οι ασφαλισμένοι της και με διάρκεια ένα χρόνο (μετά μας είπαν θα μας την ανανεώσουν αυτόματα). Έτσι, αν χρειαστούμε γιατρό, δίνουμε αυτήν και μας αντιμετωπίζει όπως τον κάθε άλλο ασφαλισμένο στην ΑΟΚ (ξέρει από πού θα πληρωθεί!), με την ίδια διαδικασία.