Καφές - 2

Όχι, δεν σας ξέχασα. Εύκολα γλιτώνετε νομίζετε. Αλλά, να. Η σημερινή μέρα έχει τις ιδιαιτερότητές της. Στην Ελλάδα, βέβαια, αλλά, εξ αντανακλάσεως, μας πιάνει κι εμάς. Έτσι αντί για πρωινή δημοσίευση το άφησα για το μεσημέρι.
Θέλω να γράψω για κάτι που ανακάλυψα χθες, να δικαιωθεί κι ο Γιώργος. Πολλές φορές έχω γκρινιάξει που δεν υπάρχουν καφετέριες στο Μόναχο και πως μετά τις 8 το βράδυ δεν βρίσκεις να πιεις καφέ. Κι ο Γιώργος μου έλεγε πως αφού υπάρχουν τα μπιστρό να βολευτώ μ' αυτά. Μα σερβίρουν φαΐ και πιοτό εκεί. Για καφέ θα πάω εγώ; Και τι σε πειράζει εσένα μου έλεγε. Έτσι είναι τα πράγματα, ακολούθα το στιλ τους.
Όπως έχω ξαναγράψει, αυτές τις μέρες είναι εδώ η κόρη μου (και φεύγει σε λίγες ώρες - δυστυχώς, όλα τα καλά έχουν ένα τέλος). Την Κυριακή το βράδυ είπαν να βγουν για καφέ. Μέχρι να κουνηθούν, να ετοιμαστούν, να ξεκινήσουν, η ώρα πήγε 9:30, το βράδυ. Τους είπα πως η απαίτηση για καφέ τέτοια ώρα και για το Μόναχο είναι εξαιρετικά μεγάλη. Μόνο κανένα κόφι φέλοους αν βρούνε (κάτι σαν τα σταρ μπακ) που θα είναι ανοικτά μέχρι τις 11. Αλλά ένας έλεγχος στο αντίστοιχο σάιτ έδειξε πως κι αυτά τις Κυριακές είναι ανοιχτά μόνο μέχρι τις 10. Τέλος πάντων βολευτήκανε σε κάτι σαν κλαμπ, σαν μπαρ.

Χθες, είπαμε να πάμε σε μπιραρία. Συνήθως, σε τέτοιες περιπτώσεις πηγαίνω στην (κλασσικότατη) Χόφμπροϊχάουζ (Hofbräuhaus). Είναι εξαιρετική και (η μόνη που) έχει και μουσική από πνευστά. Κάποια φορά πήγαμε με παρέα και στην Αγκουστίνερ που ήταν μεν με στυλ και χαβαλέ μπιραρίας, αλλά χωρίς μουσική. Κάπου είδαμε πως κάτι αντίστοιχο έχει και τρίτη απ' τις μπίρες του Μονάχου, η(γνωστή και στην Ελλάδα) Λέβενμπροϊ. Έτσι χθες τους έπεισα όλους να πάμε σ' αυτήν την τελευταία.

Η επιλογή αποδείχθηκε κακή. Καμιά σχέση το κλίμα εκεί μέσα με μπιραρία. Όσο και να προσπαθούσε, δεν μπορώ να πω πως μας ενθουσίασε. Το φαγητό της πολύ καλό (αν και σε τσιμπημένες λίγο τιμές, σε σχέση με τις άλλες, μας βγήκε περίπου 20 € το άτομο). Αλλά η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, δεν έλεγε. Τέλος πάντων, τελειώσαμε κάποια στιγμή και πάμε να φύγουμε. Προτείνω να πάμε και μια βόλτα απ' την Χόφμπροϊχάουζ, απλά για να περάσουμε και να δούμε (δούνε) τη διαφορά.

Πράγματι, παίρνουμε τα μέσα, πάμε Μαρίενπλατς και περπατάμε προς τη μπιραρία. Η ατμόσφαιρα με ωραίο δροσερό αέρα, δεν είχε πάνω από 3 - 4 βαθμούς. Βλέπετε, χθες έπεσε το πρώτο χιόνι στην πόλη. Όχι τίποτα το φοβερό. Ούτε καν το έστρωσε. Και μπορώ να πω πως το ευχαριστήθηκα. Η θερμοκρασία από 18 που ήταν την Κυριακή το μεσημέρι τώρα είναι 4!

Τελικά φτάνουμε και μπαίνουμε μέσα γύρω στις 11 παρά. Ρίχνουμε μια ματιά και βλέπω κάποιους να πίνουν καφέ(!) ενώ άλλοι έτρωγαν γλυκό. Αποφασίζουμε να κάτσουμε κι εμείς για κάτι απ' αυτά. Έρχεται το γκαρσόνι και μας ρωτά αν θα πιούμε όλοι μπίρα. Κι εγώ του λέω πως δεν θέλουμε καθόλου μπίρα(!!!) αλλά καφέ και στρούντελ μήλου. Παραξενεύτηκε μεν, μας τα έφερε δε. Δεν θα κάνετε καλό ύπνο λέει. Σιγά. Εγώ κοιμάμαι ανεξάρτητα από καφέ, αρκεί αν υπάρχει το κατάλληλο κλίμα (αν και τελευταία έχω αρχίσει τις εκπτώσεις και σ' αυτό). Εξαιρετικός ο καφές (όπως συνήθως εδώ, φρεσκοαλεσμένος και με πλούσια γεύση), υπέροχο και το γλύκισμα. Και για δυο μεγάλους καφέδες και 3 γλυκά με σος και σαντιγί πληρώσαμε 20 €.

Συμπέρασμα: για καφέ αργά, σε μαγαζιά με φαγητό (που ν μένουν αργά). Στη συγκεκριμένη μπιραρία μείναμε μέχρι μεσάνυχτα παρά κάτι. Κάπου εκεί οι μουσικοί σταμάτησαν να παίζουν (καλά, δεν σκοτώνονται κιόλας) μάζεψαν τα συμπράγκαλά τους και αποχώρησαν. Αλλά ο κόσμος ακόμα υπήρχε και δεν είχαν κόψει καν την είσοδο. Δεν μπορώ να πω μέχρι πότε είναι ανοιχτά (κάπου εκεί κλείνει, γύρω στα μεσάνυχτα, στο σάιτ γράφει 23:30) αλλά από άλλα μέρη σίγουρα πάει καλύτερα.