Οδικό Δίκτυο

Νάμαστε πάλι εδώ. Όλα τα καλά έχουν ένα τέλος (όπως ευτυχώς και όλα τα κακά). Έτσι κι οι διακοπές. Τέλειωσαν κι επιστρέφουμε στη ρουτίνα: τρένο - σχολείο - τρένο - σπίτι και πάλι απ' την αρχή. Βέβαια και σ' αυτά υπάρχουν μικρές ανάπαυλες: Το Σάββατο έρχεται η κόρη μου. Θ΄αλλάξουμε λίγο.
Ας είναι όμως. Εδώ δεν συνηθίζω να γράφω εξομολογήσεις αλλά εμπειρίες. Κι αφού έρχομαι από δρόμο τι καλύτερο απ' το να γράψω για δρόμους.

Στην Ελλάδα πολλές φορές μιλάμε με ζήλια για τους Ευρωπαϊκούς αυτοκινητόδρομους, Κι είν' αλήθεια πως εδώ υπάρχει ένα εκτεταμένο δίκτυο αυτοκινητοδρόμων. Όπως όμως είν' αλήθεια πως κι αυτό το δίκτυο έχει φτάσει ή ξεπεράσει τα όριά του. Διάλεξα (όσο γινότανε) τις μέρες και τις ώρες που θα κινιόμουνα στους δρόμους. Κι έτσι η μετακίνηση γινόταν γρήγορα. Αλλά σίγουρα όχι άνετα. Οι μέρες που διάλεξα ήταν να μην είναι καθημερινή, ή όταν είναι οι ώρες να είναι μετά τις 9 το πρωί και πριν τις 4 το απόγευμα. Τις ώρες λοιπόν αυτές η κίνηση ήταν σαν αυτήν στην Αττική οδό σε ώρες αιχμής (ή της επιστροφής Κυριακή βράδυ στην Εθνική). Με ψηλές ταχύτητες μεν αλλά και με πολλά αυτοκίνητα δε. Κάτι που απαιτεί τεταμένη προσοχή συνέχεια. Τις μέρες αυτές έπεσα δυο φορές σε ουρά από ατύχημα, τη μια φορά μάλιστα μια τριπλή καραμπόλα (δηλ. τρεις ομάδες αυτοκινήτων λίγα μέτρα η μια από την άλλη).

Η κατάσταση αυτή δεν είναι μόνο για τη Γερμανία. Και στην Ολλανδία και στο Βέλγιο και στο Λουξεμβούργο μια από τα ίδια. Βάρδα να μην πρέπει να περάσεις κοντά από μεγάλη πόλη σε ώρες αιχμής. Το ίδιο ήταν και το καλοκαίρι που κατέβαινα για Ελλάδα στην Αυστρία και στην Ουγγαρία. Καλά, στην Ολλανδία πρέπει να είναι το πιο έντονο πρόβλημα. Οι ρυθμιστικές παρεμβάσεις στα όρια της ταχύτητας (να σου βάζει 50 και να λες τι καλά που θα 'τανε αν μπορούσες να πας με τόσα) δεν αρκούν. Αλλά κι εδώ, καθημερινά, στο ραδιόφωνο έχει τακτικά ενημέρωση για το μήκος της ουράς των αυτοκινήτων που είναι μποτιλιαρισμένα (σε στάου - stau) στις εισόδους ή τις εξόδους του Μονάχου.

Το πρόβλημα είναι γνωστό και στους αρμόδιους, αφού σε πολλά σημεία γίνονται έργα διαπλάτυνσης μιας και οι αυτοκινητόδρομοι είναι, βασικά, με 2 + 1 λωρίδες (δηλ. δυο για τα αυτοκίνητα και μια έκτακτης ανάγκης ανά κατεύθυνση). Τώρα γίνονται 3 + 1 αλλά μέχρι να γίνει αυτό τα αυτοκίνητα θα έχουν πληθύνει τόσο που θα χρειάζονται νέες διαπλατύνσεις μου φαίνεται Σε κάποια σημεία  υπάρχουν πολύ περισσότερες λουρίδες αλλά αυτό γίνεται για λίγο, στις διακλαδώσεις, εκεί που χωρίζουν ή ενώνονται δυο μεγάλοι αυτοκινητόδρομοι.

Τα έργα προκαλούν άλλα μποτιλιαρίσματα αφού για να γίνουν χρησιμοποιείται μέρος του δρόμου μ' αποτέλεσμα να στενεύουν οι λουρίδες ή να γίνονται εκτροπές κλπ που απαιτούν χαμήλωμα της ταχύτητας. Αλλά λες πως όταν τελειώσουν θα αλλάξει η κατάσταση. Μπα, δεν το νομίζω. Οι μεταφορές αυξάνονται άρα οι νταλίκες πληθαίνουν. Το ίδιο και τα αυτοκίνητα. Και δεν νομίζω πως θ' αλλάξει αυτό κάποια στιγμή, ούτε κάνει τους οδηγούς πιο χαλαρούς τώρα.

Έργα γίνονται και στην Ελλάδα. Έγινε (επιτέλους) η Εγνατία, κοντεύει ο Μαλιακός, δουλεύουν απ' την Κόρινθο και μετά προς 3 κατευθύνσεις (προς Πάτρα μέτρησα το Σεπτέμβρη πάνω από 10 εργοτάξια στο δρόμο, δηλ. περίπου ένα εργοτάξιο κάθε 10 χιλιόμετρα!) κάτι προχωράει στα Τέμπη. Έργα γίνονται και σε άλλα μέρη απ' όσο ακούγεται, αλλά δεν έχω περάσει να τα δω. Απλά όλ' αυτά τα έργα έχουν καθυστερήσει πολλά χρόνια. Ο δρόμος π.χ. προς Πάτρα είναι σκωτώστρα. Όχι πως δεν υπάρχουν παρόμοιοι κι εδώ, απλά συνήθως το βάρος το τραβάει ο παρακείμενος αυτοκινητόδρομος κι έτσι με μικρότερο κυκλοφοριακό φόρτο τα ατυχήματα περιορίζονται.

Το θέμα είναι ότι οι ανάγκες είναι πολλές. Άντε να δούμε πότε (και αν) θα πούμε κάποια στιγμή ότι τελειώσαμε.

Κλείνοντας, αν κάποιος θέλει να μάθει χρόνους για μετακίνηση από ένα μέρος σε άλλο, αν και πάντα έχουν να κάνουν με τον οδηγό: π.χ κάποτε ο Σταμάτης έκανε Θεσσαλονίκη - Χαλάνδρι μόνο σε κάτι λιγότερο από 5 ώρες, κάτι που εγώ δεν μπορώ να το διανοηθώ: Μόναχο - Φρανκφούρτη, 400 χλμ, 5 ώρες, Σάββατο μεσημέρι, 10 - 3. Πέσαμε στην τριπλή καραμπόλα. Πάντα με μια σύντομη στάση ενδιάμεσα (στο δίωρο περίπου). Φρανκφούρτη - Άμστερνταμ, 400 χλμ, 5 ώρες, Κυριακή μεσημέρι (10 - 3 πάλι). Γάνδη - Βρυξέλλες 65 χλμ, 1 ώρα, Τετάρτη απόγευμα 6 - 7. Βρυξέλλες - Οστάνδη ή Οστάνδη - Βρυξέλλες 110 χλμ, 1 και μισή κοντά ώρα, Πέμπτη μεσημέρι 10 - 12 και 3 - 4. Και τέλος Βρυξέλλες - Μόναχο, 750 χλμ, 10 ώρες με μια στάση μιάμιση ώρα στο Λουξεμβούργο για ν' αποφύγω την ουρά 5 χλμ που έλεγαν οι πινακίδες πως είχε σχηματιστεί μπροστά μου από ατύχημα, Σάββατο 10 - 8.