Ηλεκτροφωτισμός

Επιτέλους! Πήγα σε άλλες χώρες και είδα (ηλεκτρικό) φως. Ήδη, με το που πέρασα τα σύνορα προς την Ολλανδία, αν και ήταν μέρα, μου έκανε εντύπωση το ότι στο διάζωμα, στη μέση του δρόμου υπήρχαν φώτα. Και υπέθεσα ότι υπάρχουν γιατί τα ανάβουν. Και όντως έτσι ήταν. Στο Βέλγιο και στην Ολλανδία οι δρόμοι φωτίζονται τη νύχτα. Ενώ στη Γερμανία όχι. Ούτε καν στις διασταυρώσεις. Αυτά να τ' ακούν μερικοί που παραπονιούνται γιατί στην Ελλάδα φωτίζονται βασικά μόνο οι διασταυρώσεις. Και οι διασταυρώσεις των αυτοκινητόδρομων είναι αρκετά πολύπλοκες και χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή για να μπεις στο σωστό παρακλάδι. Αλλιώς πας στην επόμενη διασταύρωση που μπορεί να είναι μετά από 10, 15 ή 20 χιλιόμετρα. Κι άλλα τόσα να γυρίσεις.
Εκτός από τους δρόμους όμως, φωτισμένες ήταν και οι πόλεις. Έκανα βόλτα το βράδυ στο κέντρο του Άμστερνταμ ή περπάτησα  5- 6 στάσεις για να φτάσω στο ξενοδοχείο γιατί είχε πρόβλημα με το ρεύμα στη γραμμή του τραμ που ήθελα (γκαντεμιά) και δεν αισθάνθηκα ότι δεν έβλεπα καλά. Το ίδιο και στις Βρυξέλλες. Αλλά και στη Γάνδη, μπορεί να μην ήταν τόσο πολύ το φως, αλλά από το Μόναχο ήταν σίγουρα περισσότερο.
Γύρισα το Σάββατο αργά. Μετά από τόσες μέρες απουσίας είπαμε να καθίσουμε να ξεκουραστούμε την Κυριακή. Όμως κάποια δυσάρεστα γεγονότα που μάθαμε το μεσημέρι μας καταπλάκωσαν. Έτσι το απογευματάκι είπαμε να πάμε μια βόλτα στο κέντρο. Φθάσαμε στη Μαρίενπλατς "περί λύχνων αφάς". Κυριολεκτικά, γιατί αυτά που άναβαν στην πλατεία και στους γύρω δρόμους ήταν κάτι φώτα σαν λυχνάρια. Οι δρόμοι όσο φωτίζονταν ήταν απ' τα φώτα των καταστημάτων. Και μιας και ήταν Κυριακή βράδυ λίγα μαγαζιά είχαν φώτα στις βιτρίνες. Οικονομία στην κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος.