Δούναβης

Μιλάγαμε χθες για το Δούναβη και τα καραβάκια που ήταν αραγμένα στο Πάσαου. Έν’ απ’ αυτά ήταν και το Ρούσε. Όταν διάβασα το όνομα γραμμένο με λατινικά γράμματα δεν συνειδητοποίησα από πού ακριβώς. Όταν το απόγεμα, την ώρα που γυρίζαμε, το είδα να μας προσπερνάει και το διάβασα με τα κυριλλικά, τότε κατάλαβα. Το Ρούσε είναι μια πόλη της Βουλγαρίας(!) πάνω στο Δούναβη, στα σύνορα με τη Ρουμανία που την είχα περάσει πριν καμιά δεκαριά χρόνια!

Οι διασώστες ασκούνται σε συνθήκες τρικυμίας. Και πώς βρίσκουν τέτοιες συνθήκες; Στα απόνερα των πλοίων!

Βλέπετε ο Δούναβης (ο Ίστρος των αρχαίων Ελλήνων) είναι απ’ τους μεγαλύτερους σε μήκος ποταμούς της Ευρώπης (2850 χλμ – δεύτερος μετά το Βόλγα) που όμως περνάει και από πολλές χώρες (που σε κάθε μια το όνομά του είναι παραλλαγή της ίδιας ρίζας Δουν-): Ξεκινάει απ’ τον Μέλανα Δρυμό στη Γερμανία (εκεί, κοντά στα σύνορα με την Ελβετία θεωρούνται οι πηγές του) κι αφού ενωθεί με αμέτρητους παραπόταμους (π.χ. ο Ίζαρ, που διασχίζει το Μόναχο, στον Δούναβη καταλήγει) χύνεται στη Μαύρη Θάλασσα στη Ρουμανία. Ενδιάμεσα διασχίζει 4 πρωτεύουσες (Βιέννη, Βουδαπέστη, Βελιγράδι – πολύ Β έπεσε! και Μπρατισλάβα) και πολλές μικρές και μεγάλες πόλεις κι αφού αποτελέσει το μεγαλύτερο μέρος των συνόρων ανάμεσα στη Βουλγαρία και τη Ρουμανία κάνει μια στροφή στο βορά και χωρίζεται σε κομμάτια ένα απ’ τα οποία αποτελεί τα φυσικά σύνορα Ρουμανίας – Ουκρανίας.

Μπαίνουμε μέσα σε μια δεξαμενή. Μπροστά οι πόρτες είναι κλειστές

Είναι πλωτός στο μεγαλύτερο μέρος του και, παρόλο που δεν έχει μεγάλες κλίσεις, για να γίνει αυτό κατορθωτό έχουν φτιαχτεί πολλά φράγματα και συστήματα δεξαμενών (π.χ. οι γνωστές(;) «σιδηρές πύλες» είναι ένα τέτοιο φράγμα) που ανεβάζουν ή κατεβάζουν τα πλοία όπου χρειάζεται.

Στη διπλανή δεξαμενή. Στην αρχή το πλοίο φαίνεται ολόκληρο, αλλά σιγά σιγά κατεβαίνει.

Και κατεβαίνει μέχρι ν' ανοίξουν οι πόρτες και να φύγει.

Ο Δούναβης που έχει υμνηθεί για τα κύματά του ή ως "Γαλάζιος Δούναβης" (εξαιρετικά δημοφιλείς μελωδίες) σήμερα είναι πολύ μολυσμένος. Ενώ στην αρχή του ρου του το νερό του χρησιμοποιείται ως πόσιμο, όσο προχωράει χύνονται τόσο πολλά απόβλητα εργοστασίων (κυρίως) σ' αυτόν που είναι επικίνδυνος. Πρόσφατη (αλλά όχι μοναδική) είναι η περίπτωση της μόλυνσής του στην Ουγγαρία.

Αυτό το πλοίο ήρθε και μπήκε μαζί με μας στην ίδια δεξαμενή.

Και κατεβαίναμε μαζί μέχρι που άνοιξαν και οι δικές μας πόρτες...

Πόσο μεγάλα πλοία μπορούν να μπούνε; Επειδή κάποτε είχαμε επισκεφτεί τις εκβολές του, το δέλτα, (η Μαρία έχει ρίζες από το Σουλίνα, ένα απ’ τα σημεία εκβολής) μάθαμε ότι το συγκεκριμένο κομμάτι του ποταμού (που δέχεται λιγότερο από το 1/5 των νερών του αλλά χρησιμοποιείται κατά κόρον από τα πλοία γιατί είναι το συντομότερο απ’ τα άλλα) μπορεί να το περάσουν καράβια όπως αυτά που χρησιμοποιούνται για την ακτοπλοΐα στην Ελλάδα (με βύθισμα πάνω από 6 μέτρα).

Το πρώτο είναι πλωτό ξενοδοχείο. Στο άλλο φαίνεται το μήκος και το πλάτος του:

Ο μόνος περιορισμός που μπαίνει από ένα σημείο και μετά είναι το ύψος μιας και υπάρχουν σήμερα ένα σωρό γέφυρες που έχουν φτιαχτεί κι έτσι τα ποταμόπλοια μπορούν να έχουν μεγάλο βύθισμα αλλά συγχρόνως πρέπει να είναι αρκετά χαμηλά. Έτσι, τα ψηλά φτάνουν μέχρι Βραΐλα ενώ από κει και μετά μόνο ποταμόπλοια που μέσα από κανάλια που έχουν φτιαχτεί μπορούν να μπουν στον Μάιν και στο Ρήνο και να φτάσουν στη Βόρεια θάλασσα.

Η διαδρομή του Δούναβη από την Βικιπαίδεια

Παρεμπιπτόντως: Δίπλα στο Δούναβη υπάρχει ποδηλατόδρομος. Σε άλλα σημεία κι απ’ τις δυο όχθες ενώ σε άλλα μόνο από τη μία (άρα χρειάζεται ο ποδηλάτης να περνάει αρκετές γέφυρες). Έτσι μπορεί κάποιος να διασχίσει την Ευρώπη με το ποδήλατό του δίπλα στο ποτάμι. Τώρα, με τόσα χιλιόμετρα μήκος, ποιος έχει το κουράγιο και τη δύναμη να το κάνει (όλο) δεν ξέρω. Μάλλον Γερμανός ή Ολλανδός (εκεί να δείτε ποδήλατα)!