Λούντβιγκσμπουργκ Συνέχεια

Συνέχεια με το Λούντβιγκσμπουργκ. Σήμερα θα επισκεφτούμε το εσωτερικό του παλατιού. Εδώ επιτρεπόταν η φωτογράφηση, ο μόνος περιορισμός ήταν ο χρόνος και το τρέξιμο να προλάβουμε να ολοκληρώσουμε τη βόλτα μας. Πριν όμως ξεκινήσουμε, να πω χρόνια πολλά στην Ειρήνη. Βλέπετε σήμερα γιορτάζει η κόρη μου! Βέβαια, το "Ειρήνη" δεν ήταν αναφορά σε όνομα αγίας αλλά στην άλλη την Ειρήνη. Αυτήν που όλοι επιθυμούμε και ευχόμαστε. Όλοι; Όχι όλοι. Κάτι έμποροι όπλων και κάτι επαγγελματίες της ειρήνης και του πολέμου μάλλον όχι, αλλά οι υπόλοιποι θέλουμε Ειρήνη. Έτσι, μάλλον θα έπρεπε να γιορτάζει 21 Σεπτέμβρη. Αλλά δεν πειράζει, τις ευχές δεν υπάρχει λόγος να τις τσιγκουνευόμαστε. Ειρήνη μου, Χρόνια Καλά και Πολλά.

Περιγραφή από το εσωτερικό δεν έχω να κάνω, αφού δεν θυμάμαι τι ακριβώς έχει η κάθε αίθουσα ή ποιος ήταν ο προορισμός της. Δεν το θυμάμαι, εκτός από ελάχιστες, αλλά ήταν όλες εντυπωσιακές. Γιατί βλέπετε ο βήχας κι ο παράς (κι ό,τι άλλο ήθελε να προσθέσει κάποιος) δεν κρύβονται. Κι οι βασιλείς εδώ το φυσούσαν το παραδάκι.

Να, για παράδειγμα, θυμάμαι πως αυτή δεν ήταν η αίθουσα του θρόνου, παρά την ύπαρξη θρόνου. Η αίθουσα του θρόνου, εκεί που γίνονταν οι ακροάσεις δηλ. και συζητιόνταν οι υποθέσεις που απασχολούσαν το βασίλειο ήταν τεράστια. Θα τη δούμε παρακάτω.

Η ξεναγήσεις ήταν λίγες ακόμα εκείνη την εποχή κι έτσι χρειάστηκε να περιμένουμε αρκετή ώρα για να ξεκινήσουμε τη βόλτα μας. Αλλά μιας και ουδέν κακόν αμιγές καλού, στις 13:30 που ήταν η επόμενη ξενάγηση υπήρχε δυνατότητα επιλογής γλώσσας ανάμεσα σε Γερμανικά και Αγγλικά. Έτσι, επιλέχτηκαν τα Αγγλικά και καταλάβαμε αρκετά παραπάνω. Για παράδειγμα πως ο Φρειδερίκος, εις των αρχικών ενοίκων, ήταν τεράστιος σε ύψος και σε όγκο. Το πορτρέτο του πίσω απ' την ξεναγό μας αποδεικνύει του λόγου το αληθές.

Απ' ότι μας είπαν τα έπιπλα που υπάρχουν είναι τα αυθεντικά που υπήρχαν από τότε. Και μάλιστα κάποια τα έψαξαν και τα επανέφεραν από άλλες περιοχές όπου κάποιοι τα είχαν μετακομίσει.

Η γαλαρία με τα πορτρέτα των ενοίκων και το εσωτερικό θέατρο του κτιρίου. Όχι που κοτζάμ βασιλιάς θα έτρεχε να κατέβει στη Στουτγάρδη να δει μια παράσταση. Χώρια που εκεί μπορεί να ανακατευόταν με την πλέμπα...

Το συγκρότημα διέθετε και δυο εκκλησίες, μια των καθολικών (που εξακολουθεί να λειτουργεί ως καθολική εκκλησία) και μια των διαμαρτυρομένων (που είναι κάτι ανάμεσα σε εκκλησία και δημοτική αίθουσα). Γιατί οι βασιλιάδες κι οι βασίλισσες δεν είχαν πάντα το ίδιο δόγμα. Για να βρεις βασίλισσα έπρεπε ν' απομακρυνθείς απ' την περιοχή και τι να της πεις; ν' αλλαξοπιστήσει; Μπα. Της έφτιαχνες τη δική της εκκλησία κι ήταν όλα μια χαρά. Πάντως, την αίγλη των τότε βασιλιάδων την ζηλεύουν πολλοί σήμερα και προγραμματίζουν το γάμο τους σ' αυτές. Η μεν καθολική δέχεται μόνο καθολικούς, αλλά η άλλη δεν χαλάει χατήρια. Και μουσουλμάνους παντρεύει!

Άλλος ένας διάδρομος (το παλάτι είναι με άξονα συμμετρίας κι έτσι ό,τι υπάρχει απ' τη μια υπάρχει κι απ' την άλλη) και η αίθουσα με τους καθρέφτες. Κάθε παλάτι που σέβεται τον εαυτό του διαθέτει μια παρόμοια. Οι καθρέφτες είναι φτιαγμένοι σ' ένα χωριό λίγο πιο πέρα, το "Καθρεφτοχώρι" (Spiegelberg) που λέγεται έτσι γιατί εκεί έκαναν ακριβώς αυτή τη δουλειά: καθρέφτες. Αλλά επειδή η επίστρωση του καθρέφτη δεν είναι κάτι το απλό (περιέχει υδράργυρο που είναι εξαιρετικά δηλητηριώδης για τα έμβια όντα) πολλοί, λέει, στο χωριό αυτό πεθαίνουν σε μικρές ηλικίες!

Και να κλείσω με την αίθουσα του θρόνου. Εδώ γίνονταν οι ακροάσεις του βασιλέως! Όπως μπορεί εύκολα να δει κανείς, ουδεμία σχέση με την άλλη με το απλό θρονί. Εδώ έχει μια κάποια μεγαλοπρέπεια!