Λέσβος

«Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει» λέει μια παροιμία. Κι ενώ έχω γράψει για μια σειρά μέρη, δεν έγραψα ποτέ για περιοχές της Ελλάδας κι ειδικά για τη Μυτιλήνη. Έτσι αποφάσισα να γράψω και μερικά από τις βόλτες μου στο νησί. Πώς και αποφάσισα να το αναφέρω αυτό σήμερα; Γιατί σήμερα εκτός απ' τους Μιχάληδες και τους Άγγελους που γιορτάζουνε, γιορτάζουν και κάμποσοι άλλοι: Γαβρίληδες, Στρατήδες (παρά τον Άι Στράτη, δεν το συνηθίζουν τότε, που δεν ξέρω και πότε είναι, αλλά στο νησί τέτοια μέρα γιορτάζουν με παρετυμολόγηση του ονόματος απ' το «Αρχιστράτηγος» που έχουν τον τίτλο οι σημερινοί τιμώμενοι), Σταμάτηδες και δεν θυμάμαι ποιος άλλος.

Δημοτικά Σχολεία

Στο σχολείο μου φέτος, συνήθως ξεκινάω μάθημα απ' την πρώτη ώρα. Έτσι, φτάνω λίγο μετά τις οκτώ. Κάθε πρωί λοιπόν, όταν πάω δυσκολεύομαι να φτάσω στο σχολείο. Κι αυτό γιατί στη διαδρομή μου περνάω από κάμποσα δημοτικά. Και μπορεί στο πρώτο (που είναι δίπλα στο σπίτι) να μην έχει αρχίσει ακόμα το ζόρι. μπορεί στο δεύτερο απλά να πρέπει να κάνω παράκαμψη μιας και στο Μενίδι κλείνουνε τους δρόμους που βρίσκεται η είσοδος του σχολείου για να διευκολύνουν την ασφαλή πρόσβαση των μικρών μαθητών αλλά στο τρίτο που είναι κολλητά με το σχολείο εκεί το πράγμα ζορίζει. Να σημειώσω πως το ίδιο θα ήτανε αν σταμάταγα και στο δεύτερο και φαντάζομαι και στα άλλα δημοτικά της περιοχής.

Πρώτες Ύλες

Ελληνικό και το σημερινό θέμα. Όσο καθυστερεί το κατέβασμα των ρολών περιμένοντας να ολοκληρωθούν τα του Παρισιού (και όχι μόνο), η επικαιρότητα μου δίνει προβληματισμούς και σκέψεις που μπαίνουν σφήνες. Η «κρίση» που επικρατεί σήμερα στην ελληνική οικονομία, ανεξάρτητα απ' τους λόγους που την επέβαλαν και τη διατηρούνε (γι' αυτό και τα εισαγωγικά) έχει διάφορα αποτελέσματα. Κάποια απ' αυτά είναι ορατά άμεσα. Οι μειώσεις μισθών και συντάξεων π.χ. ή οι εκπτώσεις στις παροχές υγείας, παιδείας κλπ γίνονται άμεσα αντιληπτές. Και ναι μεν υπάρχουν κάποιοι που δεν θίγονται, αλλά οι περισσότεροι το έχουμε καταλάβει για καλά (άλλος παραπάνω, άλλος παρακάτω). Το ίδιο και οι αυξήσεις τιμών, που με τις μειώσεις που λέγαμε είναι συνδυασμός φαρμάκι. Υπάρχουν όμως και άλλες παράπλευρες επιπτώσεις. Μια απ' αυτές είναι η έλλειψη εισαγόμενων πρώτων υλών για να μπορέσουν να δουλέψουν μια σειρά επιχειρήσεις.

Τιμές Ελλάδας

Λίγο καιρό βρίσκομαι στην Ελλάδα μόνιμα, αλλά μερικά πράγματα για τη διαμόρφωση των τιμών και τις αλλαγές που έχουν γίνει τις έχω διαπιστώσει. Με ρωτάνε και τα παιδιά στο σχολείο πώς ήταν οι τιμές στη Γερμανία, ας γράψω μερικά γι' αυτό. Καταρχάς να πω πως η σύγκριση τιμών είναι δύσκολη. Σε τι ακριβώς να συγκρίνω; Τα ρούχα; Ναι υπάρχουν φτηνά ρούχα αλλά σε ποια ποιότητα; Τις τιμές στα νοίκια; σύμφωνοι αλλά πού; Στο Μόναχο; Είναι γνωστό πως είναι πανάκριβα. 560 έδινα για 52 τετραγωνικά κι όταν έφυγα έγιναν 600. Θαρρώ πως ήταν αρκετά. Αλλά αν φύγεις λίγο μακρύτερα, στα περίχωρα, τα πράγματα αλλάζουν κατά πολύ. Και στην Ελλάδα οι τιμές τα τελευταία χρόνια έχουν πάρει τον κατήφορο. Άρα;

Χωριό μου, Χωριουδάκι μου

Όχι. Δεν θα αναφερθώ στο χωριό μου. Θα γίνει κι αυτό κάποια άλλη στιγμή. Ο τίτλος έχει να κάνει με την διάθεση της προβολής του κάθε χωριού κι όχι ενός ξεχωριστά. Ίσως το «κάθε» να φαντάζει υπερβολή, αλλά απ' αυτά που βλέπω, μάλλον έτσι πάει το πράγμα. Σε κάθε διασταύρωση να αναφέρονται όχι ένα αλλά πολλά από τα χωριά που βρίσκονται προς την έξοδο.

Μετανάστευση

Κακούργα μετανάστευση, τραγούδαγε ο Στέλιος (ερωτήσεις του τύπου ποιος Στέλιος απαγορεύονται. Ένας είν' ο Στέλιος. Καζαντζίδης με τ' όνομα!) εκείνα τα χρόνια, σε στίχους Κώστα Βίρβου. Ήταν τότε που γέμιζαν τα τρένα για «τις φάμπρικες της Γερμανίας και του Βελγίου τις στοές» και τα καράβια για «τη μακρινή την Αυστραλία και πέρα την Αμερική». Τα χρόνια πέρασαν, οι συνθήκες άλλαξαν κι αντί να φεύγουν οι Έλληνες απ' την Ελλάδα άρχισαν να έρχονται μετανάστες από άλλες χώρες. Οι Αλβανοί στην αρχή, οι Ρωσοπόντιοι (ή Ελληνοπόντιοι, το από πού ακριβώς ήταν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που ήρθαν με μια ελληνική καταγωγή αγορασμένη αδρά, πολλές φορές, στα προξενεία), Ρουμάνοι, Πολωνοί κι αργότερα από άλλες χώρες: Ινδία, Πακιστάν ή Νιγηρία άκουγαν Ελλάδα και πίστευαν πως πρόκειται για τη χώρα της επαγγελίας.

Πες μου πού πας να σε πάω!

Ο σημερινός τίτλος είναι κλεμμένος από μια παλιά διαφήμιση των αστικών συγκοινωνιών της Αθήνας σε μια προσπάθεια που έκαναν τότε για αναδιάρθρωση των συγκοινωνιών. Η αναδιάρθρωση έγινε (και ξανάγινε) κατά πόσο τα αποτελέσματα ήταν αυτά που είχαν στο νου τους αυτοί που την έκαναν κι ακόμα περισσότερο κατά πόσο εξυπηρέτησαν το επιβατικό κοινό είναι άλλο θέμα (κι αν είχε γίνει το τελευταίο, δεν θα είχαν θέσει οι γκρίνιες σ' αυτό το μπλογκ, και δεν θα είχα να γράφω). Το ζήτημα όμως είναι πως δεν υπάρχει κανείς σήμερα να του πεις πού πας για να σε πάει, ή για την ακρίβεια για να σου πει τι μέσον θα πάρεις για να πας στον προορισμό σου.

Αστικές Συγκοινωνίες Αθήνας

Έχω ξαναγκρινιάξει για τον τρόπο που (δεν) είναι οργανωμένες οι αστικές συγκοινωνίες στο λεκανοπέδιο Αττικής που με μια λέξη το αποκαλούμε συχνά «Αθήνα». Κι αυτό με τις αναμνήσεις μόνο. Τώρα που γύρισα και χρειάζεται να μετακινούμε για το σχολείο και καθημερινά υποχρεώνομαι να πάρω το αυτοκίνητο γιατί δεν μπορώ να βρω τρόπο να μετακινούμε πώς να μην το ξανακάνω. Και μάλιστα με συγκρίσεις με εκεί που ήμουνα, όπου οι συγκοινωνίες ήταν οργανωμένες εξαιρετικά. Γιατί οι συγκοινωνίες της Αθήνας, μόνο οργανωμένες δεν μπορεί να πει κανείς πως είναι. Πριν πολλά χρόνια, όταν είχα πρωτοέρθει (έστω και για λίγο) στην Αθήνα υπήρχαν πεντέξι συγκοινωνιακοί φορείς: από ένας για τρόλεϊ και ηλεκτρικό σιδηρόδρομο και κάμποσα ΚΤΕΛ για τα λεωφορεία. Κι όπου δεν συνέφερε τους ιδιώτες των ΚΤΕΛ, υπήρχε μια δημόσια εταιρία που κάλυπτε τα κενά. Έτσι περίπου είναι η κατάσταση και σήμερα.

Αστυνόμευση στην Ιταλία

Στην Ιταλία η αστυνόμευση ήταν συνεχής. Βέβαια δεν έφτανε τα χάλια της Γαλλίας (γιατί χάλι ήτανε αυτό) αλλά η παρουσία της αστυνομίας ήταν διαρκής. Σχεδόν σε κάθε μέρος με συγκεντρωμένο πλήθος (και πού δεν είχε δηλαδή, αλλά τέλος πάντων) θα έβλεπες αστυνομικούς. Αλλά τι είδους αστυνομικούς;

Αξιολόγηση Εκπαιδευτικών

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για την ανάγκη αξιολόγησης ημών των εκπαιδευτικών. Είναι κάτι που ακούγεται χρόνια τώρα. Μπορεί και πάνω από δεκαπέντε! Θυμάμαι κάτι νομοσχέδια τον καιρό που ο Γιωργάκης ήταν υπουργός παιδείας. Ή μήπως ήταν από παλιότερα; Μπορεί. Και σε όλες τις περιπτώσεις εμείς οι εκπαιδευτικοί λέγαμε όχι. Τώρα όμως, λέει, το πράγμα είναι σίγουρο. Θα προχωρήσει, γιατί εκτός των άλλων είναι και προτροπή (απαίτηση) της τρόικας. Εξάλλου όλοι(;!!!) αξιολογούνται εκτός απ' τους εκπαιδευτικούς που από τότε που το μόλις ανεβασμένο στην εξουσία (και άρα μη έχοντας μάθει ακόμα καλά το πολιτικό παιχνίδι) ΠΑΣΟΚ κατάργησε τον αλήστου μνήμης ελεγκτή επιθεωρητή. Που όσο υπήρχε με το άγρυπνο μάτι του δεν άφηνε κανέναν να παρεκτραπεί.

Ισοκράτης

Ο Ισοκράτης ήταν ρήτορας που έζησε στην εποχή της ακμής της Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Σ' αυτόν αποδίδεται από κάποιους και μια ρήση πως η δημοκρατία αυτοκαταστρέφεται από την ελευθερία των πολιτών, που μου την έχουν στείλει πολλοί φίλοι με μέιλ ενώ κοσμεί και τοίχους σχολείων, γραφείων κλπ. Δεν θα ασχοληθώ μ' αυτό το θέμα, μια αναζήτηση στο Γκουγκλ λέει πολλά, ειδικά αν συνδυαστεί με τη λέξη Σαραντάκος, μιας και ο τελευταίος έχει ασχοληθεί κάμποσες φορές με το θέμα τόσο στο παλιό του σάιτ όσο και στο μπλογκ του (και μάλιστα επανειλημμένα), στο οποίο μπλογκ παραπέμπει ο διπλανός σύνδεσμος (από τους λίγους που έχω), ο «Περί λέξεων». Θ' ασχοληθώ μ' έναν άλλον Ισοκράτη, πάλι απ' τους διπλανούς συνδέσμους.

Επανόδου στα καθ' υμάς συνέχεια

Έγραφα προχθές για την ανάγκη προσαρμογής στα ελληνικά δεδομένα και γκρίνιαζα για την κατάσταση στους δρόμους. Οδική προσαρμογή δηλαδή. Έκλεισα με τις πιστωτικές κάρτες που δεν γίνονται δεκτές στα διόδια. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η κόρη μου μου είπε μια μέρα στο ταμείο: «Γύρισες στην Ελλάδα. Πρέπει να συνηθίσεις να έχεις στο χέρι μαζί με την πιστωτική και την ταυτότητα». Πράγματι η ευκολία που ζητιέται η απόδειξη της ταυτότητας σε διάφορες περιπτώσεις είναι καταπληκτική. Την ταυτότητά μας μας την ζητάνε σε διάφορες περιπτώσεις, η αρχή είναι πως μάλλον θέλεις να ξεγελάσεις και πρέπει να αποδείξεις πως δεν έχεις τέτοια πρόθεση.

Επάνοδος στην Ελληνική Πραγματικότητα

Επιστρέψαμε λοιπόν στην ελληνική πραγματικότητα. Από τη στιγμή που περάσαμε τα σύνορα καταλάβαμε πως κάτι έχει αλλάξει. Βασικά, με τα οδικά θέματα θ' ασχοληθώ (αν και θα υπάρχει και μια μικρή επέκταση σε άλλα). Πολλοί μου λέγανε για τις μειώσεις μισθών που θα τις καταλάβω όταν θα γυρίσω και το ζόρι που υπάρχει κλπ. Μα αυτά τα καταλάβαινα κι όσο βρισκόμουνα στη Γερμανία. Από την Ελλάδα ήταν η μισθοδοσία πράγμα που σημαίνει πως όλες τις μειώσεις τις κατάλαβα και με το παραπάνω. Αλλά η διαφορά στα σήματα στους δρόμους είναι και άμεση και έντονη.

Πτυχία

Πριν κάμποσο καιρό έγινε η απονομή των πτυχίων σ' όσους τέλειωσαν το ΤΕΙ Αθηνών από αρχές Νοέμβρη του 2011 μέχρι το Μάιο του 2012. Η απονομή έγινε τις μέρες πριν τις εκλογές, κάθε μέρα τρία- τέσσερα τμήματα. Απ' τους τελευταίους, την Παρασκευή 15 Ιούνη, στις 11 η ώρα, ορκίστηκαν οι πτυχιούχοι του τμήματος Πληροφορικής. Ανάμεσα σ' αυτούς κι ο γιος μου Δημήτρης που είχε τελειώσει την πρακτική του (κι είχε ολοκληρώσει δηλαδή τις σπουδές του) απ' τις 15 Νοέμβρη. (Το να γίνεται η ορκωμοσία λίγες μέρες πριν τις εξετάσεις είναι λίγο περίεργο, αλλά τι να κάνουμε). Χθες η Μαρία ανακάλυψε πως το τμήμα είχε δημοσιεύσει την είδηση και είχε και φωτογραφίες από την απονομή των πτυχίων. Ο Δημήτρης είναι στη τρίτη σειρά των φωτογραφιών. Με την ευκαιρία, να του εκφράσω και από εδώ τα συγχαρητήριά μου.

Πώς γίνονται οι ιδιωτικοποιήσεις οι καλές…

Το παρακάτω κείμενο μου ήρθε με μέιλ πριν κάμποσο καιρό, πρωτοδημοσιεύθηκε στο μπλογκ «Ενθέματα» και το θυμήθηκα προχθές που έμαθα για τα τηλέφωνα του ΕΟΠΥΥ και πώς μειώνεται έτσι ο δημόσιος τομέας. Οι αναφορές που γίνονται μέσα δεν περιλαμβάνουν την συγκεκριμένη περίπτωση (όταν μου το έστειλαν δεν ήταν ακόμα στον αέρα), αλλά δεν αλλάζει το πράγμα - έχει το ενδιαφέρον του έτσι κι αλλιώς.

Καλό καλοκαίρι

Τελευταία μέρα στη Γερμανία σήμερα. Το πρωί ξεκινάμε για την οριστική επιστροφή στην Ελλάδα. Κι έλεγα πως σήμερα θα κατέβαζα και ρολά, αλλά υπάρχουν αρκετά μέρη που επισκέφτηκα και λέω να σχολιάσω, αρκετές φωτογραφίες που θέλω να δείξω κι έτσι θα συνεχίσω στο περσινό στιλ. Έτσι στην αρχή και για κάποιες μέρες, θα υπάρχει κάθε δεύτερη μέρα κάτι μέχρι που θα τελειώσουν όσα προλάβω να ετοιμάσω μέχρι τότε. Μετά θα το αφήσω σε αναμονή μέχρι να βρω καιρό και διάθεση να τα γράψω και τ’ άλλα (που θα έχουν άμεση δημοσίευση). Υπάρχουν σαν τίτλοι, υπάρχουν φωτογραφίες στον υπολογιστή και πρέπει να ξεδιαλέξω ποιες θα ανέβουν και να γραφτούν τα κείμενα. Εκτός κι αν δω πως παρατραβάει η κατάσταση κι ανεβάσω φωτογραφίες άνευ κειμένου. Πάντως, αφού τελειώσει κι αυτή η φάση θα κατέβουν τα ρολά και θα μπει η ταμπέλα «κλειστόν». Μέχρι τότε καλό καλοκαίρι.

Ελληνο-Τουρκο-Βαυαρική Ημέρα

Το περασμένο Σάββατο, εκτός απ' τις άλλες γιορτές ήταν και η 7η Ελληνο-Τουρκο-Βαυαρική Ημέρα. Πολλοί οι συνδιοργανωτές, αλλά μάλλον γενικά ψευδεπίγραφη ήταν. Γιατί αυτό; Μα η ελληνική συμμετοχή ήταν απελπιστικά περιορισμένη (στο τμήμα τουλάχιστον που είδα εγώ, γιατί οι εκδηλώσεις ήταν απ' τις 3 το μεσημέρι μέχρι περίπου τα μεσάνυχτα κι εμείς πήγαμε κατά τις 7 και μέχρι τις εννιάμισι που θα άρχιζε προβολή ταινίας, το πρόγραμμα έλεγε πως τα ελληνικά θα ήταν νωρίτερα). Κάποιοι απ' τους μουσικούς (που σύμφωνα με πληροφορίες το ελληνοτουρκικό σχήμα είναι μόνιμο, με τίτλο «καλημέρχαμπα» μια υβριδική λέξη που μ' αρέσει πολύ και την χρησιμοποιώ κάποιες φορές) και λίγοι χορευτές. Όσο δε για την παρουσία ελληνικών πιάτων, ήταν κι αυτή παρούσα με κάτι κουτιά ντολμαδάκια, γίγαντες και πιπεριές, απ' αυτά που προορίζονται για τις ταβέρνες.

Μετονομασίες Υπουργείων

Το υλικό για το σημερινό σημείωμα το έχω πάρει με δυο μηνύματα από τον Τάκη. Το πρώτο αναφερόταν σε ένα απόσπασμα που παρουσιάστηκε στον ιστοχώρο λεφτ. Θέλησα να βρω ολόκληρο το κομμάτι κι ως γνωστόν, στο διαδίκτυο κάτι τέτοιο είναι πολύ απλό. Ήταν από ρεπορτάζ της Π. Στεφανάκου για την παραλαβή του υπουργείου μας από την νέα πολιτική ηγεσία, στην Αυγή, μαμά του λεφτ. Αυτό το υπουργείο «μας» που γράφω είναι η σύντμηση του τίτλου του υπουργείου παιδείας που έχει γίνει ολόκληρο μακαρόνι. Το δεύτερο μήνυμα είχε να κάνει με τα πρακτικά προβλήματα που ο ίδιος βλέπει στο σχολείο που βρίσκεται, θα το παραθέσω και θα συμπληρώσω (και στο τέλος έκτακτο παράρτημα!). Στον λεφτ λοιπόν, το θέμα εστιάστηκε στο κόστος της αλλαγής του ονόματος του υπουργείου μας (που υπάρχει και στην αλλαηγή κάθε υπουργείου, αλλού μικρότερο αλλού μεγαλύτερο). Θα το σχολιάσω κι αυτό αλλά αφού πρώτα κάνω μια διόρθωση. Να αναφέρω πάντως, πως δεν είναι η πρώτη φορά που οι πολιτικές εξελίξεις δημιουργούν καραμπόλες στα σχολεία. Βλέπετε στα σχολεία δουλεύουμε με συγκεκριμένο και αυστηρό χρονοδιάγραμμα. Αυτό πρέπει να γίνει τότε. Π.χ. πρέπει να ανοίξουν ντε και καλά την 1η Σεπτέμβρη ή να σταματήσουν στις 30 Ιούνη. Κι άρα πρέπει να υπάρχει στο άνοιγμα προσωπικό, ενώ πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί όλες οι δουλειές πριν το κλείσιμο (κι εδώ έχω κάτι να προσθέσω παρακάτω).

8η Ελληνοβαυαρική μέρα πολιτισμού

Η 8η Ελληνοβαυαρική μέρα πολιτισμού στην πραγματικότητα είναι κάτι παραπάνω από μια μέρα. Φέτος κρατάει ένα δεκαπενθήμερο, απ' τις 14 μέχρι τις 28 του μήνα. Αλλά το κορύφωμά τους ήταν η προχθεσινή Κυριακή. Και είναι 8η γιατί γίνεται κάθε χρόνο τέτοια εποχή. Ξεκίνησε μια μέρα, έγινε τριήμερο και φέτος το 15ήμερο, αλλά το όνομα έμεινε. Τα προηγούμενα χρόνια δεν είχα καταφέρει να πάω. Την πρώτη χρονιά δεν το είχα μάθει. Πέρυσι, ήταν τις μέρες μόλις γυρίσαμε από τα Μαύρα Δάση, ήμασταν κουρασμένοι και δεν είχαμε κουράγιο να πάμε μέχρις εκεί. Φέτος είπαμε πως επιβάλλεται να πάμε, μιας κι είναι η τελευταία μας χρονιά στη Γερμανία και το Μόναχο. Προγραμματίζαμε λοιπόν μια επίσκεψη - προσκύνημα, να πάμε δηλαδή μέχρις εκεί, να κάτσουμε μια - δυο ώρες και να επιστρέψουμε. Μας άρεσε όμως τόσο που κάτσαμε μέχρι που τέλειωσε και θέλαμε κι άλλο! Μπαίνοντας στο χώρο που γινόντουσαν οι εκδηλώσεις της Κυριακής υπήρχε παιδότοπος με διάφορα παιχνίδια που μπορούσε να απασχολήσει παιδιά διαφόρων ηλικιών έτσι ώστε οι γονείς να έχουν την άνεση να κυκλοφορήσουν ή να απολαύσουν το πρόγραμμα χωρίς γκρίνιες και «βαρέθηκα, πότε θα φύγουμε»!

Χρεώσεις κινητής τηλεφωνίας

Νομίζω πως έχω ξαναγράψει πόσο χαμηλότερες είναι στη Γερμανία οι χρεώσεις τηλεφωνίας γενικά και της κινητής ειδικότερα. Γιατί τα 35€ που πληρώνω για παροχή σταθερού + 16άρι ίντερνετ + απεριόριστες κλήσεις προς σταθερά Γερμανίας, Ελλάδας και άλλες κάμποσες χώρες της Ευρώπης, ΗΠΑ, Καναδά, Αυστραλία, είναι περίπου αυτά που θα πλήρωνα και στην Ελλάδα (θα ήταν 37 - 42€ αλλά για 24άρι ίντερνετ, αν και εκεί παίζει το αν το πιάνεις, ενώ εδώ από τα 16 έχω στάνταρ πάνω από 12, συνήθως και πάνω από 14). Εκεί όμως που δεν παίζονται είναι οι χρεώσεις κινητής. Θα γράψω τιμές που θα φανούν απίστευτες, αφού είναι ίδιες ή χαμηλότερες(!) με της σταθερής στην Ελλάδα. Γιατί αν δεν έχεις κάποιο πακέτο η χρέωση σταθερής είναι 3 λεπτά και κάτι (με τον ΟΤΕ να είναι ο ακριβότερος) και μάλιστα συνήθως η χρέωση πέφτει ανά λεπτό!