Αεροπορικές Μετακινήσεις

Φέτος ήταν η χρονιά των αεροπορικών ταξιδιών για μένα. Τέσσερα τον αριθμό και με διαφορετικές εταιρίες το καθένα. Ένα προς Λονδίνο με Ίζιτζετ, τρία προς Αθήνα με Ερ Κίνα, Ετζίαν και Λούφτχανσα. Κι αν έκανα αφιέρωμα μόνο για τις δυο πρώτες είναι γιατί αυτές (θεωρώ πως) είναι πιο άγνωστες, ενώ με τις άλλες είμαστε πιο εξοικειωμένοι. Στο τελευταίο ταξίδι ο καιρός ήταν καλός, είχε μεν νέφωση αλλά όχι τόσο μεγάλη ώστε να μπορούμε να βλέπουμε τι γίνεται κάτω, στο παράθυρο έβαλα να κάθεται η Μαρία η οποία τράβηξε αρκετές φωτογραφίες και έτσι σήμερα είπα να βάλω μερικές. Για αρχή το λεκανοπέδιο όπως φαίνεται από τ' αεροπλάνο, από βόρεια. Διακρίνεται το συγκρότημα του Ολυμπιακού σταδίου (ακριβώς δίπλα στον κινητήρα).

Αρκετές απ' τις φωτογραφίες είναι σε ζευγάρια. Η πρώτη συμπληρώνεται ή έρχεται σε αντίθεση με την επόμενη. Για παράδειγμα εδώ έχουμε δυο φωτογραφίες από ψηλά: η πρώτη από την περιοχή του Μονάχου. Τα χωράφια είναι σπαρμένα ή ανθισμένα και δημιουργούν ένα ενδιαφέρον χαλί. Η άλλη είναι από την Αττική. Εδώ επικρατούν τ' αμπέλια που τώρα έχουν αρχίσει να πετάνε κι οι ελιές και το τοπίο μοιάζει ξερό (έτσι κι αλλιώς το χορτάρι εδώ δεν είναι επιθυμητό).

Ο κόμβος αεροδρομίου της Αττικής οδού.

Αττική. Λιμάνι Κερατσινίου με την Ψυττάλεια μπροστά του, Πειραιά (πιο βάθος) και έπεται συνέχεια: Πασαλιμάνι, Τουρκολίμανο, Φάληρο, Γλυφάδα, Καβούρι και πάει ακόμα στο βάθος προς Σούνιο. Η επόμενη φωτογραφία είναι απ' την αντίθετη μεριά. Το αεροπλάνο πάει να κάνει στροφή προς τα Μεσόγεια και φαίνεται η παραλία με την ανάποδη σειρά (και μπροστά ένα κομμάτι από τη Βάρκιζα) και στο βάθος τα Γεράνεια.

Η λίμνη Κίμζεε πηγαίνοντας και γυρίζοντας. Διακρίνεται καθαρά το μεγάλο νησάκι Χέρενίνζελ και το μικρότερο Φράουενίνζελ.

Ο δυισμός συνεχίζεται. Το φαγητό μας. Πρωινό και βραδινό. Μάλλον φτωχό το αποτέλεσμα, πού οι παλιές καλές μέρες... Μόνο στην πρώτη θέση υπάρχει μια σχετική χλιδή ακόμα. Από την άλλη όμως, σέβομαι και συμφωνώ με το λεγόμενο από αεροπορικές εταιρίες, τις λεγόμενες χαμηλού κόστους: Εμείς προσφέρουμε μεταφορά και πληρωνόμαστε για να σε μεταφέρουμε. Γιατί να σε ταΐζουμε κιόλας; Αν θέλεις φαγητό, πληρώνεις εξτρά. Όταν, ας πούμε, ταξιδεύει κάποιος με λεωφορείο ή με τρένο, έχει την απαίτηση να τον ταΐσουνε; Ποια είναι η διαφορά; Και μάλιστα για τις μικρές διαδρομές των 2 - 3 - 4 ωρών; Η μόνη διαφορά είναι πως δεν επιτρέπεται να κουβαλάς υγρά (αν και υπάρχει τρόπος, αρκεί να τα προμηθευτεί κανείς μετά τον έλεγχο). Ας δίναν λοιπόν μόνο νερό. Γιατί και φαγητό;

Αεροδρόμια Αθήνας (Ελ. Βανιζέλος) και Μονάχου (Φραντς Γιόχαν Στράους). Δεν νομίζω να ξεχωρίζουν ιδιαίτερα (αν εξαιρέσουμε πως το δεύτερο είναι ποοοοολύ μεγαλύτερο απ' το πρώτο - που όμως δεν φαίνεται στις φωτογραφίες αυτές).

Και στα δυο αεροδρόμια υπάρχει η γέφυρα που τ' αεροπλάνα για να πάνε στον επιβατικό σταθμό (τέρμιναλ) περνώντας πάνω από το δρόμο.

Δυο φωτογραφίες από τη Βαυαρία. Το κίτρινο απ' τα λουλουδιασμένα τριφύλλια δίνουν χρώμα. Φαίνονται και αρκετές λούτσες - λίμνες.

Το νερό κάνει τα δικά του κόλπα. Στη μια φωτογραφία φαίνεται ένα ποτάμι που φιδοσέρνεται. Πρέπει να είναι το Μάνφαλ που ξεκινάει από την Τέγκερνζεε και ενώνεται με τον Ιν στο Ρόσενχαϊμ. Ο Ιν (που διαρρέει και το Ίνσμπρουκ) είναι ένας μεγάλος παραπόταμος του Δούναβη με τον οποίο ενώνεται στο Πάσαου. Στην άλλη το Καβούρι (που κάναμε μπάνιο την Κυριακή) και μπροστά οι Φλέβες.

Οι Άλπεις έχουν ακόμα χιόνια, αν και όχι τόσο πολλά. Πάντως, αυτά μάλλον είναι τα μόνιμα, αυτά που δεν λιώνουν ποτέ (ή μάλλον ο όγκος τους μειώνεται πολύ αργά, βοηθάει το φαινόμενο του θερμοκηπίου).

Διάφοροι σχηματισμοί νεφών. Σωρείτες λέγονται, αυτοί που είναι σαν να έχουμε απλώσει μπαμπάκι στον ουρανό. Και ξαφνικά κι ένας σωρειτομελανίας. Τα είχαμε μάθει στο Πανεπιστήμιο, τότε που κάναμε μετεωρολογία με το Μεταξά αλλά τα είχα ψιλομπλέξει. Έτσι έριξα μια ματιά στη Βικιπαίδεια για φρεσκάρισμα!