Τελικός

Σήμερα ήταν μια ιδιαίτερη μέρα για το Μόναχο. Στο γήπεδο της Μπάγιερν, το γνωστό Αλιάντς Αρένα, η ίδια η Μπάγιερν (FC Bayern) διεκδίκησε το κύπελλο πρωταθλητριών Ευρώπης, Τσάμπιονς Λιγκ το λένε τώρα, αλλά ατύχησε. Αφού έληξε ισόπαλος ο αγώνας και η παράταση, κι ενώ ξεκίνησε καλά στα πέναλτι, έχασε τα δύο τελευταία κι έτσι είναι η Τσέλσι αυτή που σηκώνει το κύπελλο τώρα, για να επαληθευτούν και τα στατιστικά του Κώστα που έλεγε πως όταν η μια ομάδα του τελικού τύχει να παίζει σε τέτοιο τελικό στην έδρα της, σπάνια είναι και η νικήτρια. Η κατάρα της γηπεδούχου δηλαδή. Κι ενώ η Άμπενττσάιτουνγκ έλεγε ένα ποτήρι μπίρα για σας (στα αγγλικά, δηλ. για τους Εγγλέζους) και το κύπελλο για μας (στα γερμανικά βεβαίως), τελικά μείναν οι μπίρες στους Βαυαρούς.

Οι εφημερίδες έδιναν απ' το πρωί τον τόνο της ημέρα, κι ας μην ήταν αθλητικές. Ήταν ένα μεγάλο γεγονός που για να πω την αλήθεια, το είχα ψιλοξεχάσει. Βγαίνοντας το απόγεμα από το σπίτι συναντάω έναν γείτονα που η συνεννόησή μας είναι περίφημη: αυτός δεν μιλάει κανονικά, περισσότερο συνεννοείται γράφοντας αυτά που θέλει να πει σ' ένα συνθέτη φωνής, εγώ έχω περιορισμένη γκάμα γερμανικών, αλλά καταλαβαίνω αυτό που θέλει να μου πει: στο μετρό γίνεται χαμός. Τότε συνειδητοποιώ πως είναι η 19η Μαΐου, η μέρα του τελικού.

Πράγματι ένας χαμός στο μετρό, μεγαλύτερος απ' αυτόν που περίμενα κάνοντας τους συσχετισμούς με το παγκόσμιο πέρυσι. Αν και δεν ήταν ούτε εφτά η ώρα ακόμα, πολλές ώρες πριν την ώρα έναρξης (στις 9), από το τρένο μέσα κόσμος και ντουνιάς έβγαινε στο σταθμό, που είναι δίπλα στο Ολυμπιακό πάρκο, εκεί που είναι το στάδιο, το παλιό δηλ. γήπεδο της Μπάγιερν και όπου θα είχαν στηθεί γιγαντοοθόνες (πιθανά να υπήρχαν και σε άλλα σημεία του πάρκου, αλλά δεν έκανα τη βόλτα μου από εκεί). Και στο δρόμο πηγαίνοντας υπήρχε μπόλικος κόσμος, αλλά και από κάθε συρμό που ερχότανε έβγαινε μέγα πλήθος.

Δυο σημεία θεωρώ αξιοπρόσεκτα. Το ένα αναμενόμενο: η κατανάλωση μπίρας είχε ήδη προχωρήσει. Μπουκάλια εγκαταλειμμένα σε πολλά σημεία αλλά και κιβώτια μπίρας ή έστω μπουκάλια ανά χείρας. Τόσο που σήμερα έχω βαρεθεί ν' ακούω ασθενοφόρα. Και πρέπει να σημειωθεί πως εδώ, σ' αντίθεση με την Αθήνα, την Πράγα ή το Λονδίνο (που μου έρχονται πρόχειρα στο νου) τα ασθενοφόρα δεν ακούγονται. Η σειρήνα ενεργοποιείται μόνο αν υπάρχουν μπροστά αυτοκίνητα ή θα περάσουν με κόκκινο. Αμέσως μετά σταματάει κι έτσι δεν υπάρχει μεγάλη ηχορύπανση. Το δεύτερο που οφείλω να ομολογήσω δεν το περίμενα: έντονη παρουσία γυναικών, ή μάλλον νέων κοριτσιών μεταξύ των οπαδών. Ή ακόμα κι αν δεν ήταν σε παρέα ανδρών, κυκλοφορούσαν με φανελάκια με τα χρώματα (ή συνθήματα) της Μπάγιερν.

Κάναμε τη βόλτα μας, πήγαμε από το Νύμφενμπουργκ (αλήθεια, σας έχω μιλήσει για το Νύμφενμπουργκ; Ναι; δεν έχει σημασία. Πρέπει να ξαναγράψω κάποια μέρα.) και μετά είπαμε να περπατήσουμε λίγο στο κέντρο, να πάρουμε μια γεύση από κέντρο ρε παιδί. Πήγαμε μέχρι την Κάρλσπλατς και περπατήσαμε μέχρι Μαρίενπλατς. Διαπιστώσεις: Αντίθετα με ό,τι περίμενα ο δρόμος δεν ήταν καθόλου άδειος. Υπήρχαν ομάδες σε διάφορα σημεία που υπήρχαν τηλεοράσεις. Επίσης υπήρχε έντονη αστυνομική παρουσία. Ενώ συνήθως η αστυνομία υπάρχει αλλά δεν φαίνεται, σήμερα ήταν στημένη σε σημεία που να την αντιλαμβάνεσαι με την πρώτα. Κι ένα τελευταίο, όλος αυτός ο δρόμος ήταν τίγκα στα σκουπίδια. Οι καθαροί Ευρωπαίοι (Γερμανοί κι Εγγλέζοι και από άλλες χώρες που είχαν έρθει για τον τελικό) είχαν πετάξει σ' όλο το δρόμο χαρτιά, γόπες, πλαστικά ποτήρια, μπουκάλια και ό,τι άλλο βάλει ο νους του ανθρώπου. Μια ιδέα στη φωτογραφία από τις σκάλες του Μετρό στη Μαρίενπλατς. Μήπως τελικά το «καθαροί» είναι ένας ακόμα μύθος;!!!