Η δική μου Γερμανία

Η γνωστή Ντόιτσε Βέλε (Deutsche Welle), κάνει αυτή την εποχή αφιέρωμα με τον παραπάνω τίτλο όπου μετανάστες από διάφορες χώρες (ξένοι!) περιγράφουν την εμπειρία τους από τη χώρα. Ή όπως λέει και στη σελίδα:
«Γκασταρμπάιτερ, πολιτικός εξόριστος, πρόσφυγας πολέμου, εποχικός εργαζόμενος ή φοιτητής: οι λόγοι για τους οποίους έρχονται στη Γερμανία άνθρωποι από την κεντρική και νοτιοανατολική Ευρώπη, δεν θα μπορούσαν να είναι πιο διαφορετικοί. Κάντε κλικ σε κάθε χώρα για να μάθετε περισσότερα για την ιστορία της μετανάστευσης. Γνωρίστε ανθρώπους που βρήκαν στη Γερμανία τη νέα τους πατρίδα.»

Αστυνόμευση στην Ιταλία

Στην Ιταλία η αστυνόμευση ήταν συνεχής. Βέβαια δεν έφτανε τα χάλια της Γαλλίας (γιατί χάλι ήτανε αυτό) αλλά η παρουσία της αστυνομίας ήταν διαρκής. Σχεδόν σε κάθε μέρος με συγκεντρωμένο πλήθος (και πού δεν είχε δηλαδή, αλλά τέλος πάντων) θα έβλεπες αστυνομικούς. Αλλά τι είδους αστυνομικούς;

Σχόλια

Τα σχόλια είναι η ψυχή ενός μπλογκ. Πάντα καλοδεχούμενα, έστω και αν υπάρχει διαφωνία, βοηθάνε στο να έρθουμε πιο κοντά. Η πλατφόρμα που μας φιλοξενεί, το μπλόγκσποτ δηλαδή, εξ ορισμού επιτρέπει μόνο σχόλια με ταυτότητα και με πιστοποίηση ότι ο γράφων είναι υπαρκτό πρόσωπο. Για να το καταφέρει αυτό προσθέτει κάποια γράμματα από κάτω, που όμως είναι ελαφρά τροποποιημένα. Επειδή αυτό το σύστημα εμένα με κουράζει, αφού πολλές φορές δυσκολεύομαι να τα ξεχωρίσω το είχα απενεργοποιήσει από πολύ νωρίς. Κι όχι μόνο αυτό αλλά είχα ανοίξει και τελείως τη δυνατότητα σχολιασμού.

Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο

Για το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ΔΠΔ) λίγο πολύ το ξέρουμε όλοι. Εδρεύει στη Χάγη, αποτελείται από δικαστές από διάφορες χώρες και ασχολείται με εγκλήματα που είναι αποτέλεσμα κάποιου πολέμου κυρίως. Ακουστά το είχα (ας πούμε απ' την απαίτηση να παραδώσει η Σερβία τον Μιλόσεβιτς ή τον Κάρατζις, τυχαίο; δεν νομίζω - αντίθετα, άλλοι που έκαναν πολλά χειρότερα δοξάστηκαν δεόντως) και δεν ήξερα παραπάνω γι' αυτό, εξάλλου δύσκολα να μπω εγώ στο στόχαστρό του. Όμως, έφτιαξα τον τίτλο και ξεκίνησα το θέμα για ένα απλό λόγο: Διάβασα κάπου πως δεν τον έχουν αναγνωρίσει όλες οι χώρες. Και μου έκανε εντύπωση ποιοι έχουν μείνει απ' έξω.

Πτυχία

Πριν κάμποσο καιρό έγινε η απονομή των πτυχίων σ' όσους τέλειωσαν το ΤΕΙ Αθηνών από αρχές Νοέμβρη του 2011 μέχρι το Μάιο του 2012. Η απονομή έγινε τις μέρες πριν τις εκλογές, κάθε μέρα τρία- τέσσερα τμήματα. Απ' τους τελευταίους, την Παρασκευή 15 Ιούνη, στις 11 η ώρα, ορκίστηκαν οι πτυχιούχοι του τμήματος Πληροφορικής. Ανάμεσα σ' αυτούς κι ο γιος μου Δημήτρης που είχε τελειώσει την πρακτική του (κι είχε ολοκληρώσει δηλαδή τις σπουδές του) απ' τις 15 Νοέμβρη. (Το να γίνεται η ορκωμοσία λίγες μέρες πριν τις εξετάσεις είναι λίγο περίεργο, αλλά τι να κάνουμε). Χθες η Μαρία ανακάλυψε πως το τμήμα είχε δημοσιεύσει την είδηση και είχε και φωτογραφίες από την απονομή των πτυχίων. Ο Δημήτρης είναι στη τρίτη σειρά των φωτογραφιών. Με την ευκαιρία, να του εκφράσω και από εδώ τα συγχαρητήριά μου.

Ελληνο-Τουρκο-Βαυαρική Ημέρα

Το περασμένο Σάββατο, εκτός απ' τις άλλες γιορτές ήταν και η 7η Ελληνο-Τουρκο-Βαυαρική Ημέρα. Πολλοί οι συνδιοργανωτές, αλλά μάλλον γενικά ψευδεπίγραφη ήταν. Γιατί αυτό; Μα η ελληνική συμμετοχή ήταν απελπιστικά περιορισμένη (στο τμήμα τουλάχιστον που είδα εγώ, γιατί οι εκδηλώσεις ήταν απ' τις 3 το μεσημέρι μέχρι περίπου τα μεσάνυχτα κι εμείς πήγαμε κατά τις 7 και μέχρι τις εννιάμισι που θα άρχιζε προβολή ταινίας, το πρόγραμμα έλεγε πως τα ελληνικά θα ήταν νωρίτερα). Κάποιοι απ' τους μουσικούς (που σύμφωνα με πληροφορίες το ελληνοτουρκικό σχήμα είναι μόνιμο, με τίτλο «καλημέρχαμπα» μια υβριδική λέξη που μ' αρέσει πολύ και την χρησιμοποιώ κάποιες φορές) και λίγοι χορευτές. Όσο δε για την παρουσία ελληνικών πιάτων, ήταν κι αυτή παρούσα με κάτι κουτιά ντολμαδάκια, γίγαντες και πιπεριές, απ' αυτά που προορίζονται για τις ταβέρνες.

Μπουκαλοσυλλογές

Όλο το χρόνο υπάρχει κόσμος στη Γερμανία που βγάζει τα προς το ζην από τα μπουκάλια. Αυτό συμβαίνει και στο Μόναχο ακόμα που υποτίθεται πως ευημερεί. Βλέπεις ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια είτε για να βρούνε να διαβάσουν τσάμπα εφημερίδα (που κοστίζει κάτω από ένα ευρώ!) είτε για να μαζέψουν μπουκάλια. Σε σημεία που κυκλοφορεί πολύς κόσμος, όπως π.χ. στους σταθμούς του τρένου και του μετρό ή στις κεντρικές πλατείες και τα πάρκα είναι πολλοί αυτοί που ψαχουλεύουν. Και συνήθως δεν τους πιάνει το μάτι σου όταν τους δεις εκτός «δουλειάς» μιας και είναι καλοντυμένοι, καθαροί κλπ, καμιά σχέση με εικόνες από ανθρώπους που ζουν απ' τα σκουπίδια.

Παιδιά σε εκδηλώσεις

Τι γίνεται όταν μια ομάδα παιδιών παίρνει βρίσκεται σε έναν χώρο που κυκλοφορεί πολύς κόσμος όπως π.χ. σε μια εκδήλωση; Το παρατήρησα κάτω απ' τον πύργο του Άιφελ στο Παρίσι. Και το είδα και στο Μόναχο την περασμένη Κυριακή που η BMW είχε μέρα γιορτής του προσωπικού της και των οικογενειών τους (και μιλάμε για μερικές χιλιάδες κόσμο). Τα παιδιά είναι εύκολο να χαθούν μέσα στην πολυκοσμία. Μιλάμε για παιδιά ηλικίας 5 - 6 - 7 χρονών, μπορεί και μεγαλύτερα. Για κάθε περίπτωση λοιπόν έχουν πάνω τους, σε εμφανές σημείο, ας πούμε κολλημένο ή καρφιτσωμένο στη μπλούζα τους ή περασμένο από το λαιμό (αν και αυτό έχει κινδύνους να πιαστεί κάπου) ένα χαρτί με το μικρό τους όνομα και το τηλέφωνο του συνοδού τους. Έτσι αν χαθούνε, ένα τηλεφώνημα λύνει το πρόβλημα.

Ντουσφερμπότ

Τι είναι το ντουσφερμπότ (Duschverbot); Εύκολη η μετάφρασή του: Ντους ή ντουζ ή όπως το λέει κανείς (ο διορθωτής μου δέχεται το ζ αλλά όχι το ς, Το ΛΝΕ δέχεται και τα δυο) είναι ο καταιονισμός (καλό, ε; πού το θυμήθηκα! Στα βαπόρια παλιά υπήρχαν κοινόχρηστοι καταιονιστήρες!) το να πέφτει δηλαδή νερό πάνω σου από την ομώνυμη συσκευή. Το φερμπότ γνωστό από τις ταινίες που αναφέρονται στη γερμανική κατοχή: φερμπότεν = απαγορεύεται, άρα το φερμπότ απαγόρευση. Και νουσφερμπότ η απαγόρευση να κάνουμε ντουζ. Πώς και γιατί, θα το εξηγήσω παρακάτω. Εδώ να πω πως η απαγόρευση ισχύει από τις 27 Ιούνη μέχρι τα τέλη Ιούλη - αρχές Αυγούστου(!) για όλους τους κατοίκους της πολυκατοικίας που μένω. Εντάξει, δεν είναι σημαντικό. Μόλις 18 πατώματα έχει η πολυκατοικία αυτή με καμιά 350αριά διαμερίσματα, γκαρσονιέρες και δυάρια (σπάνια τα μεγαλύτερα). Και τι κάνουμε μ' αυτήν;

Αναγνώριση

Η σκληρή λιτότητα οδήγησε στο ναζισμό, λέει ο κεντρικός τραπεζίτης της Αυστρίας. Το έχω πει πολλές φορές, και πως τα μέτρα που επιβάλλει η Γερμανία στην Ελλάδα έχουν να κάνουν με το ότι δεν τους ενδιαφέρει αν ο ναζισμός εμφανίζεται (και ανδρώνεται) είτε στην Ελλάδα είτε αλλού, αρκεί αυτό να μην ξαναγίνει στη Γερμανία. Κι έχω στεναχωρήσει κόσμο. Αλλά είναι θέμα ιστορίας.

Αμόκ

Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Παλιότερα το ακούγαμε για διάφορες πόλεις της Αμερικής (ΗΠΑ δηλαδή) αλλά κάποια στιγμή ήρθε και προς Ευρώπη και ειδικά στη Γερμανία που κάθε χρόνο θα συμβεί ένα παρόμοιο επεισόδιο. Κάποιος μαθητής φτάνει οπλισμένος στο σχολείο του κι αρχίζει να πυροβολεί. Συνήθως στο ψαχνό, σπάνια στον αέρα όπως αυτή τη βδομάδα με ένα 14χρονο στο Μέμινγκεν, μια μικρή πόλη, προάστιο 110 χλμ από το Μόναχο. Κινητοποιήθηκε η αστυνομία με ελικόπτερα και λοιπά μέχρι να καταφέρουν να τον κάνουν καλά.

Αναμνήσεις

Τώρα που πλησιάζει ο καιρός να φύγουμε απ' τη Γερμανία, αναπόφευκτο είναι να ανατρέχω στα προηγούμενα χρόνια. Στο καλοκαίρι του 2009, όταν ήταν η εποχή που ετοιμαζόμασταν να 'ρθούμε εδώ και στις πρώτες μέρες που ήρθαμε. Στις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε. Στο πώς μας υποδέχτηκαν εδώ όταν φτάσαμε οι διάφοροι φορείς επίσημοι ή μη. Ακόμα, λέω να μην κάνω απολογισμό. Όλο και το σκέφτομαι κι αυτό, αλλά περιμένω να κλείσει επίσημα αυτό το κεφάλαιο, να βρεθώ πίσω στην Ελλάδα και μετά. Ή ίσως τις τελευταίες μέρες πριν φύγω από δω. Αντίθετα η Μαρία πολλές φορές έχει πει «τι κάναμε και φύγαμε». Οι τελευταίες όταν της είπα πόσα θα πληρώσουμε σε φόρους για φέτος (δεν θα θέλατε να μάθετε)!

Ξενοφοβία

Για την Ελλάδα το σημερινό δημοσίευμα με αφορμή δυο γεγονότα των τελευταίων ημερών. Ερώτηση: Είναι οι Έλληνες ξενοφοβικοί; Η απάντηση που έρχεται άμεσα στα χείλια όλων μας είναι πως όχι. Απ’ την άλλη, η είσοδος της Χρυσής Αυγής στη βουλή και μάλιστα με αρκετά μεγάλο ποσοστό δείχνει πως ναι, είμαστε. Γιατί πολλοί από τους ψήφους που πήρε το ναζιστικό αυτό μάζωμα, προέρχονται από ανθρώπους που τους ψήφησαν γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο: να φύγουν οι ξένοι από την Ελλάδα. Θα αιτιολογήσω παρακάτω. Το δεύτερο είναι η σύλληψη Ινδού πανεπιστημιακού στην Αθήνα την περασμένη βδομάδα.

Μεταναστεύσεις

Μιας και πολλές φορές έχουμε μιλήσει για το νέο ρεύμα μετανάστευσης προς Γερμανία ενώ πολλές φορές επίσης (κι ειδικά από κάποιες πολιτικές δυνάμεις) γίνεται συζήτηση για τη μετανάστευση προς Ελλάδα (υπάρχει ακόμα κόσμος που τη βλέπει σαν γη της επαγγελίας) είπα να βάλω το παραπάνω από το Νάσιοναλ Τζεογράφικ του Μαρτίου. Δείχνει από πού και προς τα πού μετακινείται κόσμος (τα κυριότερα ρεύματα) αλλά και πόσο είναι το ποσοστό αλλοδαπών σε κάθε χώρα. Βέβαια, το 11% για τη Γερμανία είναι εξαιρετικά μικρό, σιγά που η Γερμανία έχει ίδιο ποσοστό μεταναστών με την Ελλάδα! Απλά, δεν μετράνε αυτούς που έχουν πάρει και τη γερμανική υπηκοότητα.

Σε λίγες ώρες πετάω για Ελλάδα. Βρήκα σε καλή τιμή εισιτήρια και κατεβαίνουμε για ψήφο. Μερικές μέρες έκτακτο διάλειμμα. Να ευχηθώ από δω χρόνια πολλά στην κόρη μου Ειρήνη (έστω κι αν η πραγματική γιορτή της είναι στις 21 Σεπτέμβρη!) και σε όλες τις συνονόματές της.

Διαπόμπευση

Το σημερινό σημείωμα θα ήθελα να έχει ήδη δημοσιευτεί, όμως επειδή δεν προλάβαινα χτες αλλά κι επειδή είπα να μη διασπάσω τη συνέχεια της Λονδρέζικης βόλτας, το ανέβαλα για μια μέρα. Γιατί ήδη τα είχα πάρει απ' όταν είδα στην τηλεόραση (και κάποιες εφημερίδες απ' όσο έμαθα) να πομπεύουνε την πρώτη «ιερόδουλη» (ε, όχι και να την υποβιβάσουνε και να την πούνε και πουτάνα) που βρέθηκε μολυσμένη με τον ιό του έιτζ. Δεν μ' άρεσε καθόλου για διάφορους λόγους. α) Δεν με έπεισε το επιχείρημα πως το κάνουν για να ειδοποιήσουν μερικούς πελάτες. Γιατί 1. Αν έδιναν το διεύθυνση του οίκου ανοχής (προσοχή: όχι του μπουρδέλου, τέτοιες λέξεις απαγορεύονται) θα μπορούσαν να ειδοποιηθούν οι πελάτες. 2. Θεωρώ απίθανο οι πελάτες να θυμούνται πρόσωπα, εκτός κι αν είναι ταχτικοί. β) Δεν είμαι σίγουρος (και δεν ξέρω αν μπορεί να αποδειχτεί ποτέ) πως η κοπέλα ήξερε πως είναι μολυσμένη. γ) Το ότι ήταν αλλοδαπή δεν σημαίνει πως δεν γίνεται να μαθευτεί και στα μέρη της. δ) Κι αυτή είναι θύμα. Κι αυτή έχει πρόβλημα. Κι αυτή από κάποιον άλλον το κονόμησε.

Διαγωνισμοί και Πρωτιές

Πριν από μερικές μέρες ο φίλος μου ο Σωτήρης με ειδοποίησε για μια επιτυχία του γιου του Δημήτρη. Ή μάλλον όταν μου το πρωτοέστειλε, ακόμα δεν ήξερε αν θα υπήρχε η πρωτιά ή όχι. Τότε ήταν μόνο η συμμετοχή. Ήταν για έναν απ' τους διαγωνισμούς που διοργανώνει η Μάικροσοφτ. Παγκόσμιος «διαγωνισμός φοιτητικής καινοτομίας, με πάνω από 300.000 συμμετοχές από όλο τον κόσμο για το 2011», με τον τελικό να διοργανώνεται στην Αυστραλία και τους ελληνικούς τελικούς να είναι την περασμένη βδομάδα.

Λονδίνο - Εγγλέζοι

Το Λονδίνο είναι η πρωτεύουσα της χώρας που ονομάζεται Ηνωμένο Βασίλειο (United Kingdom). Και ποια κομμάτια ενώνονται στο βασίλειο αυτό; Τα νησιά Μεγάλη Βρετανία (στο οποίο βρίσκονται η Αγγλία, η Σκωτία και η Ουαλία) και Βόρεια Ιρλανδία (και κάμποσες ακόμα περιοχές που δεν αναφέρονται ονομαστικά στον τίτλο). Και πολλές φορές τα πράγματα μπλέκονται για μας τους ξένους. Ας πούμε ταυτίζουμε το κράτος (Ηνωμένο Βασίλειο) με το νησί (Μεγάλη Βρετανία) και ονομάζοντας όλους τους κατοίκους Εγγλέζους κάτι που κάνει έξω φρενών τους υπόλοιπους και ειδικά τους Σκωτσέζους.

Παροχή Υπηρεσιών

Μια είδηση από το Βήμα που άπτεται των περιοχών του ιστολογίου μιας και αναφέρεται σε φοιτητές στη Γερμανία: «Γερμανοί φοιτητές προσφέρουν σεξ σε αγχωμένες φοιτήτριες πριν από τις εξετάσεις». Ευρηματικότητα και επιχειρηματικότητα.

Ευλογείτε

Πλάκα πλάκα, βγήκε υλικό για όλη τη βδομάδα. Αλλά όταν βλέπεις τόσα παράξενα γύρω σου, δεν μπορεί να μην σχολιάσεις. Από προχτεσινό δημοσίευμα στο ιν. Το θέμα πώς φτιάχνει η εκκλησία ένα γηροκομείο σε περιοχή που απαγορεύεται. Η είδηση έχει διπλή ανάγνωση. Απ' τη μια είναι παράξενο να απαγορεύεται να χτιστεί ένα έργο που έχει να κάνει με την περίθαλψη των υπερήλικων συνανθρώπων μας. Γιατί να απαγορεύεται; Αφού πρόκειται για κοινωφελές έργο. Καλά κάνει λοιπόν ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και χρησιμοποιεί «πονηριά» (αλήθεια, προς τι τα εισαγωγικά που υπάρχουν στην είδηση; Μήπως για να μην το πει ο συντάκτης απάτη το βάζει έτσι;) για να ξεπεράσει τη γραφειοκρατία.

Παζάρι Ποδηλάτων

Έγραφα παλιότερα πως σε διάφορες εποχές διοργανώνονται παζάρια στα οποία οι Γερμανοί πουλάνε τα μεταχειρισμένα είδη που δεν χρειάζονται για τον οποιοδήποτε λόγο. Έτσι δεν μου φάνηκε καθόλου παράξενο που διάβασα τις προηγούμενες μέρες πως στα τέλη του Μάρτη, με την έναρξη της καλοκαιρίας και της νέας ποδηλατικής περιόδου θα διοργανωνόταν ένα παρόμοιο παζάρι. (Παρεμπιπτόντως: όλες οι αλυσίδες καταστημάτων αυτές τις μέρες έχουν είδη γι ποδήλατα στα διαφημιστικά τους)! Έψαξα και το βρήκα και στο ίντερνετ (δεν ξέρω για πόσο θα υπάρχει η ανάρτηση γι' αυτό έκανα ένα αντίγραφο της αρχής της) για παραπάνω πληροφορίες κι αποφάσισα να πάω. Ο χώρος ήταν κοντά στον Όστμπανοφ, τον μεγάλο ανατολικό σταθμό του Μονάχου. Με το που βγήκαμε (γύρω στις μιάμιση) πλήθος κόσμου στο δρόμο, δεν χρειαζόταν να ψάξουμε πού ήταν ακριβώς ο χώρος.