Μπουκαλοσυλλογές

Όλο το χρόνο υπάρχει κόσμος στη Γερμανία που βγάζει τα προς το ζην από τα μπουκάλια. Αυτό συμβαίνει και στο Μόναχο ακόμα που υποτίθεται πως ευημερεί. Βλέπεις ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια είτε για να βρούνε να διαβάσουν τσάμπα εφημερίδα (που κοστίζει κάτω από ένα ευρώ!) είτε για να μαζέψουν μπουκάλια. Σε σημεία που κυκλοφορεί πολύς κόσμος, όπως π.χ. στους σταθμούς του τρένου και του μετρό ή στις κεντρικές πλατείες και τα πάρκα είναι πολλοί αυτοί που ψαχουλεύουν. Και συνήθως δεν τους πιάνει το μάτι σου όταν τους δεις εκτός «δουλειάς» μιας και είναι καλοντυμένοι, καθαροί κλπ, καμιά σχέση με εικόνες από ανθρώπους που ζουν απ' τα σκουπίδια.

Η καλύτερη για τους μπουκαλοσυλλέκτες είναι όταν υπάρχει συγκέντρωση κόσμου κάπου. Π.χ. πρόσφατα με το Γιούρο (και ιδιαίτερα όσο προχωρούσε η Γερμανία). Ένα άλλο ενδιαφέρον σημείο είναι τώρα το καλοκαίρι (ή τις μέρες με λιακάδα το χειμώνα) δίπλα στις λίμνες ή στον Ίζαρ που γίνεται το αδιαχώρητο. Σ' όλες αυτές τις περιπτώσεις η μπίρα ρέει άφθονη. Στη φωτογραφία φαίνεται ο κόσμος που είχε μαζευτεί σε μια περιοχή του Ίζαρ το περασμένο Σάββατο, οι κάσες με τις μπίρες που κρυώνουν στο ποτάμι και οι δεκάδες ψησταριές που στήνονται. Το πρόβλημα στην περίπτωση αυτή είναι πως τα μπουκάλια είναι γυάλινα. Και με το να είναι στο ποτάμι με τις ώρες οι ετικέτες ξεκολλάνε. Όλη η δουλειά γίνεται για το πφάντ. Που είναι 25 λεπτά για τα πλαστικά (ή 15 για τα σκληρά, επαναχρησιμοποιούμενα πλαστικά όπως των αναψυκτικών) και μόνο 8 λεπτά για τα γυάλινα μπουκάλια της μπίρας. Που σημαίνει πολύ περισσότερος κόπος τόσο για το μάζεμα όσο και για τη μεταφορά για να βγει το ίδιο χρήμα.

Και μια ακόμα - άσχετη - παρατήρηση. Στη γέφυρα του Ίζαρ, κοντά εκεί που γίνεται το μεγάλο προσκύνημα, είχε ξεκινήσει από παλιά η μόδα του να μπαίνουν κλειδαριές αγάπης. Προφανώς στον ένα χρόνο οι κλειδαριές πλήθυναν, αλλά είδα πως η μόδα ξαπλώνεται παντού. Όπου υπάρχει κάτι σαν γέφυρα και μπορεί να κλειδωθεί ένα λουκέτο, τσουπ, μπαίνει. Στη δεύτερη φωτογραφία το λουκέτο είναι μπροστά από τον πύργο του Άιφελ, στη Γαλλία. Παρόμοια είδα και σε γέφυρα με κάγκελα, όπου το λουκέτο με το ζόρι μπορούσε να μπει!