Ντουσφερμπότ

Τι είναι το ντουσφερμπότ (Duschverbot); Εύκολη η μετάφρασή του: Ντους ή ντουζ ή όπως το λέει κανείς (ο διορθωτής μου δέχεται το ζ αλλά όχι το ς, Το ΛΝΕ δέχεται και τα δυο) είναι ο καταιονισμός (καλό, ε; πού το θυμήθηκα! Στα βαπόρια παλιά υπήρχαν κοινόχρηστοι καταιονιστήρες!) το να πέφτει δηλαδή νερό πάνω σου από την ομώνυμη συσκευή. Το φερμπότ γνωστό από τις ταινίες που αναφέρονται στη γερμανική κατοχή: φερμπότεν = απαγορεύεται, άρα το φερμπότ απαγόρευση. Και νουσφερμπότ η απαγόρευση να κάνουμε ντουζ. Πώς και γιατί, θα το εξηγήσω παρακάτω. Εδώ να πω πως η απαγόρευση ισχύει από τις 27 Ιούνη μέχρι τα τέλη Ιούλη - αρχές Αυγούστου(!) για όλους τους κατοίκους της πολυκατοικίας που μένω. Εντάξει, δεν είναι σημαντικό. Μόλις 18 πατώματα έχει η πολυκατοικία αυτή με καμιά 350αριά διαμερίσματα, γκαρσονιέρες και δυάρια (σπάνια τα μεγαλύτερα). Και τι κάνουμε μ' αυτήν;

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Πώς ξεκίνησε και τι γίνεται παραπέρα. Όλα ξεκίνησαν από μια διαδικασία ρουτίνας υποτίθεται. Σύμφωνα με τη νομοθεσία θα πρέπει να γίνεται έλεγχος του νερού μια φορά το χρόνο από εξειδικευμένη εταιρία. Βασικά του πόσιμου. Και πριν κάνα μήνα είδαμε την ανακοίνωση πως η δειγματοληψία θα γινόταν τις τάδε ώρες στις 17 Ιούνη. Έγινε η δειγματοληψία κι ήρθαν τ' αποτελέσματα τα οποία ανακοινώθηκαν από τη διαχειρίστρια εταιρία της πολυκατοικίας με την οδηγία «ντουσφερμπότ»! Γιατί εκτός από το πόσιμο νερό ελέγχθηκε και η παροχή ζεστού νερού κι εκεί πέρα βρέθηκε πως υπήρχαν βακτήρια λεγιονέλλας πάνω απ' το κανονικό (με κανονικό 0 βρέθηκαν 190!). Κι η λύση, μην κάνετε ντουζ. Τι να κάνουμε, δεν έλεγε.

Εγώ, για να πω την αλήθεια δεν έδωσα και πολύ σημασία τότε. Μέχρι που προχτές με βλέπει ένας γείτονας που έχει κινητικά προβλήματα (ασυντόνιστος τελείως) και κάποιες φορές τον έχω βοηθήσεις. Αλλά και η ομιλία του δεν είναι η καλύτερη. Αν συνδυαστεί με το ότι και μένα τα γερμανικά μου είναι στο περίπου, το αποτέλεσμα είναι ένα δράμα. Ο άνθρωπος αυτός έχει έναν ψηφιακό συνθέτη φωνής, πληκτρολογεί αυτό που θέλει και το μηχανάκι το λέει, όπως το λέει. Άλλες φορές μου τα γράφει στον υπολογιστή το τι θέλει. Πρέπει να έλειπε τις προηγούμενες μέρες γιατί είχα καιρό να τον δω αλλά και γιατί όταν με φώναξε είχε αρκετή αλληλογραφία κλειστή στο τραπέζι του. Το βασικό ήταν ότι είχε πανικοβληθεί από την ανακοίνωση που μόλις τότε είχε δει (3 - 4 μέρες αργότερα από τότε που βγήκε) και με ρώτησε αν αληθεύει ότι στο νερό βρέθηκε σαλμονέλα. Του είπα πως δεν άκουσα κάτι τέτοιο, έτσι κι αλλιώς την ανακοίνωση την είχα ήδη πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων.

Χθες πάλι με φώναξε και μου δείχνει τη νέα ανακοίνωση που λέει παραπάνω λεπτομέρειες, καθώς και ότι επόμενος έλεγχος θα γίνει στις 17 του μήνα κάτι που του την είχε δώσει τελείως. Γιατί τι κάνουμε μέχρι τότε. Δεν την είχαμε δει εμείς μέχρι τότε, εκείνος ήταν πολύ εκνευρισμένος. Τη διάβασα και συμπέρασμα κανένα. Τι θα γίνει; Δεν φαίνεται φως. Υπάρχει πρόβλημα λέει κυρίως σε διαμερίσματα που μένουν αχρησιμοποίητα αρκετόν καιρό. Το μικρόβιο αναπτύσσετε σε θερμοκρασίες 30 - 50 βαθμών. Έτσι από τη μεριά τους ανέβασαν την θερμοκρασία του ζεστού νερού στους 70 (από τους 60 που είναι σε κανονικές συνθήκες). Κι εμείς πρέπει, λέει, να αφήνουμε κάθε μέρα την κάθε βρύση μας ανοιχτή για τρία λεπτά στο μάξιμουμ της θερμοκρασίας του ζεστού νερού φροντίζοντας να μην αναπνέουμε τους υδρατμούς! Και εν τω μεταξύ, ντουσφερμπότ.

Απορία. Ντουσφερμπότ για πάνω από ένα μήνα. Δηλαδή; Πώς θα καθαριζόμαστε; Θα πρέπει να κάνουμε μπάνιο (να γεμίζουμε δηλαδή τη μπανιέρα); Ή να μην χρησιμοποιούμε το ζεστό νερό καθόλου; Γιατί αν γεμίσουμε τη μπανιέρα, το ίδιο δεν πετυχαίνουμε; Σίγουρα με το ντουζ έχουμε παραπάνω υδρατμούς, αλλά κι αλλιώς δεν θα είναι τίγκα ο χώρος; Ή αν δεν πλενόμαστε σπίτι μας πώς θα καθαριζόμαστε; Θα κυκλοφορούμε άπλυτοι καλοκαιριάτικα και όλοι θα μας δείχνουν: αυτοί είναι που μένουν στην συγκεκριμένη διεύθυνση; Ή θα πάμε σε φίλους μας; Ο Αντρέας είναι μακρυά. Γιατί ο Αντρέας; Γιατί πριν πολλά χρόνια, το χειμώνα του 90 - 91 που ήταν η πρώτη χρονιά που δούλευα σε σχολείο, έμενα στη Δάφνη Καλαβρύτων. Η Δάφνη βρίσκεται σε 640 μέτρα υψόμετρο, αλλά είναι ανάμεσα σε βουνά και για να φτάσεις μέχρι εκεί πρέπει να ανέβεις από κάποιο πέρασμα στα 1000 και να κατέβεις μετά. Έτσι πιάνει πολύ κρύο και χιόνι και κάποια στιγμή έσπασαν οι σωλήνες του σπιτιού κι έτσι μέναμε μέρες χωρίς νερό - άρα και πλύσιμο. Και κάναμε επίσκεψη στον Αντρέα στην Πάτρα για να πλυθούμε!

Ποιος το περίμενε να ξαναγυρίσουμε στα ίδια, βρισκόμενοι στο Μόναχο μετά από είκοσι και βάλε χρόνια!