Ανακύκλωση - Σκουπίδια

Πολλές φορές διαβάζουμε για το ότι στην Ελλάδα πάσχουμε στην διαχείριση των σκουπιδιών, ενώ στας Ευρώπας ο διαχωρισμός γίνεται στην πηγή και η ανακύκλωση γίνεται σε μεγάλο βαθμό. Για το θέμα έχω ξαναγράψει τις πρώτες μέρες που ξεκίνησα αυτό το μπλογκ. Οι εμπειρίες μετά από τόσο καιρό αφενός και αυτά που ακούγονται ή γράφονται στις εφημερίδες στην Ελλάδα με κάνουν να επαναφέρω το θέμα.

Ραντεβού με την Εφορία

Έγραφα χθες πως ήρθε η άνοιξη και κάποιες - ευχάριστες - συνέπειες. Μια άλλη συνέπεια είναι κάθε χρόνο μαζί με την άνοιξη να έρχεται και το ραντεβού με την εφορία. Από τότε που καθιερώθηκε το σύστημα να είναι διαφορετική η προθεσμία κατάθεσης της δήλωσης ανάλογα με τον αριθμό του ΑΦΜ το πράγμα για μένα είναι στριμωγμένο στις ημερομηνίες, μιας και το ΑΦΜ μου λήγει σε 1. Έτσι πρέπει να μαζέψω όλη αυτή τη χαρτούρα γρήγορα, αλλά οι υπηρεσίες μας καθυστερούν. Ακόμα π.χ. δεν έχω πάρει τις βεβαιώσεις αποδοχών. Είναι 4 τον αριθμό, μια από το σχολείο που ανήκα τελευταία (κι απ' το οποίο πληρώνομαι) στην Ελλάδα και μια από το εδώ γραφείο για μένα κι άλλες τόσες για τη Μαρία. Ε, απ' όλες αυτές μόνο μία είναι στα χέρια μου, ενώ μετά από τηλεφωνήματα έμαθα πως κι οι άλλες στην Ελλάδα είναι έτοιμες οπότε τις μάζεψε η Ειρήνη κι όταν πάω την άλλη βδομάδα θα είναι έτοιμες. Μου μένει της Μαρίας απ' το Μόναχο. Όχι τίποτα, αλλά θα κλείσουν τα σχολεία και τι κάνω μετά!

Φροντιστήρια

Πολλές φορές διαβάζουμε κι ακούμε στην Ελλάδα πως τα φροντιστήρια είναι ελληνική εφεύρεση. Πως φροντιστήρια δεν υπάρχουν αλλού όπου γης (κάποιο κάνουν τη χάρη και βάζουν και την Ιαπωνία στις χώρες με φροντιστήριο, ενώ άλλοι είναι σκληροπυρηνικοί και το αρνούνται κατηγορηματικά). Ότι οι μαθητές των υπολοίπων χωρών του κόσμου δεν έχουν καμιά άλλη βοήθεια εκτός από τους δασκάλους του σχολειού τους και πως  τελευταία(;) όπου υπάρχουν Έλληνες μετέφεραν τις συνήθειες της Ελλάδας κι έφτιαξαν φροντιστήρια για τα παιδιά τους κι αποτελούν το όνειδος των υπολοίπων κατοίκων των ξένων τόπων κι άλλες παρόμοιες απόψεις. (Και το θέμα γίνεται επίκαιρο με την έκθεση που έδωσε στη δημοσιότητα το υπουργείο παιδείας και που το συμπέρασμα λίγο πολύ είναι ότι γονείς και μαθητές θεωρούν πως το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα δεν αξίζει τίποτα κι ότι μπορεί να επιτύχει κάποιος οφείλεται στο φροντιστήριο!)

Κυκλοφοριακά

Οι πρώτες γραμμές αυτού του σημειώματος γράφτηκαν πριν πολύ καιρό. Η αφορμή δόθηκε όταν το διάστημα των διακοπών των Χριστουγέννων πήγαμε στο χιονοδρομικό. Είχα γράψει τότε ένα σημείωμα και το έκανα, όχι τόσο για να πω πώς ήταν στο Λένγκρις, όσο γιατί μέχρι να γυρίσω είδα κι έπαθα. Κι εξηγούμαι: Είχε γίνει αρκετή συζήτηση εκ των προτέρων με θέμα ποιο μέσο να προτιμήσουμε για να πάμε στο Λένγκρις. Το χιονοδρομικό από το χωριό που βρίσκεται ο σταθμός των τρένων είναι ενάμισι - δυο χιλιόμετρα κι υπάρχει λεωφορείο που ξεκινάει με το που φτάνει το τρένο. Απ' την άλλη η απόσταση από το Μόναχο δεν είναι τρομερή. Γύρω στα 70 χιλιόμετρα και καθώς το τρένο που ξεκινάει από εδώ, στο δρόμο χωρίζεται και ξαναχωρίζεται σε τρεις διαφορετικούς προορισμούς κάνει αρκετή ώρα. Έτσι η ιδέα να πάρουμε το αυτοκίνητο μας φαινόταν καλή.

Καινούρια Χρονιά

Είπα να γράψω μερικές σκέψεις για την αλλαγή του χρόνου, αλλά πριν απ' αυτό θα περιγράψω λίγο ακόμα για το πώς γιορτάζουν την αλλαγή αυτή. Γιατί η συνήθης άποψη είναι ότι οι Γερμανοί δεν είναι πολύ ένθερμοι οπαδοί των γιορτών. Η διαπίστωσή μου αντίθετα λέει ότι γιορτάζουν με κάθε ευκαιρία. Έχω ξαναγράψει ότι παραμονή Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς τα καταστήματα κλείνουν νωρίς (από τις 2 το μεσημέρι) ενώ και οι συγκοινωνίες δουλεύουν με ρυθμούς Σαββάτου ενώ ανήμερα με ρυθμούς Κυριακής. Η έκπληξή μου ήταν σήμερα το πρωί που είδα (εκ των υστέρων) ότι οι συγκοινωνίες δεν σταμάτησαν όλη τη νύχτα. Το μετρό είχε δρομολόγια κάθε 20 λεπτά!

Τέλος Έργων

Θυμάστε που έγραφα για τα έργα που γίνονταν στην αυλή μου, στο (Ολυμπιακό) χωριό; Που άρχισαν τον Απρίλη και θα τέλειωναν τον Αύγουστο; Κι είχαν τον ατέλειωτο; Ε, λοιπόν επιτέλους τέλειωσαν. Δηλαδή δεν τέλειωσαν ακριβώς. Το εργοτάξιο διαλύθηκε, είναι καμιά δεκαριά μέρες τώρα, τα πράγματα μαζεύτηκαν, τρεις τρύπες έμειναν κι ένας πίνακας παροχής, εργάτες δεν φαίνονται, να θεωρήσω πως τέλειωσαν. Με τρεις περίπου μήνες καθυστέρηση. Ήδη απ' το τέλος του Οκτώβρη είχαν περιορίσει το εργοτάξιο κι είχαν μαζευτεί και μπορούσαμε να κυκλοφορήσουμε επιτέλους χωρίς εμπόδια.

Οδικό Δίκτυο

Νάμαστε πάλι εδώ. Όλα τα καλά έχουν ένα τέλος (όπως ευτυχώς και όλα τα κακά). Έτσι κι οι διακοπές. Τέλειωσαν κι επιστρέφουμε στη ρουτίνα: τρένο - σχολείο - τρένο - σπίτι και πάλι απ' την αρχή. Βέβαια και σ' αυτά υπάρχουν μικρές ανάπαυλες: Το Σάββατο έρχεται η κόρη μου. Θ΄αλλάξουμε λίγο.
Ας είναι όμως. Εδώ δεν συνηθίζω να γράφω εξομολογήσεις αλλά εμπειρίες. Κι αφού έρχομαι από δρόμο τι καλύτερο απ' το να γράψω για δρόμους.

Το Ελληνικό μας Κόμπλεξ

Πολλές φορές, μιλώντας με φίλους από την Ελλάδα, μου λένε πως είμαι τυχερός που βρίσκομαι εδώ μιας και εδώ, στη Γερμανία υπάρχει ένα οργανωμένο κράτος που αποτελείται από ανθρώπους που είναι δουλευταράδες, τακτικοί, οργανωμένοι, ένα κράτος που σέβεται τον άνθρωπο. Σ’ αντίθεση με την Ελλάδα που είμαστε τεμπέληδες, εκ του προχείρου, βρωμιάρηδες, με το ρουσφέτι και τη λαμογιά να μας έχουν γίνει δεύτερη φύση.

Γέφυρες

Όχι. Όταν λέω για γέφυρες δεν εννοώ τα τεχνήματα που κατασκευάζουν οι άνθρωποι για να ενώσουν τις απέναντι πλευρές ενός ποταμού ή μιας χαράδρας. Δεν μιλάμε για τη γέφυρα του Καρόλου στην Πράγα (εντάξει, Ντίνα, θα έρθει κι η σειρά της, μην διαμαρτύρεσαι) ή τη γέφυρα του Πύργου στο Λονδίνο (έχω κάτι χρόνια να πάω, πρέπει να κάνω μια επανάληψη). Μιλάω για τις "γέφυρες" που φτιάχνονται ανάμεσα σε αργίες.

Προγραμματισμός και Τήρηση Χρονοδιαγραμμάτων

Καλή χρονιά. Εμείς οι εκπαιδευτικοί, έχουμε την τύχη να λέμε καλή χρονιά πολλές φορές το χρόνο. Μια απ' αυτές είναι τώρα που ανοίγουν τα σχολεία. Και τα σχολεία ανοίγουν την ίδια εποχή στην Ελλάδα (11/9 – τη μέρα που έπεσαν οι πύργοι ή που έγινε το πραξικόπημα στη Χιλή) και στα κρατίδια που υπηρετούμε με τη Μαρία: τη Βαυαρία (την πρώτη Τρίτη μετά τις 10/9) και τη Βάδη – Βυρτεμβέργη (την πρώτη Δευτέρα μετά τις 10/9). Με το Σαββατοκύριακο που έτυχε, μαζευτήκαν όλα μαζί. Έτσι, τα σχολεία ανοίγουν κι εγώ πήρα πάλι το τρένο για Στουτγάρδη κι άρχισα να γράφω τις ιστορίες μου εδώ. Καλή χρονιά λοιπόν και καλά να είμαστε να βρισκόμαστε.

Πανηγυρισμοί

Άλλος ένας μύθος: Οι Γερμανοί είναι κόσμιοι ακόμα και όταν πανηγυρίζουν. Σιγά. Για την 4άρα στην Αργεντινή έγινε χαμός. Κορναρίσματα, φασαρία με βουβουζέλες, συγκεντρώσεις και χαβαλές εν μέσω μπιροποσίας. Μπουκάλια μπίρας άδεια παντού, πολλά απ' αυτά γερμένα και σπασμένα.

Ώρες Σιέστας

Άλλος ένας μύθος καταρρίπτεται: Οι Γερμανοί έχουν τη συνήθεια της σιέστας, παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα. Το μεσημέρι έχουν ώρες ανάπαυσης (ή όπως αλλιώς λέγονται) που συνήθως συνδυάζονται με φαγητό. Για παράδειγμα οι τράπεζες μπορεί να μην έχουν κοινό ωράριο (ανοίγουν συνήθως στις 9 αλλά κλείνουν κάθε υποκατάστημα τη δική του ώρα, μπορεί στις 3 μπορεί στις 4 μπορεί στις 5:30) αλλά το μεσημέρι συνήθως 1 – 2 είναι κλειστά. Το ίδιο γίνεται και σε υπηρεσίες ή εταιρίες. Αν τους πάρεις τηλέφωνα εκείνη την ώρα, απλά θα ατυχήσεις. Το ίδιο και οι γιατροί. Αυτοί είναι συνήθως ανοιχτά το πρωί 9 – 12 ή με 1 και από κει και μετά ένα διάλειμμα λίγων (ή πολλών) ωρών. Ανοίγουν ξανά 3 – 6 ή δεν ανοίγουν καθόλου. Όλες οι (δημόσιες) υπηρεσίες είναι συνήθως ανοιχτές ένα, τουλάχιστον, απόγευμα (μέχρι τις 5 – 6 η ώρα) αντισταθμίζοντας τον επιπλέον χρόνο με κλείσιμο νωρίτερα κάποια άλλη μέρα.

Καθαριότητα Πόλεων

 

Έχω ξαναγράψει γι’ αυτό το θέμα. Η κάθε πόλη έχει άλλα μέτρα σχετικά με την καθαριότητα. Το Μόναχο π.χ. είναι μια πόλη που αποπνέει καθαριότητα και το καταφέρνει έχοντας κόσμο (προσωπικό) που ασχολείται συστηματικά με αυτό το θέμα. Στη Στουτγάρδη οι κεντρικοί δρόμοι ή ο κήπος είναι πεντακάθαρα αλλά αν βγεις λίγο παραέξω δεν υπάρχει τόσος ζήλος. Και όταν είναι η εποχή που πέφτουν τα φύλλα των δένδρων ή τα χιόνια τότε καταλαβαίνεις τη διαφορά. Στην άλλη άκρη το Βερολίνο. Ο καθένας αφήνει το "αναμνηστικό" του όπου του γουστάρει. Κι έτσι ή στην Αλεξάντερπλατς είσαι ή στο Τίεργκάρντεν ή όπου βρεθείς θα διαπιστώσεις ότι κυκλοφόρησε κι άλλο κόσμος πριν κι έχει αφήσει κατάλοιπα: χαρτιά, μπουκάλια από αναψυκτικά ή μπίρες και πάει λέγοντας.

Απάτη?

Πρωτομαγιά χωρίς λουλούδια δεν λέει. Άσχετα με το θέμα, αλλά όμορφα. Όλες οι φωτογραφίες είναι από τα φυτεμένα παρτέρια στο πλάι του δρόμου. στο Νόιμαρκτ. Καλά. τι είναι αυτά τα λουλούδια σαν τεράστια μανουσάκια?

Οι Γερμανοί είναι τυπικοί στις υποχρεώσεις τους. Έτσι θέλει ο μύθος. Η πραγματικότητα όμως είναι άλλη. Δηλ. έχει συνέχεια η παραπάνω άποψη και συμπληρώνεται με το "στις περιπτώσεις που δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς". Και εξηγούμαι με το τι είδα τα αυτάκια(!) μου και τι άκουσαν τα ματάκια(!) μου σήμερα το πρωί το οποίο ήρθε ως συμπλήρωμα σε σχόλιο που άφησε χθες κάποιος φίλος (αλλά το είδα μόλις προ ολίγου) στο θέμα του Ζέπελιν και ρώταγε ουσιαστικά κάτι παρόμοιο με παραπομπή σε άλλο μπλογκ (που εγώ το είχα διαβάσει ξανά πριν καιρό αλλού).

Μύθος και Πραγματικότητα: Ίντερνετ Παντού

Μύθος: Στα γρήγορα τρένα της Γερμανίας υπάρχει δυνατότητα ίντερνετ. Και γενικά όπου να πας θα βρεις ένα WiFi να συνδεθείς.
Πραγματικότητα: Σε κάποιες γραμμές υπάρχει ασύρματο ίντερνετ (επί πληρωμή βεβαίως – κάτι αντίστοιχο με τα βαπόρια – και μόνο για πελάτες της Ντόιτσε Τέλεκομ). Γενικά, όμως, δεν υπάρχει. Κόσμος δουλεύει με τους υπολογιστές στα τρένα (τα γρήγορα ICE, που είναι και για μεγάλες αποστάσεις, έχουν και πρίζα – μια κάθε δυο καρέκλες, τα άλλα λιγότερες ή καθόλου) αλλά δουλεύει τοπικά. Όποιος θέλει ίντερνετ έχει τα ειδικά στικ της κινητής τηλεφωνίας και όπου πιάνει. Γιατί υπάρχει γενικά δυσκολία. Το τηλέφωνο κάτι καταφέρνει, η φωνή δεν έχει πολλές απαιτήσεις. Αλλά αν θες σύνδεση δεδομένων δεν είναι σίγουρο ότι θα την έχεις κι αν την έχεις σε τι ταχύτητα θα είναι. Γιατί για να έχεις αξιοπρεπή ταχύτητα χρειάζεσαι και να πετύχεις σύνδεση καλού τύπου (για τους γνώστες, το GPRS π.χ. δεν είναι αρκετό).

Μύθος και Πραγματικότητα: Κόστος Διαβίωσης

Μύθος Διπλός: Η Γερμανία είναι ακριβή. Αλλά και ο αντίποδας: Η Γερμανία είναι φθηνή.

Πραγματικότητα: Δύσκολο να απαντήσεις ακριβή ή φθηνή. Υπάρχουν είδη που κοστίζουν ακριβότερα (π.χ. τα φρούτα ή τα λαχανικά που έρχονται συνήθως από άλλες χώρες, Ισπανία ή Ιταλία κλπ) και άλλα που κοστίζουν φθηνότερα (π.χ. τα κρεατικά). Ο καφές ανάλογα που θα τον πιεις μπορεί να έχει 1 ή 2 ή 3 ευρώ. Όμως σερβίρεται χωρίς νερό (ή σε προχωρημένες καταστάσεις με νερό σε κρασοπότηρο ή μικρότερο – αυτός στη φωτογραφία, όπως φαίνεται, στο κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό του Μονάχου πληρώθηκε 2,90 €).

Προσοχή: Αν αγοράσεις και ένα νερό η τιμή ανεβαίνει κατακόρυφα γιατί το νερό κοστίζει όσο και το αναψυκτικό (1,5 – 2 – 2,5 € τα 0,5 λίτρα) και λίγο πιο πάνω ή πιο κάτω από τη μπίρα (που σε σχέση με την Ελλάδα είναι πάμφθηνη). Τα εισιτήρια στα αστικά μέσα είναι ακριβότερα αν τα πάρεις μεμονωμένα αλλά παρόμοια με τα δικά μας σε πακέτα (και έχει πακέτα πολλών και διαφόρων ειδών, βρες ποιο σου ταιριάζει για να πληρώνεις λιγότερα). Τα είδη ρουχισμού? Μάλλον φθηνότερα. Συμπέρασμα; Απόλυτο δεν υπάρχει (τουλάχιστον ακόμα).
Πάντως, επειδή για το θέμα των τιμών υπάρχουν αρκετές ερωτήσεις σκοπεύω να επανέλθω με συγκεκριμένα αριθμητικά παραδείγματα - και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του.

Μύθος και Πραγματικότητα: Νυχτερινή Ζωή

Μύθος: Οι Γερμανοί δεν ξενυχτούν. Με το που πέσει η ήλιος, μαζεύονται σπίτι τους και πάνε νωρίς στο κρεβάτι τους. Όχι σαν και μας.
Πραγματικότητα: Απορία: αν οι Γερμανοί δεν ξενυχτούν γιατί στο Μόναχο η αστική συγκοινωνία είναι  μέχρι τις 12:30 – 1:00 και τα Παρακευοσάββατα (και παραμονές αργιών) μέχρι τις 2 και? Απλά για να λένε ότι υπάρχει συγκοινωνία? Και γιατί υπάρχουν και οι νυχτερινές γραμμές λεωφορείων και τραμ? Στην ταβέρνα που πήγαμε προχθές (ελληνικής ιδιοκτησίας μεν αλλά με μικτό πελατολόγιο) έγραφε ότι τις καθημερινές κλείνει 01:00 ενώ τις Παρασκευές στις 4:00! Είπε κανείς κάτι?

Μύθος και Πραγματικότητα: "Τρέξιμο" και "Χαλαρότητα"

Μύθος: Οι Γερμανοί είναι μέσα στο άγχος και το τρέξιμο ενώ εμείς στην Ελλάδα? Χαλλλλαρά.
Πραγματικότητα: όλα γίνονται σε στυλ τα ζώα μου αργά. Άμα έχεις συνηθίσει την Αθήνα το πράγμα σου φαίνεται παράξενο. Άμα είσαι από κάμπο (π.χ. Λάρισα) κάτι καταλαβαίνεις. Υπάρχει μια ουρά 10 ανθρώπων. Περιμένουν όλοι υπομονετικά και έρχονται κι άλλοι. Κανένας δεν φωνάζει να βάλουν κι άλλο ταμείο και τι κατάσταση είναι αυτή και τέτοια. Μπορεί να βράζουν και να βιάζονται, αλλά υπομένουν την ουρά κανονικά. Τι να κάνουμε. Πέσαμε σε stau (οι ατέλειωτες ουρές των αυτοκινήτων όταν υπάρχει κυκλοφοριακή συμφόρηση)!

Μύθος και Πραγματικότητα: Η Άψογη Λειτουργία των Γερμανών

Μύθος: Στη Γερμανία όλα λειτουργούν άψογα και με ακρίβεια. Οι καθυστερήσεις είναι άγνωστες όπως και το να μη δουλεύει κάτι.
Πραγματικότητα: Τα πράγματα είναι όπως παντού. Και καθυστερήσεις στα τρένα υπάρχουνε Το ξέρω καλά γιατί τα χρησιμοποιώ καθημερινά και το να πάω ένα μισάωρο αργότερα στο σχολείο ή στο σπίτι είναι υπόθεση. Βέβαια, άλλες φορές φεύγουνε με εκνευριστική ακρίβεια (φεύγει 2:12, φτάνεις και 2:12’:30" και το χάνεις) αλλά το επόμενο έχει 35 λεπτά καθυστέρηση. Κουλουβάχατα.

Μύθος και Πραγματικότητα: Η Ανακύκλωση

Μύθος: Οι Ευρωπαίοι (κι οι Γερμανοί μαζί τους) ανακυκλώνουνε.
Πραγματικότητα: Τουλάχιστον στο Μόναχο (στη Στουτγάρδη π.χ. είναι διαφορετικά) το παράδειγμα των σκουπιδοτενεκέδων του κεντρικού σιδηροδρομικού σταθμού είναι χαρακτηριστικό: Χαρτιά απ’ τη μια και όλα τα υπόλοιπα απ’ την άλλη. Αλλού έχει κάδους για γυαλί (και μάλιστα κατηγοριοποιημένο σε διαφανές – πράσινο – καφέ). Στο Μόναχο το να βρεις κάδο να πετάξεις τα πλαστικά σου είναι μεγάλη υπόθεση. Τα κουβαλάμε κάτι μέρες (και λόγω νέας εγκατάστασης έχουμε αρκετά από συσκευασίες) κι ακόμα δεν έχουμε καταφέρει να βρούμε πού τα αφήνουμε. Κάπου στο συγκρότημα (και το Ολυμπιακό χωριό είναι ένα τεράστιο συγκρότημα κατοικιών – μόνο η «πολυκατοικία» που μένουμε αποτελείται από πάνω από 300 διαμερίσματα – και το συγκρότημα έχει πολλές τέτοιες) υπάρχει,λέει, ένας χώρος αλλά τον ψάχνουμε ακόμα. Για χαρτιά υπάρχουν αρκετοί κάδοι. Για τα άλλα?