Μύθος και Πραγματικότητα: Η Άψογη Λειτουργία των Γερμανών

Μύθος: Στη Γερμανία όλα λειτουργούν άψογα και με ακρίβεια. Οι καθυστερήσεις είναι άγνωστες όπως και το να μη δουλεύει κάτι.
Πραγματικότητα: Τα πράγματα είναι όπως παντού. Και καθυστερήσεις στα τρένα υπάρχουνε Το ξέρω καλά γιατί τα χρησιμοποιώ καθημερινά και το να πάω ένα μισάωρο αργότερα στο σχολείο ή στο σπίτι είναι υπόθεση. Βέβαια, άλλες φορές φεύγουνε με εκνευριστική ακρίβεια (φεύγει 2:12, φτάνεις και 2:12’:30" και το χάνεις) αλλά το επόμενο έχει 35 λεπτά καθυστέρηση. Κουλουβάχατα.

Για να λέμε και του στραβού το δίκιο τα τρένα κινούνται με εξαιρετικά μεγάλες ταχύτητες (120, 160, 200, 250 χλμ έχω δει, αν και έχω ακούσει και για περισσότερα – και μάλλον είν’ αλήθεια). και συνήθως είναι στην ώρα τους. Τις περισσότερες καθυστερήσεις τις έχουν εξ αιτίας των διακυμάνσεων του ρεύματος. Κινούνται με πυκνό ρυθμό (λεωφορεία στυλ ΚΤΕΛ δεν βλέπεις στους δρόμους) χωρίς να περιμένουν να είναι πλήρη. Την κάθε στιγμή η πληρότητά τους πρέπει να είναι γύρω στο 60 – 70 % μπορεί και λίγο παραπάνω, ανάλογα σε ποιο κομμάτι της διαδρομής είσαι και ποια μέρα. Τη Δευτέρα το πρωί γίνεται χαμός. Ακόμα και όρθιοι μπορεί να υπάρχουν. Και τα τρένα τεράστια. Υπολόγισα ότι το μήκος ενός συρμού είναι περίπου μισό χιλιόμετρο (ή αλλιώς 500 μέτρα).

Τελικά, παρόλο που μετακινούμαι συνέχεια με τα μέσα μαζικής μεταφοράς περπατάω πάνω από 1,5 χλμ για να πάω από το σπίτι στο σχολείο (και άλλο τόσο για να γυρίσω). Περπατάω α) για να πάω από το σπίτι στο μετρό β) από το μετρό στο τρένο (είμαι μέσα στο σιδηροδρομικό σταθμό, αλλά γράφω πάνω από 500 μέτρα – χώρια που στη Στουτγάρδη περπατάω όλο το τρένο αφού το κεφάλι που ξεκινάει από το Μόναχο αλλάζει σε ουρά εκεί), γ) από το τρένο στο άλλο μετρό ή τραμ και δ) απ’ αυτό μέχρι το σχολείο. Και δεν είναι τίποτα σε μεγάλη απόσταση από το άλλο.

Αλλά ο προγραμματισμός ανατρέπεται για διάφορους λόγους. Π.χ. πριν λίγες μέρες γιατί είχε πτώση τάσης (τα τρένα είναι ηλεκτροκίνητα). Χθες μείναμε ακινητοποιημένοι πάνω από μια ώρα.
Η πληροφόρηση είναι διαρκής: σταμάτησε το τρένο και θα έχει καθυστέρηση, κατευθείαν ο κυβερνήτης (γιατί σαν έτσι φαίνεται) θα ανακοινώσει απ’ τα μεγάφωνα το γιατί. Ξεκινήσαμε, θα ενημερώσει πόση ώρα καθυστέρηση προστέθηκε. Και συγνώμη για την καθυστέρηση κλπ. Αλλά το σπάσιμο δεν παύει να είναι σπάσιμο.

Στις στάσεις γράφει το πότε έρχεται το επόμενο τραμ, λεωφορείο, μετρό κλπ. Έτσι είσαι πάντα ενημερωμένος εκ των προτέρων. Βέβαια κάποιες φορές λέει σε ένα λεπτό αλλά αυτό έχει ήδη φύγει ή ότι θα περάσει από τη γραμμή 2 και ξεκινάει αυτό που είναι στη γραμμή 1. Το πιο κουφό είναι να γράφει ότι το τρένο θα φθάσει στη Στουτγάρδη π.χ. στις 15:09 και να είναι ήδη 15:25 και ακόμα. Αλλά είπαμε έτσι ήταν προγραμματισμένο. Τι να κάνουμε που καθυστέρησε.
Και μιας και μιλάμε για το ότι (δεν) δουλεύουν όλα πάντα: τα γράμματα στον κεντρικό σταθμό του Μονάχου (στη φωτογραφία) δεν πιστεύω ότι σβήσανε ξαφνικά το προηγούμενο βράδυ (τα βλέπω αρκετούς μήνες έτσι).

Πάντως, αν κάτι είναι για να το χρησιμοποιήσεις και δεν λειτουργεί υπάρχει σχετική ενημερωτική πινακίδα. Παράδειγμα: Οι πόρτα στο τρένο δεν λειτουργεί. Ένα αυτοκόλλητο από μέσα και ένα απ' έξω σε πληροφορεί να μην προσπαθείς σαν ηλίθιος να την ανοίξεις και χάσεις το τρένο. Ή αν η τουαλέτα είναι χαλασμένη σε παραπέμπει στην επόμενη (αν είσαι τυχερός)! Κοκ.

Στο σταθμό του μετρό που βρίσκεται κάτω από το σπίτι, οι σκάλες δεν λειτουργούσαν ή λειτουργούσαν στραβά για καμιά δεκαριά μέρες. Άρα το άψογο τσαλακώθηκε. Έτυχε? Δεν ξέρω. Βέβαια οι σκάλες εδώ είναι έξυπνες: όταν δεν υπάρχει κόσμος να μεταφέρουν σταματούν και δεν ξοδεύουν ενέργεια. Και στους μικρούς σταθμούς είναι δύο κατευθύνσεων. Ανάλογα προς τα πού πας σε πάνε. Θέλεις να ανέβεις? Περιμένεις να μην κατεβαίνει κανένας, σταματάει η σκάλα και ανεβαίνεις. Θες να κατέβεις? Αντίστοιχα.

Για να αλλάξεις γραμμή μετρό δεν έχεις παρά να κατέβεις από το συρμό το δικό σου και παραμένοντας στην ίδια αποβάθρα μπαίνεις στον άλλον που μπορεί ή να περνάει από τις ίδιες ράγες ή από τις (ακριβώς) διπλανές. Ο συντονισμός συνήθως είναι τέτοιος που οι δυο συρμοί στην τελευταία περίπτωση σταματούν και ξεκινούν ταυτόχρονα. Το να χρειαστεί να περπατήσεις για αν αλλάξεις γραμμή είναι η εξαίρεση και συμβαίνει εκεί που διασταυρώνονται πάνω από 2 γραμμές (π.χ. 4).

Το σύστημα των αστικών συγκοινωνιών όμως έχει πολλά ενδιαφέροντα σημεία. θα επανέλθω.

Πάντως, έχω και μια φωτογραφία μπόνους. Πολύ πρόσφατη. Είναι από το σταθμό του Μονάχου (να θυμηθούμε και άσμα του Διονυσίου) με τα χιόνια.

Ότι θα το έβλεπα κι αυτό δεν το περίμενα με τίποτα. Κουβάδες? Μου θυμίζει το σπίτι στο χωριό, χρόνια πριν.