Πραγματικότητα: Τουλάχιστον στο Μόναχο (στη Στουτγάρδη π.χ. είναι διαφορετικά) το παράδειγμα των σκουπιδοτενεκέδων του κεντρικού σιδηροδρομικού σταθμού είναι χαρακτηριστικό: Χαρτιά απ’ τη μια και όλα τα υπόλοιπα απ’ την άλλη. Αλλού έχει κάδους για γυαλί (και μάλιστα κατηγοριοποιημένο σε διαφανές – πράσινο – καφέ). Στο Μόναχο το να βρεις κάδο να πετάξεις τα πλαστικά σου είναι μεγάλη υπόθεση. Τα κουβαλάμε κάτι μέρες (και λόγω νέας εγκατάστασης έχουμε αρκετά από συσκευασίες) κι ακόμα δεν έχουμε καταφέρει να βρούμε πού τα αφήνουμε. Κάπου στο συγκρότημα (και το Ολυμπιακό χωριό είναι ένα τεράστιο συγκρότημα κατοικιών – μόνο η «πολυκατοικία» που μένουμε αποτελείται από πάνω από 300 διαμερίσματα – και το συγκρότημα έχει πολλές τέτοιες) υπάρχει,λέει, ένας χώρος αλλά τον ψάχνουμε ακόμα. Για χαρτιά υπάρχουν αρκετοί κάδοι. Για τα άλλα?
Το συγκεκριμένο κέντρο πάντως, είναι όντως κέντρο διαλογής υλικών για ανακύκλωση. Βέβαια, δεν μπορείς να πας να πετάξεις έπιπλα (π.χ. καναπέ). Για τέτοια πράγματα συνεννοείσαι με τον δήμο, πληρώνεις και τα ξεφορτώνεσαι. Σε άλλες πόλεις υπάρχει το σύστημα κάθε κάποια συγκεκριμένη μέρα να βγάζουν όλα τα αντικείμενα του σπιτιού που δεν τα χρειάζονται πια (από τον καναπέ που λέγαμε ή την καρέκλα γραφείου μέχρι το λαμινάτ από το πάτωμα που το αλλάξανε για κάποιο λόγο). Τα βγάζουν αποβραδίς και τα συνεργεία του δήμου περνάνε τα χαράματα. Σ' αυτό το διάστημα μπορεί όποιος θέλει να διαλέξει το κομμάτι που τον βολεύει και να το πάρει. Ανακύκλωση με επαναχρησιμοποίηση.
Η επαναχρησιμοποίηση είναι κανόνας. Δύσκολα αποχωρίζονται κάτι χωρίς αντίτιμο. Το ότι χρειάζεται να πληρώσουν για ν' απαλλαχτούν το αλλάζουν σε πώληση στα παζάρια μεταχειρισμένων, κάτι σαν το γιουσουρούμ που όμως εκεί πουλάει ο καθένας τα δικά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου