Πραγματικότητα: Σε κάποιες γραμμές υπάρχει ασύρματο ίντερνετ (επί πληρωμή βεβαίως – κάτι αντίστοιχο με τα βαπόρια – και μόνο για πελάτες της Ντόιτσε Τέλεκομ). Γενικά, όμως, δεν υπάρχει. Κόσμος δουλεύει με τους υπολογιστές στα τρένα (τα γρήγορα ICE, που είναι και για μεγάλες αποστάσεις, έχουν και πρίζα – μια κάθε δυο καρέκλες, τα άλλα λιγότερες ή καθόλου) αλλά δουλεύει τοπικά. Όποιος θέλει ίντερνετ έχει τα ειδικά στικ της κινητής τηλεφωνίας και όπου πιάνει. Γιατί υπάρχει γενικά δυσκολία. Το τηλέφωνο κάτι καταφέρνει, η φωνή δεν έχει πολλές απαιτήσεις. Αλλά αν θες σύνδεση δεδομένων δεν είναι σίγουρο ότι θα την έχεις κι αν την έχεις σε τι ταχύτητα θα είναι. Γιατί για να έχεις αξιοπρεπή ταχύτητα χρειάζεσαι και να πετύχεις σύνδεση καλού τύπου (για τους γνώστες, το GPRS π.χ. δεν είναι αρκετό).
Και, προφανώς, στο μετρό δεν πιάνει το κινητό. Ήδη με το που κατεβαίνεις σε σταθμό, τέρμα το σήμα. Πόσο μάλλον στη διαδρομή. Εξαίρεση οι κεντρικοί σταθμοί. Α! νεώτερες ειδήσεις λένε πως τα βρήκανε οι 4 εταιρίες τηλεφωνίας με το μετρό και έχει αρχίσει η σταδιακή κάλυψη των γραμμών έτσι ώστε μέχρι το 2011 να έχει ολοκληρωθεί.
Επίσης υπάρχει WiFi για σύνδεση σε καφέ, φαστ φουντ κλπ , αλλά σε συχνότητα αντίστοιχη με την Ελλάδα. Πάντως, οι ταχύτητες που δίνονται στα σπίτια είναι πολύ καλές.
Πάντως, για να μην διαψεύδουμε τελείως το μύθο η κάθε επιχείρηση, από ντονεράδικο ή εστιατόριο ή ξενοδοχείο ή ότι άλλο έχει και μια διεύθυνση ίντερνετ μαζί με τη διεύθυνσή του. Μπορεί το σάιτ να έχει να ανανεωθεί μια τριετία, πάντως υπάρχει. Όπως υπάρχει κι ένα μέιλ που δεν ξέρω αν το ελέγχει κάποιος κι αν απαντάει (αν και σε ξενοδοχεία που έστειλα, απάντηση πήρα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου