Κηπόσπιτα

Έγραψα κάποια στιγμή: Τι ακριβώς είναι αυτά τα μικρά σπιτάκια των 15 – 20 τετραγωνικών σε οικόπεδα των 50 – 100 – 150 τετραγωνικών, που υπάρχουν στις παρυφές των πόλεων (μεγάλων ή μικρότερων) αλλά και δίπλα στις γραμμές του τρένου? Είναι μια απορία που δεν έχω καταφέρει να λύσω. Είναι μικρά, σαν τις ξύλινες αποθηκούλες που πουλάνε (π.χ. στο Praktiker) για τους κήπους, αλλά έχουν παράθυρα και συνήθως μια σκεπαστή προέκταση (σαν χαγιάτι). Μοιάζουν σαν κατασκηνώσεις (πολλά έχουν και σημαία ή έστω τον ιστό) αλλά σε ορισμένα βλέπω κόσμο και το χειμώνα. Και ο μικρός κήπος τι ρόλο παίζει? Δεν έχω καταλάβει αλλά μου έχει κάνει εντύπωση το πλήθος τους και η επανάληψή τους.

Αυτή την ερώτηση είχα κάνει πριν λίγο καιρό προτού ακόμα ξεκινήσω το μπλογκ. Και η απάντηση μου ήρθε από «φίλο αναγνώστη» (!!! μα ποιος είμαι τέλος πάντων) με το που διάβασε την ερώτηση σε λιγότερο από ένα μισάωρο από την αποστολή, με περιγραφή και λινκ στην αγγλική Βικιπαίδεια απ' όπου και η παρακάτω πολύ αντιπροσωπευτική φωτογραφία. Τελικά αυτή η Βικιπαίδεια είναι θησαυρός αρκεί να ξέρεις τι ψάχνεις.

Είναι κηπάρια (Kleingarten – περίπου 1,4 εκατομμύρια!) που παραχωρούνται σε κάποιους για να βάλουν τα προσωπικά τους λαχανικά, τη ντοματούλα τους ή το αγγουράκι τους. Μπορούν επίσης να στήσουν μια μικρή αποθήκη αυτό που χαρακτήρισα κηπόσπιτο. Ε! κάποιοι μένουν κιόλας στην αποθήκη. Τι να γίνει. Την έχουν εξοπλίσει με δορυφορική, ρεύμα από φωτοβολταϊκό, με ψησταριά και ότι άλλο χρήσιμο.

Επίσης σήμερα χρησιμοποιούνται και σαν παιδική χαρά, σαν χώρος για πάρτι στη φύση, για επαφή των παιδιών με τη γη αλλά και για να έρχονται οι ταλαιπωρημένοι αστοί ξανά σε επαφή με τη φύση. Χώρια ότι είναι μια όαση πράσινου δίπλα στο δρόμο και το τσιμέντο. Παρεμπιπτόντως, μου γράψανε πως τέτοια υπάρχουν και σε διάφορες άλλες ευρωπαϊκές χώρες (Αγγλία, Δανία, Ολλανδία και πάει λέγοντας). Μάλιστα. Καλό αυτό. Ενημερώνω αλλά ενημερώνομαι κιόλας.