Βερολίνο - Αξιοθέατα

Για τα ερείπια στα οποία είχαν μεταβληθεί το Βερολίνο αλλά και οι περισσότερες πόλεις της Γερμανίας από τους βομβαρδισμούς του Β' παγκοσμίου πολέμου, μετά το τέλος υπήρχαν δυο λύσεις: ή να αναστηλωθούν (και τα κατάφεραν πολύ καλά, τόσο που δεν ξεχωρίζεις αν το πρόκειται για αυθεντικό κτίσμα ή αναστηλωμένο) ή να κατεδαφιστούν. Όμως, να που στους δύο και τρίτος χωρεί, και, σε κάποιες περιπτώσεις, εφαρμόστηκε αυτή η τρίτη: Να μείνουν κάποια όπως ήταν, κατεστραμμένα, για να θυμίζουν στους επόμενους τα δεινά που προκαλεί ο πόλεμος. Στα πλαίσια αυτά μια εκκλησία σε κάθε(?) πόλη έχει μείνει "όπως ήταν". Βέβαια, για να μείνει ένα κατεστραμμένο από βομβαρδισμό κτίσμα "όπως ήταν" χρειάζεται συντήρηση συνέχεια! Έχω δει ένα τέτοιο στη Νυρεμβέργη, κι εδώ, στο Βερολίνο το δεύτερο.

 

Στις μακέτες φαίνεται πώς ήταν η περιοχή κάποτε και πώς είναι σήμερα. Το κομμάτι που έμεινε είναι μόλις το 1/3 ή το 1/4 του συνολικού κτίσματος. Το υπόλοιπο είχε καταστραφεί. Ενώ τα διπλανά πολυγωνικά κτίσματα είναι ο νέος ναός και το καμπαναριό του.

Όμως, εκτός από το ιστορικό, ενδιαφέρον έχει και το εσωτερικό του.

Ενδιαφέρον και το εσωτερικό του νέου, με μια εντελώς μοντέρνα αρχιτεκτονική.

Η στήλη της Νίκης στη σημερινή της θέση.

Και το αέρινο - χρυσό άγαλμά της στην κορυφή.

Το τίεργκάρτεν (Tiergarten)

Η λεωφόρος 17ης Ιουνίου, συνέχεια της "υπό τας Φιλύρας", από την άλλη μεριά της πύλης του Βραδεμβούργου.

Το μνημείο των Σοβιετικών στρατιωτών που έπεσαν στη μάχη του Βερολίνου με τα δύο τανκς μπροστά του, που μπήκαν πρώτα στο Βερολίνο τότε. Σ' ένα απ' αυτά είχε φωλιάσει και το πουλάκι των προηγούμενων ημερών. Το μνημείο βρίσκεται στο δυτικό τομέα και ήταν αυστηρά φρουρούμενο την εποχή της διαίρεσης της πόλης.

Το Ράιχσταγκ. Καμένο το 1933 από τους ναζιστές σε μια μνημειώδη προβοκάτσια για την οποία είχε κατηγορηθεί ο Δημητρώφ και οι κομμουνιστές, σύμβολο κατάκτησης του Βερολίνου και της Γερμανίας το 1945 ξαναφτιάχτηκε και στεγάζει το γερμανικό κοινοβούλιο. Ο θόλος του έχει γίνει σήμερα από γυαλί ως σύμβολο διαφάνειας!

Σύμβολο του Βερολίνου είναι η αρκούδα. Μια αρκούδα υπάρχει στην αρχή του αυτοκινητόδρομου Μονάχου - Βερολίνου. Και μια αρκούδα (άρκτος) είναι το κινηματογραφικό βραβείο στο φεστιβάλ Βερολίνο. Αρκούδες λοιπόν βρίσκουμε σε διάφορα σημεία. Πριν κάποια χρόνια μάλιστα έγινε μια έκθεση: κλήθηκαν καλλιτέχνες από διάφορες χώρες (πάλι) και έδωσαν στην αρκούδα το σχέδιο που ήθελαν. Κάτι αντίστοιχο με τις αγελάδες που είχαν ζωγραφιστεί στην Αθήνα.

Μια αρκούδα όμως ξεχώριζε: Όχι μόνο γιατί ήταν στα τέσσερα (όχι όπως οι άλλες που έμοιαζαν στο σήμα) αλλά και για τη φράση του Αϊνστάιν: "Η Ειρήνη δεν μπορεί να διαφυλαχθεί από τη δύναμη. Μπορεί μόνο να διατηρηθεί με την κατανόηση".

Καπάκι υπονόμου (έχουν ενδιαφέρον κι αυτά) με τα κτίρια - σήματα του Βερολίνου. Τα δυο τελευταία δεν τα είδα και δεν τα αναγνωρίζω!!!

Το σημείο που οι Ναζί σπουδαστές(!) έκαψαν τα βιβλία "επικίνδυνων" συγγραφέων. Εις μνήμην στο σημείο υπάρχει ένα τζάμι μέσα από το οποίο φαίνονται άδεια ράφια βιβλιοθήκης (εκεί που στέκονται και κοιτάζουν η ομάδα τουριστών). Μπροστά τους το σκούρο σημάδι είναι σχετική πλακέτα. Στο βάθος φαίνεται ένα από τα πανεπιστήμια.

Γκένταρμενμάρκτ. Στο βάθος ένα αερόστατο για βόλτα στα ψηλά. Ψήνεστε?

Πάμε κοντά να το δούμε. Ενδιαφέρον δεν φαίνεται?

Έτσι κι εγώ ψήθηκα. Με 19€ το άτομο (13€ το φοιτητικό) βρεθήκαμε στον αέρα. Άποψη της Ποτσντάμερπλατς.

Στο βάθος το "Σπίτι των πολιτισμών των λαών" με το Κωδωνοστάσιό του, στο οποίο το καλοκαίρι δίνονται συναυλίες κωδωνοκρουσίας. Λόγω των ημερών είχε και μια όταν περνάγαμε αλλά δυστυχώς δεν την προλάβαμε. Μπροστά δεξιά, το μνημείο του ολοκαυτώματος.

Η Πύλη του Βραδεμβούργου και το Ράιχσταγκ από ψηλά.

Και μαι γενική όψη των κτιρίων. Και προς άρση τυχόν παρεξηγήσεων: τα κτίρια κουτιά δεν είναι του σοσιαλιστικού ρεαλισμού, όπως συνήθως εύκολα λέγεται. Ανήκουν και στο τότε Δυτικό Βερολίνο άρα είναι και του καπιταλιστικού ρεαλισμού (ή όπως αλλιώς θέλετε). Δυστυχώς, διαφορές δεν βρήκα.

Ο ομφάλιος λώρος που κρατάει το αερόστατο δεμένο στη μάνα γη.

Κάποιοι έχουν μαζέψει ό,τι "Τράμπαντ" κυκλοφορεί ακόμα (το αυτοκίνητο που έβγαζε η Ανατολική Γερμανία και ήταν αυτό που κυκλοφορούσε στους δρόμους της κατά κόρον) και το έκαναν αξιοθέατο κι αυτό: ελάτε για σαφάρι με Τράμπαντ. Τώρα τι σαφάρι μπορεί να γίνει στους δρόμους μιας πόλης, είναι άλλο θέμα.

Το τρένο για το Μόναχο στον κεντρικό σταθμό. Δεν είναι αυτό που παίρνω εγώ (μέσω Φρανκφούρτης) αλλά το άλλο που πάει κατ' ευθείαν μέσω Λειψίας - Νυρεμβέργης.