Βερολίνο - το Τουριστικό

Το κόκκινο δημαρχείο της πόλης, που εκτός από τα τούβλα είναι κόκκινο και από τη διακυβέρνησή του από συμμαχία των κομμάτων σοσιαλιστικού (SPD) και αριστερού (Die Linke).

Μετά από όλα όσα του έσυρα, να δείξω και το τουριστικό πρόσωπο του Βερολίνου. Προφανώς, δεν θα αναφερθώ στον τουρισμό του τείχους. Γι' αυτό τα είπα προχθές. Όμως, το Βερολίνο, εκτός από το τείχος το οποίο σκοπίμως υπερπροβάλει, έχει κι άλλα τουριστικά ενδιαφέροντα.

 

Πρώτα πρώτα τα πολλά μουσεία. Υπάρχει μια νησίδα στον Σπρέ (το ποτάμι που το διασχίζει) που είναι γεμάτη από μουσεία, το ένα δίπλα στο άλλο, αλλά και άλλα δημόσια και ιδιωτικά. 10€ το ένα ή 14€ για να πας σε μια μέρα σε όσα θέλεις. Μουσεία με συλλογές από διάφορα μέρη του κόσμου.

  

Για παράδειγμα το περίφημο μουσείο της Περγάμου που επισκεφτήκαμε με κομμάτια από την Ελλάδα και τις πόλεις της, κυρίως στα μικρασιατικά παράλια. Αλλά και απ' τη Βαβυλώνα και αλλού. Καταπληκτικά πράγματα, μεταφερμένα από τον τόπο που βρέθηκαν στο Βερολίνο και παρουσιασμένα εξαιρετικά την εποχή που ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός ήταν το πρότυπο των Γερμανών και το Βερολίνο με τα τόσα κτίριά του σε απομίμηση των αρχαιοελληνικών ονομάστηκε η Αθήνα του Σπρε (κι αντίστοιχα το Μόναχο η Αθήνα του Ίζαρ). Και το στυλ αυτό το έφεραν οι Γερμανοί και γερμανοσπουδαγμένοι αρχιτέκτονες στην Αθήνα του 19ου αιώνα στα νεοκλασικά της κτίρια. Δάνεια και αντιδάνεια της τέχνης.

Να πω εδώ ότι η πόλη διαθέτει δυο γραμμές λεωφορείων που περνάνε από τα σημαντικότερα αξιοθέατα: την 100 και τη 200. Με το κανονικό εισιτήριο (6,10€ το ημερήσιο το άτομο) μπορείς να μετακινηθείς σ' όλη την πόλη και να σταματήσεις όπου σ' αρέσει. να δεις, να φωτογραφίσεις και να συνεχίσεις.

Εκτός απ' αυτά η πόλη διαθέτει τόσο "προαστιακό" (S-Bahn), που τα εισαγωγικά είναι γιατί χρησιμοποιείται για αν ενώσει διάφορες περιοχές της πόλης, ακόμα υπάρχουν και οι γραμμές 41, 42 που κινούνται περιφερειακά, δεξιόστροφα και αριστερόστροφα, όπως τα τρόλεϊ 7 και 8 στην Αθήνα,

όσο και μετρό (υπάρχει μάλιστα μια γραμμή, η 5, η οποία επειδή δεν έχει ολοκληρωθεί έχουν δοθεί στην κυκλοφορία δυο κομμάτια: απ' τη μια η 5 κι απ' την άλλη η 55, για τρεις στάσεις). Προφανώς υπάρχουν λεωφορεία και (στο πρώην Ανατολικό Βερολίνο) τραμ.

Συντριβάνι (που δυστυχώς δεν λειτουργούσε ακόμα) με τον Ποσειδώνα, νύμφες κλπ. δουλεμένο σε κάθε του σημείο.

Ο καθεδρικός ναός

Είχα γράψει για τον άνθρωπο με τα λουκάνικα στο Άαχεν. Να που βρήκα και αντίστοιχο στο Βερολίνο.

Τι θα λέγατε για μαι βολτίτσα στον Σπρε? Καραβάκια τον ανεβοκατεβαίνουν συνέχεια.

Απ' τα μνημεία για τις επιπτώσεις του ναζισμού,

και μπροστά στην περίφημη πύλη του Βραδεμβούργου, τη μόνη που σώζεται από τις πύλες της πόλης,

που λόγω της φήμης της αξίζει και μια δεύτερη φωτογραφία με την λεωφόρο "Unter den Linden" (υπό τας Φιλύρας) την ώρα αμέσως μετά τη δύση με τον Ερμή και την Αφροδίτη να φαίνονται στον ουρανό.

Κι η Όμπερμπαουμπρίκε, μια γέφυρα απ' τα παλιά, αναστηλωμένη μετά από κάθε πόλεμο, που δεν ήταν μέσα στα προτεινόμενα από τον οδηγό που είχα διαβάσει και την βρήκε η Μαρία σχεδόν τυχαία,

αν και βρίσκεται στην μια άκρη από το μεγαλύτερο σωζόμενο κομμάτι του τείχους (1,5χλμ), που περιλαμβάνεται στα αξιοθέατα με ποδηλατικό ή πεζοπορικό γύρο και

απ' την άλλη του πλευρά είναι ζωγραφισμένο, σήμερα, και αποτελεί το Ιστ Σάιντ Γκάλερι, μια διαρκή έκθεση καλλιτεχνών από διάφορες χώρες.

Η πόλη έχει (κάποια) ιδιαίτερα φανάρια Σταμάτη - Γρηγόρη, με καπελάκι. Τα έχουν κάνει σήμα κατατεθέν και τα πουλάνε σε κάθε είδους σουβενίρ. Δεν ξέρω αν ήταν ανατολικογερμανικό, είδα παρόμοια και στα φανάρια της Πράγας, πάντως εδώ τα πουλάνε παντού.

Το Βερολίνο, όμως, είναι ανεξάντλητο. Έτσι θα υπάρξει και άλλη συνέχεια.