Χιονοδρομικό

Σήμερα αποφασίσαμε να κάνουμε μια βόλτα σε χιονοδρομικό. Όχι, εγώ δεν κάνω σκι. Νησιώτης άνθρωπος, τι σχέση να έχω με το σπορ. Αλλά πριν κάτι χρόνια, κάποιος καλός άνθρωπος, Κωνσταντίνος τούνομα, είχε την ιδέα να πάρει παιδιά από την Άνοιξη και τον Άγιο Στέφανο, να τα πάει στο βουνό και να τους δείξει πώς να κάνουν σκι. Δήλωσαν συμμετοχή μόνο καμιά δεκαριά παιδιά. Πήγαμε μαζί κι εγώ με τη Μαρία. Πήραμε και σκι και μας έδειξε πώς να στεκόμαστε, αλλά η ηλικία αφενός και τα προβλήματα στη μέση αφετέρου, δεν με ενέπνευσαν να το επαναλάβω. Αλλά ο γιος μου γοητεύτηκε από το σπορ και το επανέλαβε αρκετές φορές. Αυτή τη στιγμή έχει αποκτήσει και εξοπλισμό για σκι ενώ πρόσφατα δοκιμάζει και χιονοσανίδα κοινώς σνόουμπορντ.

Αυτή τη φορά διαλέξαμε να πάμε στο Λένγκρις (Lenggries). Στο Γκάρμις, που ήταν η αρχική ιδέα, είχαμε ξαναπάει, οπότε είπαμε ν' αλλάξουμε και να δούμε ένα άλλο χιονοδρομικό κέντρο. Έτσι κι αλλιώς οι Άλπεις είναι γεμάτες από τέτοια κι η θέση που βρίσκεται το Μόναχο είναι ιδανική για να γνωρίσεις αρκετά απ' αυτά. Το συγκεκριμένο χιονοδρομικό αποδείχτηκε πως είναι ο ιδανικός προορισμός για όσους θέλουν να μάθουν σκι, ανεξάρτητα από ηλικία. Είχε πλήθος σχολές και μεγάλο αριθμό από μικρά παιδιά που μάθαιναν. Το βίντεο λέει πολλά. Στη δεύτερη φωτογραφία φαίνεται η ουρά των "έμπειρων" που ήθελαν να πάρουν την καμπίνα για να πάνε στα ψηλότερα (όχι πως δεν έχω συναντήσει κι αλλού τέτοιες ουρές).

Στο χωριό που κάναμε τη βόλτα μας (είχαμε ξαναπάει με το Γιάννη και τη Μάγδα το Μάρτη). Το πιο στολισμένο κτίριο ήταν το ξενοδοχείο με Ελληνικές γεύσεις! Είδαμε ζωγραφισμένα κτίρια για άλλη μια φορά και εντυπωσιαστήκαμε και πάλι παρά το ότι έχουμε αρχίσει να το συνηθίζουμε.

Στο καφέ που κάτσαμε ο διάκοσμος ήταν λιτός, φτιαγμένος από κουκουνάρες και ξύλο, που έχει άφθονο η περιοχή, αλλά η αίσθηση που δημιουργούσαν είναι ανείπωτη.

Το χωριό είναι κτισμένο στις όχθες (ή μάλλον στη δεξιά όχθη) του Ίζαρ (του ποταμού που διασχίζει και το Μόναχο). Στη μέση της γέφυρας του ποταμού που ενώνει το χωριό με το χιονοδρομικό στέκει το άγαλμα του προστάτη άγιου. Με ηλεκτρικό καντήλι αλλά και κάμερα που το παρακολουθεί (για την περίπτωση βανδαλισμών μάλλον). Η κάμερα βρίσκεται αριστερά όπως βλέπουμε, αλλά στη φωτογραφία δεν φαίνεται. Φαίνεται όμως η πινακίδα που προειδοποιεί ότι η περιοχή βιντεοπαρακολουθείται.

Το μέρος συνδέεται σιδηροδρομικά με το Μόναχο όχι από τους γερμανικούς σιδηρόδρομους αλλά από ιδιωτική εταιρία (ΒΟΒ). Κάθε μια ώρα, υπάρχει τρένο. Κι όταν περνάει, κατεβαίνουν οι μπάρες και δημιουργείται "ουρά"! Οι μπάρες είναι μια αριστερά μικρή για τους πεζούς(!) και μια δεξιά μεγάλη για τα αυτοκίνητα.