Τη Δρέσδη την επισκέφτηκα τον Απρίλη. Και είχα στο νου μου να βάλω μερικές φωτογραφίες απ' την επίσκεψή μου εκεί, αλλά πάντα βρισκόταν κάτι πιο επίκαιρο (όχι δηλ. πως τώρα δεν έχει). Κι έπρεπε να κάτσω να βρω τις φωτογραφίες, να τις ανεβάσω, να γράψω το κείμενο και να το δημοσιεύσω. Εκτός απ' τη Δρέσδη κι άλλες πόλεις που είχα επισκεφτεί έχω κατά νου να βάλω και υπάρχουν κάπου σαν τίτλοι για να θυμάμαι πού πήγα και πού στάθηκα και πρέπει να ανακαλέσω στη μνήμη μου γεγονότα και καταστάσεις που συνέβησαν πριν τόσο καιρό, κάτι που δυσκολεύει τα πράγματα.
Έλα όμως που η Κλαίρη πήγε εκδρομή στην Πράγα (ευτυχώς, τις εντυπώσεις από εκεί τις πρόλαβα) και από 'κει έκαναν βόλτα στη Δρέσδη και έβαλε υλικό στο μπλογκ της. Και τι μ' αυτό θα μου πει κάποιος και δίκιο θάχει. Τόσα και τόσα θέματα δημοσιεύονται στη μπλογκόσφαιρα, το μόνο ήταν για τη Δρέσδη; Ναι, αλλά το συγκεκριμένο μπλογκ το παρακολουθώ κι απ' την άλλη έκανα το λάθος να της "τάξω" πως θα κοντραριστούμε μπλογκικώς για το θέμα. Άρα έχω εκτεθεί και πρέπει να αποκαταστήσω την τιμή μου. Ιδού λοιπόν. Σημερινό θέμα η επίσκεψη στη Δρέσδη.
Η Δρέσδη (η πρωτεύουσα της Σαξονίας) είναι μια πόλη μεσαίου μεγέθους με περίπου μισό εκατομμύριο κατοίκους. Ανήκε στην πρώην Ανατολική Γερμανία. Καταστράφηκε σχεδόν πλήρως με τους βομβαρδισμούς του Β' Παγκοσμίου Πολέμου κι έτσι ό,τι βλέπουμε σήμερα και μοιάζει σαν παλιό είναι γιατί ανοικοδομήθηκε σύμφωνα με τα σχέδια και τις φωτογραφίες που υπήρχαν πριν απ' τους βομβαρδισμούς.
Η πόλη είναι χτισμένη στις όχθες του ποταμού Έλβα, άρα προσφέρεται μια βόλτα με καραβάκι, ή χάζι στις όχθες και τις γέφυρες στα καραβάκια που περνάνε. Βέβαια, αυτό έχει και κινδύνους αν φουσκώσουν πολύ τα νερά.
Ο Έλβας κυριαρχεί παντού
Στα πλαίσια της επαναφοράς της πόλης στην προτέρα κατάσταση πολλά αγάλματα έχουν βαφτεί χρυσά. Και οι χάλκινες στέγες στα κτίρια μαύρες με τα σχέδια χρυσά. Αυτό κάνει όταν πέφτει το φως πάνω τους να είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακά!
Το άγαλμα του Λούθηρου μπροστά από (μια) εκκλησία της Δρέσδης. Τη μέρα που βρισκόμασταν εκεί, υπήρχε και συγκέντρωση διαμαρτυρίας εκεί μπροστά και μου ήρθαν συνειρμοί (διαμαρτυρία μπροστά στον "αρχηγό" των Διαμαρτυρομένων).
Στις σχολές καλών τεχνών των περισσότερων πόλεων της Γερμανίας (αλλά και της Σκανδιναβίας που είδα) υπάρχουν γραμμένα τα ονόματα αυτών που έβαλαν τις βάσεις στις καλές τέχνες. Και προφανώς τα ονόματα των Ελλήνων είναι στις πρώτες θέσεις αφού έβαλαν τις βάσεις για τις πλαστικές τέχνες (όχι, για την 7η τέχνη δεν είδα όνομα!!!)
Το είναι είναι κακιά λέξη (μια συνεργασία του Μιχάλη Ρουμελιώτη)
Πριν από 13 ώρες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου