Ψωμιά

Στη Γερμανία υπάρχουν διαθέσιμα εξαιρετικά πολλά είδη ψωμιών. Πας να αγοράσεις και βλέπεις απλωμένα μπροστά σου πολλά και διαφορετικά ψωμιά και ψωμάκια. Από πού μπορείς να αγοράσεις ψωμί και γιατί το γράφω έτσι; Καταρχάς βέβαια από φούρνους (λίγους) και πρατήρια άρτου που ανήκουν σε αλυσίδες. Επίσης από όλα τα σουπερμάρκετ. Ενώ στην Ελλάδα μόνο τα μεγάλα σουπερμάρκετ διαθέτουν ψωμί, εδώ αυτό ισχύει ακόμα και για το πιο μικρό. Η μόνη διαφορά είναι πως τα μικρά έχουν «μόνο» τρία - τέσσερα είδη σε αντίθεση με τα μεγάλα που έχουν μια αξιόλογη γκάμα.

Πόση και ποια μπορεί να είναι αυτή η απλή γκάμα; Κάπου 6 - 7 είδη. Με προζύμι ή με κρούστα απ' έξω, με καλαμπόκι ή με πατάτα ή με κολοκύθι, με σπόρια διάφορα, άσπρο, σταρένιο, ολικής, πόσα έβαλα μέχρι τώρα; Αν βάλουμε και πόσα διαφορετικά σχήματα έχει (καρβέλι, κουλούρα, φρατζόλα) η ποικιλία μεγαλώνει. Να προσθέσω στα είδη του ψωμιού και το τούρκικο (φλάντενμπροτ), που είναι σαν λαγάνα και που εκτός απ' τα μαγαζιά των Τούρκων το πουλάνε και μερικοί φούρνοι. Δυστυχώς, δεν είναι εύκολο να έχω φωτογραφία από μια προθήκη με ψωμιά. Γιατί όταν πουλάει το μαγαζί δεν μου πάει να σταθώ να τραβήξω φωτογραφία, ενώ τις ώρες που είναι κλειστό είναι οι βιτρίνες είναι άδειες και καθαρές.

Στη βιτρίνα όμως, εκτός από τα ψωμιά υπάρχουν και τα αρτίδια. Τα ψωμάκια όπως τα λένε. Εκτός από το μπρέτζελ για το οποίο έχω ξαναγράψει έχουμε ακόμα: τα ζέμελ (Semmel), στρογγυλά ψωμάκια που συνήθως τα παίρνουν για σάντουιτς (πουλιούνται και έτοιμα με διάφορα μέσα) και έχουν κι αυτά διάφορες φόρμες (με παπαρουνόσπορο, με σουσάμι, σαν λουλούδι ή σαν μπάλα) αλλά και αυτά που λέγονται γενικά μπρέτχεν (Brötchen = ψωμάκια). Αυτά είναι άλλα τετράγωνα, άλλα μακρόστενα ή τρίγωνα, άλλα με κολοκυθόσπορους ή δεντρολίβανο, άλλα με τυρί μόνο ή και με μπέικον, άλλα άσπρα κι άλλα σκούρα και πάει λέγοντας. Μια ιδέα μπορεί να πάρει κανείς απ' τα ψωμάκια που παρουσιάζει στο σάιτ της μια αρτοβιομηχανία του Μονάχου που ειδικεύεται στο οικολογικό ψωμί (και το οποίο κοστίζει από διπλάσια μέχρι τετραπλάσια και βάλε από αυτό άλλων αλυσίδων).

Στα περισσότερα πρατήρια εκτός από τα αρτοσκευάσματα προσφέρονται όπως είπα και σάντουιτς όπως επίσης και καφές αλλά και γλυκά. Είτε γλυκά ταψιού (που έχουν από πάνω φρούτα: μήλα, φράουλες, βατόμουρα και άλλα φρούτα του δάσους), είτε γλυκά αρτοποιίας, να τα πω έτσι (π.χ. παραλλαγές κρουασάν ή κράπφεν - αφράτος λουκουμάς με μια σταγόνα μαρμελάδα στη μέση). Πάλι η ίδια αρτοβιομηχανία μας προσφέρει μια ιδέα από την ποικιλία της. Κι άλλη μία.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει ο τρόπος παρασκευής όλων αυτών. Σπάνια παρασκευάζονται επί τόπου σε όλη τη διαδικασία (ζύμωμα, πλάσιμο, φούρνισμα). Και ναι μεν απ' τα πρατήρια δεν περιμένεις να κάνουν τέτοια δουλειά, εξάλλου ακριβώς αυτή είναι η έννοια των πρατηρίων, να πουλάνε αλλά όχι να φτιάχνουνε. Όμως, ακόμα κι αυτοί που αυτοχαρακτηρίζονται φούρνοι, μόνο στην τελευταία διαδικασία συμμετέχουν: στο φούρνισμα. Η ζύμη έρχεται έτοιμη και στην καλύτερη περίπτωση πλάθεται, φουσκώνει και ψήνεται επί τόπου, στη μεσαία μόνο ψήνεται ενώ στη χειρότερη τα κομμάτια έρχονται προψημένα και ουσιαστικά μόνο ζεσταίνονται για κάνα τέταρτο μισάωρο. Για παράδειγμα το γνωστό μας Λιντλ διαφημίζει πως ψήνει για μας πολλές φορές της μέρα. Στην πραγματικότητα απλά ζεσταίνει και σου δίνει την εντύπωση του φρέσκου. Ή μήπως είναι;

Όλ' αυτά δείχνουν πως οι Γερμανοί όχι απλώς καταναλώνουν ψωμί αλλά παρακαταναλώνουν, Το περίεργο όμως είναι πως στις ταβέρνες και τα εστιατόρια δεν σερβίρουν ψωμί εκτός κι αν το ζητήσεις!

Περεταίρω φωτογραφίες στα σάιτ από αρτοπαρασκευάστριες αλυσίδες που έχουν πρατήρια στη γειτονιά μου: Bäcker Bachmeier, Wimmer (ψωμιά, ψωμάκια και γλυκά) και Mr Baker και Lechbäck διαλέγοντας από αριστερά.