Κωδωνοκρουσίες

Όταν είμαι στο χωριό μου το καλοκαίρι, κάθε μέρα, πρωί και απόγεμα ακούγονται να χτυπάνε οι καμπάνες. Το καλό είναι πως το χωριό έχει δυο εκκλησίες: μια την κανονική (Αγία Τριάδα) και μια που βρίσκεται δίπλα στο νεκροταφείο, που όμως δεν χρησιμοποιείται για κηδείες (μόνο για Σαββατιανά μνημόσυνα) αλλά σαν η δεύτερη εκκλησία του χωριού. Ειδικά την περίοδο του δεκαπενταύγουστου γίνεται οι πρώτη, αφού όλες οι σχετικές ακολουθίες γίνονται σ' αυτήν κι έτσι την γλιτώνουμε εμείς οι του «κέντρου» και την πληρώνουν οι της «περιφέρειας» (όπως ο Γιάννης που έχει την καμπάνα φάτσα απέναντι από το σπίτι του).

Στο Μόναχο χτυπάνε καμπάνες; Βεβαίως. Και μάλιστα σε διάφορες ώρες της μέρας. Ειδικά στο κέντρο που υπάρχουν πολλές εκκλησίες γίνεται σωστό ρεσιτάλ. Η μια καμπάνα σταματάει, η άλλη αρχίζει. Όχι δηλαδή πως δεν μπορούνε να βαράνε και παράλληλα, αλλά λέμε. Για κάνα δεκάλεπτο κάθε ώρα έχει κωδωνοκρουσία.

Το θέμα είναι πως δεν φτάνουν οι κωδωνοκρουσίες από τις εκκλησίες (και τα ρολόγια που χτυπάνε τις ώρες στις ολόκληρες, στις μισές και στα τέταρτα) υπάρχει και το σόου με τις καμπάνες (αλλά και την κίνηση των παραστάσεων) στο καμπαναριό του Δημαρχείου που γίνεται δυο τρεις φορές τη μέρα (Γκλόκενσπιλ - Glockenspiel). Για τη συγκεκριμένη παράσταση στήνονται αρκετοί τουρίστες από κάτω (κυρίως γιαπωνέζοι).