Παρίσι

Το Παρίσι είναι η πρωτεύουσα της Γαλλίας. Γνωστή πόλη και με μπόλικο τουριστικό ρεύμα. Το επισκέφτηκα τρεις φορές. Την πρώτη ένα απόγεμα όλο κι όλο. Τη δεύτερη φτάσαμε βράδυ Μεγάλη Παρασκευή και φύγαμε Κυριακή του Πάσχα, με το ξύπνημα. Περισσότερο δηλ. απ' τη πρώτη φορά, αλλά πάλι λίγο ήταν. Έτσι το 'χα μαράζι να πάω για κάμποσες μέρες. Είπαμε να πάμε το Πάσχα, ο Δημήτρης δεν συμφωνούσε, πήγαμε Ιταλία που κι αυτό ήταν στο πρόγραμμα και το Παρίσι έμεινε για τις διακοπές του Αγίου Πνεύματος (σε συνδυασμό και με άλλη Γαλλία). Μέρες πολλές, φωτογραφίες πολλές κι έτσι αποφάσισα να μην το παρουσιάσω με τον κλασσικό τρόπο, Παρίσι, συνέχεια Παρισιού κλπ αλλά κατά περιοχές και αξιοθέατα, όπως τα έχω χωρίσει και στο δίσκο μου. Κι είναι κάμποσα. Έτσι εδώ σήμερα θα έχω μερικά γενικά, όχι τις γνωστές και χαρακτηριστικές φωτογραφίες του Παρισιού. Αυτό στα επόμενα. Για όποιον θελήσει να βρει όλα όσα παρισινά θα μαζευτούν μπορεί να το κάνει επιλέγοντας την ετικέτα «Παρίσι» που τα συνδέει (Ήδη έχουν μπει κάποια, π.χ. το πρώτο απ' όλα με τα στραβά που βρήκα!). Η πρώτη φωτογραφία από τη φετεινή είσοδό μας στην πόλη. Περάσαμε απ' τις Βερσαλίες και πάμε για το ξενοδοχείο μας. Ο πύργος του Άιφελ στο βάθος δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για το σε ποια πόλη είμαστε!

Απογευματινές ώρες και ο εσωτερικός περιφερειακός του Παρισιού, αυτός που είναι το  όριο μεταξύ δήμου του Παρισιού και προαστίων, ο Μπουλβάρ Περιφερίκ (Boulevard Peripherique) έχει την κινησούλα του. Με τα 10 πάμε κι ευχαριστημένοι είμαστε.

Μάλλον ο πιο γνωστός δρόμος στο Παρίσι: Η λεωφόρος των Ηλυσίων Πεδίων, (Αβενιού ντε Σαμπ Ελυζέ - Avenue des Champs-Élysées). Στο βάθος η Αψίδα του Θριάμβου. Ξεκινάει απ' την πλατεία Ομονοίας (την Κονκόρντ ντε), έχει δηλ. μήκος κάπου δυο χιλιόμετρα (κι όχι μόνο αφού συνεχίζεται αλλά με άλλο όνομα απ την άλλη μεριά της Αψίδας, χωρίς τα δέντρα και την αίγλη την από δω)! Κάπου στην αρχή της σχετικά, είναι και το άγαλμα του Ντε Γκολ τον οποίο οι Γάλλοι έχουν σε μεγάλη εκτίμηση.

Στρίβοντας απ' τον ντε Γκολ περνάμε ανάμεσα στο μεγάλο και στο μικρό παλάτι προχωρώντας προς την γέφυρα του Αλεξάνδρου ΙΙΙ (αλλά φωτογραφίες απ' αυτήν σε επόμενο σημείωμα).

Ποδήλατο-ταξί στη μια και στην άλλη μερικά αυτοκίνητα πολυτελείας είναι εκτεθειμένα στην πλατεία Ομονοίας και νοικιάζονται για μια βόλτα.

Στην πλατεία Σατλέ γινόταν μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας Αφρικανών. Η στήλη στην βρύση του φοικόδεντρου(!) (Fontaine du Palmier).

Η Νέα Γέφυρα (Ποντ Νεφ - Pont Neuf) που οδηγεί στο νησάκι του Σηκουάνα (Ιλ ντε λα Σιτέ - Île de la Cité) κι ένα αυτοκίνητο εποχής!

Βγαίνοντας προς τα έξω τα πράγματα αλλάζουν. Τώρα πια οι κάδοι των σκουπιδιών δεν είναι κρυμμένοι, άγνωστο πού. Βέβαια, τα σκουπίδια βγαίνουν σε ξεχωριστούς κάδους. Και τα γλυπτά είναι «μοντέρνα».

Ένας σταθμός του προαστιακού. Κι αυτός εκτός κέντρου. Και στην άλλη μια μπρασερί. Για καφέ και φαγητό. Το συγκεκριμένο είδος είναι κανόνας στο Παρίσι. Όλες με τέτοιες βυσσινιές τέντες.

Σε μια πλατεία είχε κάτι σαν πανηγύρι για την προώθηση της κατανάλωσης φρούτων και λαχανικών από μεγάλους αλλά κυρίως από παιδιά. Και γι' αυτά τα τελευταία υπήρχαν αρκετά παιχνίδια.

Ταξί στους παρισινούς δρόμους. Σπάνιο είδος. Κι ένας ποδηλατόδρομος με τις διασταυρώσεις του. Το ότι το ποδήλατο είναι ελαφρύ μέσο δεν σημαίνει πως είναι εύκολη η οδήγησή του.

Και για κλείσιμο του σημερινού σημειώματος ένα κανάλι του Σηκουάνα και μια εικόνα του κέντρου. Το Παρίσι είναι μια πόλη μούλτι-κούλτι.