Λούβρο

Το Λούβρο είναι ένα μεγάλο μουσείο σε μια απ' τις κραταιές (κατά το 19ο αιώνα) πρωτεύουσες της Ευρώπης. Κι έχει ευρήματα από διάφορες χώρες που τα έχει «αποκτήσει» (εύσχημος τρόπος για να μην πεις κλέψει, μιας και αυτό γινόταν συνήθως με τη σύμφωνη γνώμη των αρχών της εποχής) μέσω συμφωνιών ανασκαφών, όπως συμβαίνει με τα μεγάλα μουσεία και στις υπόλοιπες αντίστοιχες πρωτεύουσες (Λονδίνο, Βερολίνο, λιγότερο το Μόναχο που τα έχω δει αλλά και το Ερμιτάζ στην Αγ. Πετρούπολη απ' ό,τι ακούω, το τελευταίο μάλιστα όχι τόσο από ανασκαφές αλλά ως αποτέλεσμα συμμετοχής σε μάχες και πλιατσικολόγησης. Κι όταν τελειώσουμε με τα παλιά, σειρά έχουν τα καινούρια, όπως π.χ. της Νέας Υόρκης που όμως χρειάζονται πια καινούρια κόλπα). Μεγάλο, ονομαστό και με τεράστια συλλογή το Λούβρο λοιπόν, όταν βρέθηκα στο Παρίσι, είπα να πάω κι απ' αυτό.

Το Λούβρο είναι μουσείο δύο σε ένα. Τι εννοώ; Μα ότι θα μπορούσε να είναι άδειο και παρόλα αυτά να είναι μουσείο. Γιατί στεγάζεται σ' ένα τεράστιο παλάτι στις όχθες του Σηκουάνα. Και μιας και έχω δει πολλά παλάτια τα τελευταία χρόνια, θαρρώ πως μπορώ να το εκτιμήσω. Κόσμος πολύς το επισκέπτεται, ουρές ανθρώπων που περιμένουν να μπουν ή βγαίνουν από μέσα. Είναι ένας δημοφιλής τόπος επίσκεψης. Ανοιχτά απ' τις 9 το πρωί μέχρι τις 6 το απόγευμα, αλλά κάποιες μέρες και μέχρι τις 10 τη νύχτα. Η ουρά για την είσοδο είναι αρκετά μεγάλη μιας και μπαίνοντας περνάς έλεγχο χειραποσκευών και σωματικό, όπως όταν μπαίνεις σε αεροδρόμιο. Είναι μια πρακτική που ακολουθείται και σε άλλα μουσεία και έχει σαν αποτέλεσμα την δημιουργία αρκετά μεγάλης ουράς. Π.χ. στο μουσείο του Βατικανού ή της Ακρόπολης. Βέβαια, οι ουρές δείχνουν πως είναι περιζήτητο το συγκεκριμένο σημείο κι έτσι πάει κι άλλος κόσμος κι οι ουρές (αλλά και τα εισιτήρια) μεγαλώνουν.

Σήμα του μουσείου η γυάλινη πυραμίδα που έχει στηθεί στην είσοδο, μπαίνεις μέσα απ' αυτήν. Αν σταθείς μπροστά της και κοιτάξεις στο βάθος βλέπεις την Αψίδα του Θριάμβου του Καρουζέλ (η πρώτη από τις τρεις Αψίδες που βρίσκονται στη σειρά και που στήθηκε από τον Ναπολέοντα το 1805), τον οβελίσκο της πλατείας Ομόνοιας - Κονκόρντ, την λεωφόρο των Ηλυσίων Πεδίων - Σαμπ Ελιζέ και μέχρι την (πιο γνωστή) Αψίδα του Θριάμβου του Ετουάλ (κι αυτή απ' τον Ναπολέοντα ξεκινημένη) αλλά και την νεώτερη αψίδα στο Λα Ντεφάνς (που δεν φαίνεται). Δυο χιλιόμετρα και βάλε ευθεία ανάμεσα στις δυο πρώτες και δεν ξέρω πόσο ακόμα μέχρι και την τρίτη.

Για να μπορεί κάποιος να περιηγηθεί το μουσείο έχουν γίνει παρεμβάσεις στο παλιό παλάτι που είναι επέκταση ενός παλιού κάστρου που υπήρχε στο ίδιο μέρος. Οι παρεμβάσεις είναι μοντέρνες, καμιά σχέση με το υπόλοιπο κτίριο στο ισόγειο και στον πρώτο και στο δεύτερο όροφο και τέτοιες που να επιτρέπουν τη μετακίνηση των επισκεπτών ανάμεσα στις διάφορες πτέρυγες. Είναι το σημείο κλειδί του μουσείου. Η περιήγηση μπορεί να αρχίσει από τα τείχη που στήριζαν το κάστρο. Έχουν ανασκαφεί και είναι επισκέψιμα μαζί με αρκετές σχετικές μακέτες. Σήμερα, σ' αυτό το σημείο θα αναφερθώ στο κτίριο καθ' αυτό. Για τα ενδιαφέροντα εκθέματά του, στο επόμενο.

Οι οροφές σκαλιστές αλλά και με αφιέρωμα στους αρχαίους Έλληνες γλύπτες. Δεν ξέρω αν αυτή η οροφή είναι απ' το παλιό παλάτι,η συγκεκριμένη μου φαίνεται μάλλον σύγχρονη και προσαρμοσμένη στις ανάγκες του μουσείου.

Οι πόρτες δεν υπάρχουν, έχουν βγει οι περισσότερες για να είναι άνετη η κυκλοφορία των επισκεπτών αφού είμαστε σε μουσείο.

Ζωγραφισμένες οροφές όπως στα περισσότερα παλάτια.
Το εισιτήριο εδώ είναι στα 10 - 15€ ανάλογα αν θα επισκεφτεί κάποιος μόνο τη μόνιμη έκθεση ή και τις εποχικές. Τα εισιτήρια είναι ημερήσια, σου επιτρέπουν να βγεις από το μουσείο και να επιστρέψεις σ' αυτό αργότερα. Αυτό το εκμεταλλεύονται κάποιοι μάγκες και (ξανα)πουλάνε το εισιτήριό τους. Πάνε, κάνουνε τη βόλτα τους και μετά στήνονται σε περάσματα προς το μουσείο και όταν δουν τουρίστα του κάνουν πρόταση. Αυτό έγινε και με μένα. Με το που βγαίνω από το μετρό (ή μήπως κατέβαινα από λεωφορείο; Δεν θυμάμαι) Με διπλαρώνει ένας. Μου λέει ένα παραμύθι πως είχε βγάλει εισιτήρια και για δυο φίλους του που δεν θα έρθουν και θα πάει μόνος του και του περισσεύουν κι αν θέλω να τα πάρω απ' αυτόν. Γιατί δέχτηκα; Γιατί αν έχεις εισιτήριο δεν στήνεσαι στην ουρά για έλεγχο. Περνάς κατευθείαν. Κι επειδή ο έλεγχος είναι υποτίθεται έλεγχος ασφαλείας, τι νόημα έχει κάτι τέτοιο; Υποτίθεται σε έλεγξαν κι είν' εντάξει; Ή είναι ένας τρόπος να προωθούνται οι προπωλήσεις εισιτηρίων (από το ίντερνετ ή από την αλυσίδα FNAC); Καθένας δίνει την απάντηση που νομίζει.

Στις προθήκες του μουσείου και μια κούκλα στιλ Αθηνάς των Ολυμπιακών της Αθήνας. Μιας και η επιλογή έγινε από αρχαία κούκλα ίσως ήταν από την συγκεκριμένη!

Εκτός από τα σκαλιστά και ζωγραφιστά ταβάνια ο πλούτος του παλατιού φαίνεται κι απ' το χρυσάφι που καλύπτει πόρτες, παράθυρα κλπ σκαλιστά. Το τζάκι ανάλογου μεγέθους με την αίθουσα που καλείται να ζεστάνει.

Στους εσωτερικούς ακάλυπτους χώρους γίνονται έργα συντήρησης (που μπορεί να τα δει ο επισκέπτης απ' το παράθυρο) αλλά και εκτίθενται αντίγραφα από διάσημα έργα. Ξεκουράζεσαι ανάμεσά τους.

Και κλείνω για σήμερα με μια εξωτερική λεπτομέρεια. Στο επόμενο, θα μπούμε μέσα να δούμε τι καλό κρύβει (κάποια εκθέματα που φάνηκαν σήμερα, φάνηκαν από σπόντα, καθώς χώθηκαν στις συγκεκριμένες φωτογραφίες από φιλοδοξία να φανούν και μόνο).