Πριν μερικές μέρες, πήρα ένα «γράμμα» από τα Γερμανικά ταχυδρομεία. Δεν απευθυνόταν προσωπικά σε μένα, δεν είχε τη διεύθυνσή μου κλπ. Απλά εκείνη τη μέρα έπεσε σε όλα τα γραμματοκιβώτια ένα τέτοιο γράμμα. Σ’ αυτό έγραφαν πόσο θα χαίρονταν αν πήγαινα να δουλέψω σ’ αυτούς. Επίσης στη τοπική δωρεάν εφημερίδα, διάφορες αλυσίδες καταστημάτων (π.χ. Tengelmann) δημοσιεύουν παρόμοιες αγγελίες. Αντίστοιχα και στις μεγάλες εφημερίδες. Όμως, οι θέσεις αυτές είναι ΑΠΟ 400€. Αυτό το «από» (ab) είναι μεγάλη ιστορία και μπαίνει σε πολλές περιπτώσεις που αναφέρεται ένα χρηματικό ποσό είτε αυτό είναι η τιμή για μαχαιροπίρουνα είτα για θέση εργασίας. Θέλει, ας πούμε, μια εταιρία 3 – 4 υπαλλήλους. Τους δυο για τέσσερις ώρες και μερικές μέρες της βδομάδας, ενώ οι άλλοι είναι για πιο ειδικές θέσεις η μία 2.200€ και η άλλη 4.200€ αναλόγως προσόντων. Βάζει έτσι γενικά, στην αγγελία κι ανάλογα ποιοι θα πάνε θα ξεδιαλέξει. Δεν ξέρεις πόσα θα πάρει, παρά μόνο αν πας και ρωτήσεις συγκεκριμένα. Αν υπάρχει ακριβής τιμή σημαίνει πως η θέση είναι πολύ συγκεκριμένη κι υπάρχει πλήρης περιγραφή του τι απαιτείται κλπ (αν και, και τότε υπάρχει περίπτωση διαφοροποίηση της τιμής αγοράς αν υπάρχει πλεόνασμα προσόντων ή απόρριψη λόγω ακριβώς αυτού του πλεονάσματος!).
Το συμπέρασμα που βγάζω εγώ απ' αυτά είναι ότι δουλειές υπάρχουν, αλλά τι δουλειές; Το ότι ο δείκτης ανεργίας για τη Γερμανία είναι λέει γύρω στο 2,5 - 3% (αν δεν κάνω λάθος) δείχνει κι αυτός το ίδιο: Δεν υπάρχουν πολλοί άνεργοι. Το ερώτημα όμως αν οι υπόλοιποι εργάζονται ή απασχολούνται δεν το απαντάει αυτός ο αριθμός. Απ' την άλλη ακούω στο σχολείο πως υπάρχουν και άνεργοι που βολεύονται μόνο με το επίδομα ανεργίας και δεν θέλουνε να πάνε στη δουλειά (επίσημα τουλάχιστον, γιατί πάντα υπάρχει και η περίπτωση της μαύρης εργασίας), γι' αυτό και το ποσοστό αυτό των ανέργων δεν πέφτει παρακάτω. Ειδικά παλιότερα τα σχετικά επιδόματα ήταν αρκετά ψηλά, αλλά τα τελευταία χρόνια και τα επιδόματα μειώνονται και οι όροι για την καταβολή τους γίνονται πιο αυστηροί.
Συνέπεια του γεγονότος ότι υπάρχουν δουλειές εδώ είναι να δημιουργείται ένα ρεύμα μετανάστευσης από τις χώρες ή τις περιοχές με ανεργία προς εκεί που υπάρχει εργασία. Π.χ. οι (λαθρο)μετανάστες που έρχονται στην Ελλάδα, παλιότερα είχαν στόχο να μείνουν. Τώρα οι περισσότεροι βρίσκονται γιατί είναι στο δρόμο τους. Και μιας και τους δυσκολεύουν τη συνέχεια, παραμένουν και περιμένουν. Κι όσο περιμένουν απασχολούνται σε διάφορες δουλειές (μαύρες συνήθως).
Αλλά κι Έλληνες ακολουθούν (πάλι) το δρόμο προς τα εδώ. Δεν έχω στοιχεία (δεν μπορώ να έχω πρόσβαση σε στατιστικά δεδομένα), αλλά να, βλέπω φέτος π.χ. στο σχολείο να έρχονται παιδιά στη μέση της χρονιάς. Πρόκειται συνήθως για παιδιά που οι γονείς τους είχαν εργαστεί παλιότερα εδώ, έφυγαν για την Ελλάδα και τώρα επιστρέφουν ξανά στη Γερμανία. Αλλά και άλλοι που δεν είχαν επαφή αποφασίζουν και έρχονται. Και ποιος άλλος λόγος υπάρχει αν όχι η ανεργία ή έστω οι καλύτερες συνθήκες δουλειάς; Η ύπαρξη δε των αμιγών ελληνικών σχολείων (για πόσο ακόμα;), βοηθάει στο να παρθεί μια τέτοια απόφαση ευκολότερα, στις περιπτώσεις που υπάρχουν παιδιά. Γιατί αν έχεις παιδιά στο σχολείο, είναι δύσκολο να πάνε σε ένα ξενόγλωσσο ειδικά αν με τη συγκεκριμένη γλώσσα δεν έχει καμιά σχέση.
Δεν ξέρω πόσο διαφωτιστικά είν' όλ' αυτά. Πάντως, αν θέλει κάποιος παραπάνω πληροφορίες μπορεί πάντα να απευθυνθεί στα προξενεία της Γερμανίας στην Ελλάδα.
21 του μήνα και μια πληροφορία που έμαθα έρχεται να επιτείνει την εντύπωση ότι υπάρχει καινούριο κύμα μετανάστευσης από την Ελλάδα, φέτος που ήδη έκλεισαν 50 χρόνια από τους πρώτους Έλληνες μετανάστες (μια επέτειος που γιορτάστηκε πέρυσι εδώ με διάφορες εκδηλώσεις). Έμαθα, λοιπόν, πώς ένα απ' τα περιφερειακά λύκεια της Στουτγάρδης, αυτό του Βάιμπλιγκεν (Waiblingen) που στην αρχή της χρονιάς είχε μόλις 8 μαθητές στη Β' Λυκείου (και το οποίο του χρόνου προγραμματίζεται από το υπουργείο πως δεν θα λειτουργεί, συγχωνευόμενο με το Λύκειο Στουτγάρδης) αυτή την εποχή αριθμεί 17 μαθητές (δηλ. 9 καινούρια παιδιά ήρθαν από τον Σεπτέμβρη μέχρι τώρα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου