Νυρεμβέργη - η Χριστουγεννιάτικη Αγορά

Όπως έγραφα την περασμένη βδομάδα, αυτή η εποχή είναι εποχή με τις χριστουγεννιάτικες αγορές. Στο Μόναχο έχουν στηθεί πεντέξι και μιας και είναι η τελευταία χρονιά που τις βλέπω, τις έχω επισκεφτεί όλες. Αλλά οι μεγάλες και φημισμένες αγορές της περιοχής είναι του Σάλτσμπουργκ και της Νυρεμβέργης. Στο Σάλτσμπουργκ είχα πάει πέρυσι μιας και είναι ανοιχτή και τη μέρα τα Χριστούγεννα και την επόμενη σε αντίθεση με της Βαυαρίας που κλείνουν από 22 - 24 το μεσημέρι. Φέτος έλεγα να πήγαινα στη Νυρεμβέργη κι η τύχη το έφερε και πήγα δυο φορές: μια με την οικογένεια και μια με το σχολείο! Η αγορά της Νυρεμβέργης καταλαμβάνει μεν την κεντρική πλατεία (αν μπορώ να την πω έτσι) αλλά επεκτείνεται και αρκετά σ' όλη τη διαδρομή απ' το σταθμό μέχρι την κυρίως αγορά αλλά και σε πολλά στενά ένα γύρω.

Η είσοδος της παλιάς πόλης, απέναντι από το σταθμό. Από κει ξεκινάει ο στολισμός αφού οι περισσότεροι επισκέπτες φτάνουν με το τρένο. Για να ανταποκριθούν στην αυξημένη κίνηση, οι Γερμανικοί Σιδηρόδρομοι έχουν προσθέσει και επιπλέον δρομολόγια (και προς το Σάλτσμπουργκ βέβαια). Στην άλλη φωτογραφία, το σήμα της χριστουγεννιάτικης αγοράς της πόλης.

Τα γνωστά μαγαζάκια περίπτερα είναι στημένα παντού. Στο κέντρο είναι όλα ομοιόμορφα με ριγωτές ασπροκόκκινες τέντες για στέγη, ενώ παραέξω ο καθένας αυτοσχεδιάζει και πολλές σκεπές είναι διακοσμημένες με ιδιαίτερη επιμέλεια με θέματα της εποχής (αγιοβασίληδες, έλκηθρα, σκι κλπ).

Το γλύκισμα που κυριαρχεί στη Νυρεμβέργη είναι το Λέμπκουχεν (Lebkuchen ή και Λέμπενκούχεν  μερικές φορές, γύρω στα 2€ το κομμάτι). Θεωρείται τοπικό παραδοσιακό γλυκό (και θυμάμαι πως και στην Ελλάδα έπαιρνα μερικές φορές από το Λιντλ που το έγραφε Λέμπκούχεν Νυρεμβέργης). Το ενδιαφέρον είναι που σε ένα περίπτερο πούλαγαν Λέμπκουχεν χωρίς αλεύρι! Δεν δοκίμασα και δεν μπορώ να πω πώς είναι, υποπτεύομαι πάντως πως πρέπει να παίζει η αμυγδαλόψυχα, μιας και χρησιμοποιείται ως υλικό. Εντυπωσιακή και η παρουσίαση που είχε στις καραμέλες στα βάζα.

Ένα άλλο γλύκισμα που πουλιέται (κι αυτό στα 2€) είναι το κύσεν, με επικάλυψη σοκολάτας. Θα μπορούσε να μεταφραστεί σε φιλί, αυτό σημαίνει κατά λέξη, και είναι εντυπωσιακά πασουσιασμένα. Είπα λοιπόν να πάρω να δοκιμάσω. Οποία απογοήτευση! Αποτελείται από μια λεπτή και σκληρή βάφλα, από πάνω ένα πράγμα σαν μους, σαν δεν ξέρω πώς να το περιγράψω, σίγουρα διαιτητική βόμβα και με επικάλυψη από ένα στρώμα σοκολάτας αρωματισμένο με διάφορα αρώματα!

Όχι, δεν είναι αυτή η κυρίως αγορά. Αλλά μια και υπάρχει ένα πλάτωμα, είπαν να το εκμεταλλευτούν. Τα μαγαζάκια είναι μισά - μισά, φαγώσιμα και λοιπά είδη. Στα φαγώσιμα εκτός από τα γλυκά που αναφέρθηκα παραπάνω είναι και τα λουκάνικα Νυρεμβέργης (λεπτά λουκανικάκια που μπαίνουν τρία στη μερίδα!) είναι και τα κλασσικά γλυκά σουβλάκια με σοκολατομένα φρούτα αλλά και οι πάγκοι με το γκλύχβαϊν. Οι πάγκοι με τα φρούτα υπάρχουν όλο το χρόνο, αλλά εκμεταλλεύονται κι αυτοί το πνεύμα των ημερών. Πάντως, το στήσιμό τους είναι πάντα καταπληκτικό, πρέπει να είναι Τούρκοι, μιας και στην Τουρκία ήταν που πρωτοείδα έτσι παρουσιασμένη - στολισμένη την πραμάτια (και όσες φορές πήγα πάντα στα μανάβικα μου έκανε εντύπωση πως δεν ήταν το ένα πάνω στο άλλο τυχαία, αλλά έτσι παρουσιασμένα που να χαίρεται το μάτι).

Ένα κομμάτι του παζαριού είναι αφιερωμένο στα παιδιά. Εντάξει, τα μαγαζάκια δεν πουλάνε κάτι διαφορετικό (ακόμα κι εδώ πουλάνε γκλύχβαϊν, για τους γονείς των παιδιών, όπως και τα αντίστοιχα στην κανονική αγορά πουλάνε και κίντερ-ποντς ένα παρόμοιο κόκκινο ποτό για παιδιά, χωρίς αλκοόλ). Αλλά εδώ υπάρχει και ένα μίνι λούνα παρκ: με ένα καρουζέλ, μια μίνι ρόδα (που διακρίνεται στο βάθος και δεν νομίζω να είναι πάνω από πέντε μέτρα ύψος), ένα τρενάκι κι άλλα τέτοια. Αλλά η (κεντρική) διοργάνωση επίσης έχει να προσφέρει κι άλλα εκτός απ' τα μαγαζάκια. Υπάρχει μια σκηνή στην οποία κάποιες φορές ανεβαίνουν και παίζουν. Όχι συνέχεια, μη νομίσει κανείς πως οι άνθρωποι άλλη δουλειά δεν έχουν. Αλλά σε ώρες αιχμής πέφτει και καμιά νότα.

 

Άντε, δυο ακόμα γενικές εικόνες από το κεντρικό παζάρι.

Στο οποίο βγάζουν και δυο ταχυδρομικές άμαξες (που τον άλλο καιρό τις έχουν στο μουσείο συγκοινωνιών) και σχηματίζονται ουρές κόσμου που περιμένει να κάνει βόλτα μ' αυτές. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκαναν τα άλογα: όχι πολύ ψηλά, αλλά με κάτι πόδια, να! Στην άλλη φωτογραφία μια άποψη του πεζόδρομου που ενώνει τον κεντρικό χώρο με το σταθμό.

Οι "πυραμίδες" των Χριστουγέννων είναι ξύλινες παραστάσεις με σκαλιστές φιγούρες και μια φτερωτή στην κορυφή και κεράκια στη βάση που όταν ανάψουν το ρεύμα ζεστού αέρα που δημιουργείται αναγκάζει τη φτερωτή να γυρίζει. Στην πρώτη φωτογραφία ένα τέτοιο μοντέλο στολίζει τη βιτρίνα ενός (παραδοσιακού) μαγαζιού παρέα με ξύλινα στρατιωτάκια (κι αυτά της εποχής). Η πόλη είναι πεντακάθαρη παρά την ύπαρξη τόσου κόσμου. Το μυστικό; μα οι υπάλληλοι καθαριότητας που γυρνάνε συνέχεια και καθαρίζουνε (κι ας λένε κάποιοι πως αυτό οφείλεται στο ότι προσέχουν και δεν βρομίζουν  οι Γερμανοί αλλά και όλοι οι άλλοι πλην ημών των Ελλήνων).

Αρκετά όμως με την αγορά, ας ρίξουμε και μια γρήγορη ματιά στην πόλη που είναι πανέμορφη. Τα σημεία που θα δούμε σήμερα δεν είναι τα πιο χαρακτηριστικά, εξάλλου πολλά απ' αυτά δεν φαίνονται αυτή την εποχή γιατί είναι τα μαγαζάκια και τα πνίγουν. Η Νυρεμβέργη έχει κι αυτή το ποταμάκι της. Πέγκνιτς λέγεται, δεν είναι πολύ μεγάλος, αλλά είναι γραφικός. Δεν βρίσκετε; Προσοχή παρακαλώ στη δεύτερη φωτογραφία. Δεξιά είναι καφετέρια γεμάτη κόσμο που κάθεται έξω. Ναι. Τέτοια εποχή. Αλλά θα μου πείτε οι 5 βαθμοί είναι υψηλές για την εποχή (και την περιοχή) θερμοκρασίες.