Ιταλικοί Αυτοκινητόδρομοι

Στην Ιταλία όχι μόνο οι αυτοκινητόδρομοι είναι φωτισμένοι τη νύχτα, όχι μόνο υπάρχουν βενζινάδικα κάθε 25 περίπου χιλιόμετρα (στους περισσότερους) αλλά και σε πολλούς υπάρχουν οι τιμές των καυσίμων των επομένων τεσσάρων πρατηρίων με το όνομα της φίρμας που το διαχειρίζεται και την απόσταση μέχρις αυτό. Και μάλιστα με την επισήμανση με ειδικό πράσινο φως του φτηνότερου (έστω και κατά ένα δέκατο του λεπτού) κατά κατηγορία (βενζίνη ή ντίζελ). Όχι πως αυτό φέρνει μείωση τιμών. Όπως φαίνεται και στη φωτογραφία (την περίοδο του Πάσχα) οι τιμές είναι πολύ πάνω, σημαντικά ψηλότερες π.χ. απ' τη Γερμανία αλλά και από βενζινάδικα έξω απ' τους αυτοκινητόδρομους (από τίποτα! μέχρι 15 λεπτά).

Το ιδιαίτερο όμως των ιταλικών αυτοκινητόδρομων είναι πως, παρόλο που η Ιταλία (όπως και η Ελλάδα) είναι γεμάτη βουνά (εκτός απ' τις Άλπεις μην ξεχνάμε και τα Απένινα) οι δρόμοι είναι ευθείς. Όχι ακριβώς, βέβαια, αλλά σε μεγάλο βαθμό. Ποιο είναι το μυστικό; Η αλληλοδιαδοχή που υπάρχει ανάμεσα σε γέφυρες και τούνελ.Κάθε τούνελ, κάθε γέφυρα με το όνομά της. Όπου υπάρχει δυνατότητα για δρόμο, εντάξει, άμα δεν υπάρχει τον φτιάχνουν με γέφυρες και τούνελ. Στο κομμάτι π.χ. των δρόμων Μπολόνια - Ρώμη ή Βερόνα - Μπολζάνο, που βρίσκονται πάνω στα βουνά το πόσες γέφυρες υπάρχουν και το πόσα τούνελ, δεν μπορώ να τα μετρήσω. Το πρόβλημα είναι πως έχουν πολύ μεγάλη κίνηση. Ευτυχώς, οι μέρες που κινήθηκα εγώ ήταν περίοδος Πάσχα κι έτσι είτε υπήρχε απαγόρευση φορτηγών (το Μ. Σάββατο των δυτικών) είτε ήταν κάλμα. Όμως, έχω περάσει και σε εποχές με μεγάλο ζόρι. Γίνονται έργα διαπλάτυνσης σε διάφορα σημεία, αλλά αυτό οδηγεί σε φαύλο κύκλο.

Οι ιταλικοί αυτοκινητόδρομοι είναι με διόδια. Δεν υπάρχει κανένα κομμάτι ελεύθερο. Με μια διαφορά από άλλα μέρη. Όσο κινείσαι σε αυτοκινητόδρομο δεν έχεις να σταματήσεις για διόδια. Μπαίνοντας παίρνεις ένα μαγνητικό μπιλιέτο που βγαίνοντας σταματάς, το βάζεις στο μηχάνημα, διαβάζει πότε μπήκες, υπολογίζει σύμφωνα με τα χιλιόμετρα που τους χρησιμοποίησες (και με ένα συντελεστή) πόσα είναι να πληρώσεις και σου βγάζει το λογαριασμό. Ανκόνα - Μπολζάνο π.χ. 37€. Το ίδιο και Φλωρεντία - Μπολζάνο. Ρώμη - Φλωρεντία 14€ κι από κει μέχρι την Πίζα ένα τάλιρο. Όχι και λίγα.

Αν βρεθείς σε άλλους δρόμους, έξω απ' τους αυτοκινητόδρομους, τότε είναι απόλαυση η οδήγηση, αρκεί να μην βιάζεσαι. Απόλαυση όχι γιατί οι δρόμοι είναι άνετοι αλλά γιατί μπορεί το μάτι σου να δει και να χορτάσει την ιταλική εξοχή. Ειδικά στην Τοσκάνη είναι το κάτι άλλο. Και πέρασα άνοιξη! Αλλά και από τον αυτοκινητόδρομο (όταν ανέβαινα το φθινόπωρο του 2010) την απόλαυσα όσο μπορούσα (όταν οδηγούσε π.χ. η Μαρία)!