Νοσοκομειακή Εμπειρία

Είχα και παλιότερα αναφερθεί στα νοσοκομεία αλλά θέλω να το κάνω για άλλη μια φορά. Πρόσφατα παιδί φίλων χρειάστηκε να μπει στο νοσοκομείο για κάνα δυο μέρες. Και το επισκεφθήκαμε. Ήταν το ίδιο νοσοκομείο που είχα την εμπειρία πέρυσι, αλλά στο παιδιατρικό του κομμάτι. Και λέω κομμάτι κι όχι τμήμα γιατί μιλάμε για ένα ολοκληρωμένο παιδιατρικό νοσοκομείο, όχι απλά την παιδιατρική κλινική. Ας περιγράψω το τι είδα, κυρίως πράγματα που διαφέρουν απ' τα συνήθη.

Να πω καταρχάς πως μπήκαμε και ψάξαμε και τους βρήκαμε, χωρίς πουθενά να μας σταματήσουνε ή να μας ρωτήσουνε πού πάμε. Μετά το μεσημέρι και μέχρι το βράδυ υπάρχει επισκεπτήριο, θεωρείται αυτονόητο πως τα ωράρια τηρούνται. Κανένας σεκιουριτάς με ύφος δέκα καρδιναλίων δεν μας έλεγξε. Στο παιδί είχε χορηγηθεί ορός. Υπήρχε μηχάνημα που μετρούσε πόσες σταγόνες έπεσαν και άρα τόσο το ρυθμό όσο και την ποσότητα του ορού. Όταν κοντοτέλειωνε δε, αυτόματα χτύπαγε το κουδούνι του δωματίου (και άναβε το κόκκινο λαμπάκι πάνω απ' την πόρτα). Η νοσοκόμα εμφανιζόταν άμεσα για να δει τι χρειάζεται (αυτό το είχα δει και πέρυσι). Και γιατί να μην εμφανιστεί αφού προσωπικό υπήρχε αρκετό βλέποντας τι κυκλοφορούσε στους διαδρόμους.

Η εμπειρία μου από την Ελλάδα λέει πως κάθε παιδί σίγουρα, αλλά και κάθε μεγάλος που έχει κάποιες παραπάνω ανάγκες έχει έναν συνοδό που μένει συνέχει δίπλα του. Θυμάμαι μάλιστα πριν ποοοοοολλά χρόνια, όταν φοιτητής στα Γιάννενα νοσηλεύτηκα μερικές μέρες στο Χατζηκώστα και ήμασταν σε ένα θάλαμο 4 ενήλικες και 6 παιδιά. Το βράδυ κοιμόμασταν συνολικά 18 άτομα (εγώ κι ακόμα ένας δεν είχαμε συνοδό). Καταλαβαίνει κανείς τι γινόταν στο θάλαμο. Εδώ δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Οι γονείς και λοιποί συνοδοί των παιδιών το βράδυ εξαφανίζονται. Τα παιδιά καθοδηγούνται ό,τι χρειαστούν να πατάνε το κουμπάκι και να έρχεται η νοσοκόμα.

Για να ολοκληρώσω την περιγραφή, να πω πως στο νοσοκομείο υπάρχει ελικοδρόμιο. Και μόνο τυπικό και διακοσμητικό δεν είναι, αφού πολλές φορές που βρίσκομαι στην περιοχή βλέπω να έρχονται ελικόπτερα, κυρίως - αλλά όχι μόνο - της ADAC (της γερμανικής λέσχης αυτοκινήτου που έχει ένα εξαιρετικό τμήμα οδικής βοήθειας. Τόσο εξαιρετικό που α) δεν υπάρχει ανταγωνισμός και β) ο Γιάννης που έχει επιστρέψει στην Ελλάδα εδώ και δυο χρόνια δεν έχει διακόψει το συμβόλαιο που είχε μαζί τους!)