Σχεδιασμός δρομολογίων

Ένα ερώτημα που μου γίνονται είναι πως κανονίζω τα δρομολόγιά μου. Τόσο ως προς την επιλογή προορισμών όσο κυρίως το ποιον δρόμο θα ακολουθήσω όταν η μετάβαση γίνεται οδικά. Για το πρώτο η απάντηση είναι εύκολη και έχει δύο σκέλη. Το ένα είναι ανάλογα τι έχω ακούσει για τους διάφορους προορισμούς. Άλλα τα έχω διαβάσει σε ταξιδιωτικά περιοδικά (ένα ήταν το «Ταξιδεύοντας» που βγήκε δυο φορές, μια στις αρχές τις δεκαετίας του 80 και μια στα τέλη της του 90 και παρόλο που πέρασαν τόσα χρόνια υπάρχουν μέρη που μου έχουν μείνει και κάποια απ' αυτά τα επισκέφθηκα και δεν μετάνιωσα που τα θυμόμουνα και τα επιδίωξα) κι άλλα είναι γνωστά δημοφιλή μέρη που μπορεί να τα έχουν επισκεφθεί φίλοι, μπορεί και όχι.

Για το δεύτερο πάλι υπάρχουν δυο παράμετροι. Το ένα έχει να κάνει με τις αντοχές. Δεν είμαι απ' αυτούς που μπαίνουν στ' αυτοκίνητο και οδηγούν μέχρι να φτάσουν στον προορισμό τους (π.χ. Μόναχο - Θεσσαλονίκη ή και μακρύτερα). Θέλω τα διαλείμματά μου. Έτσι φροντίζω να κόβω τις αποστάσεις. Το άλλο η επιλογή των συγκεκριμένων δρόμων που θα με πάνε στο προορισμό μου. Γι' αυτό κυρίως θα μιλήσω σήμερα.

Την πρώτη φορά που ταξίδεψα με το αυτοκίνητό μου στο εξωτερικό ήταν στην Τουρκία το 1998. Τότε, ο μόνος τρόπος ήταν να έχεις έναν έντυπο χάρτη και να τον παρακολουθεί ο συνοδηγός ελέγχοντας ταυτόχρονα τις πινακίδες των δρόμων. Και στη συγκεκριμένη χώρα τα πράγματα δεν ήταν δύσκολα. Το επόμενο ταξίδι ήταν στην Ευρώπη το 2005. Τότε υπήρχε το ίντερνετ και τότε ανακάλυψα ένα καταπληκτικό σάιτ: το βίαμισελέν, το ειδικό πρόγραμμα της γνωστής εταιρίας ελαστικών αυτοκινήτου για το σχεδιασμό δρομολογίων. Και παρόλου που αρκετά πράγματα έχουν αλλάξει και εξελιχθεί, τον συγκεκριμένο τόπο δεν τον αφήνω. Το συμβουλεύομαι πάντα πριν από ένα μεγάλο ταξίδι. Έχει ενημερωμένους χάρτες, ακόμα και για τα έργα που γίνονται κάθε εποχή, παίρνει υπόψη του τον κυκλοφοριακό φόρτο. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά βγάζει και ενδιαφέρουσες εναλλακτικές διαδρομές. Ψαγμένες έτσι που και χρόνο να μην σπαταλήσεις πολύ, και οικονομία να κάνεις (θα γίνει κατανοητό παρακάτω με συγκεκριμένο παράδειγμα).

Επόμενο ταξίδι στα 2008. Τότε είχαν αρχίσει να κυκλοφορούν τα ειδικά μηχανήματα που βρίσκουν τη θέση σου και σε καθοδηγούν μέχρι τον προορισμό σου. Αυτά είναι γνωστά με διάφορα ονόματα, ναβιγκέισον, ή τζι-πι-ές ή πι-ντι-ά και δεν ξέρω πώς αλλιώς μπορεί να τα πει ο καθένας. Στα ελληνικά λέγονται πλοηγοί, αλλά δεν νομίζω να χρησιμοποιεί κανείς αυτή τη λέξη. Αρκετά πριν το ταξίδι λοιπόν, αγοράζω ένα τέτοιο μηχανάκι για να το δοκιμάσω σε γνωστές μου διαδρομές να δω πόσο αξιόπιστο είναι (ήταν καινούρια δυνατότητα) αλλά και να εξοικειωθώ μαζί του. Καλά τα πήγαμε αν και δε ήταν και το πιο εύχρηστο που μπορούσε, το πρόβλημα ήταν πως είχε μόνο χάρτες ανατολικής Ευρώπης και όχι δυτικής. Και το μεγαλύτερο μέρος του ταξιδιού θα ήταν στη δύση. Έψαξα να βρω χάρτες που έλεγε πως μπορεί να πάρει, διάφορα μαγαζιά λέγαν πως έχουνε, αλλά διαθέσιμοι σε κανένα. Το ξανασκέφτηκα το πράγμα, και μιας και οι καινούριοι κοστίζαν αρκετά προτίμησα να αγοράσω ένα καινούριο μηχανάκι που να είναι πιο εύκολη η διαδικασία για να μπουν χάρτες.

Είχα δει στο βίαμισελέν τη διαδρομή που θα έκανα, είχε μια διαφορά μ' αυτή που έβγαζε το μηχανάκι, αποφασίζω ν' ακολουθήσω το μηχανάκι που θα το είχα μαζί μου ενώ το άλλο ήταν δύσκολη διαδικασία. Έτσι, όταν περάσαμε έξω από το Ίσμπρουκ αντί να με στείλει από το Μόναχο που έλεγε η μισελέν με έστειλε από το Φίσεν, από ένα δρόμο που δεν ήταν αυτοκινητόδρομος (φτιαχνόταν ακόμα η 7 να φτάσει μέχρι τα σύνορα) και φάγαμε πολλές ώρες, συν τα μποτιλιαρίσματα φτάσαμε αργά στον προορισμό μας, τόσο που ανησύχησαν οι άνθρωποι που μας περίμεναν. Στο ίδιο ταξίδι το μηχάνημα μου έκανε ακόμα μια λαδιά. Δοκίμαζα ένα βράδυ τις επινοήσεις που κάνει ανάλογα με το τι προσθέτεις ή αφαιρείς από τις απαιτήσεις στο σχεδιασμό του δρόμου. Συγκεκριμένα το θέμα ήταν πώς αλλάζει η διαδρομή (σε χρόνο και μήκος) ανάλογα αν περνάς από δρόμους με διόδια ή αν τα αποφεύγεις. Στο τέλος αποφασίζουμε πως θα πληρώσουμε τα διόδια (στη Γαλλία ήμασταν) να πάμε μια ώρ' αρχύτερα. Το ρυθμίζω και ξεκινάμε. Μας πάει από περιφερειακούς δρόμους. Κι άντε τώρα θα βγούμε στον αυτοκινητόδρομο, άντε ύστερα όλο από αργούς δρόμους πάμε. Ώσπου το υποψιάζομαι, σταματώ σε μια άκρη, το κλείνω και το ανοίγω απ' την αρχή και, ω του θαύματος, λειτούργησε κανονικά.

Έτσι τώρα, αν πρόκειται να κάνω μια μεγάλη διαδρομή ρίχνω μια ματιά τόσο στο μηχανάκι μου, όσο και στους χάρτες του γκουγκλ (που πρόσθεσε κι αυτή τη δυνατότητα του σχεδιασμού δρομολογίου, με  εναλλακτικές διαδρομές αλλά όχι τόσο, έχει δε την εξαιρετική δυνατότητα να δείξεις στο χάρτη από πού ξεκινάς και πού καταλήγεις ενώ όλα τα υπόλοιπα θέλουν ακριβή διεύθυνση) όσο και στο βίαμισελέν. Το θετικό με το τελευταίο είναι πως έχει πληροφορίες κόστους και από διόδια, βινιέτες κλπ και επίσης, ενώ στο μηχανάκι μπορείς να ρυθμίσεις και ή θα έχεις ή δεν θα έχεις καθόλου διόδια (και πολλές φορές αποφεύγει δρόμους που γενικά έχουν διόδια ενώ από κει που περνάς δεν πληρώνεις - π.χ. για να πάω από την Αθήνα στον Άγιο Στέφανο δεν με βγάζει από Εθνική παρόλο που ακόμα δεν χρειάζεται να πληρώσω μέχρι το σημείο που θα βγω). Έτσι, μπορεί να προτείνει και συνδυασμό από διόδια και όχι έτσι ώστε με μια κάποια επιβάρυνση σε χρόνο να έχεις ελάφρυνση σε χρήμα (έτσι κι αλλιώς ο χρόνος είναι χρήμα άρα...) όπως στο παράδειγμα που έλεγα στην αρχή. Από το Παρίσι προς το Στρασβούργο έψαχνα πώς πάει ο δρόμος και υπήρχαν τρεις ή μάλλον ουσιαστικά δυο προτάσεις. Η μια με διόδια 36€ και η άλλη με διόδια 3,40€. Η διαφορά χρόνου ήταν στα 40 λεπτά περίπου. Ο πλοηγός (που δεν παίρνει όπως είπα ρύθμιση με ολίγα διόδια) έδινε διαφορά 70 λεπτά. Τα 70 μου φαίνονταν πολλά για 33€ διαφορά ενώ τα 40 αποδεκτά. Μελέτησα τη διαδρομή, ρύθμισα το μηχανάκι να πάει από δρόμο χωρίς διόδια και λίγο πριν απ' την κρίσιμη διασταύρωση (γύρω στα 80 χλμ πριν τον προορισμό) του λέω πως θέλω δρόμο με διόδια. Ξανασχεδιάζει τη διαδρομή και μου βγάζει πραγματικά 30 λεπτά λιγότερα!