Ρευματολήπτες

Μεγάλο μπλέξιμο υπάρχει αν ταξιδεύει κάποιος στην Ευρώπη και έχει μαζί του μια συσκευή που πρέπει να τη βάλει σε μια πρίζα. Κι αν μεν είναι το φις διπολικό, δηλαδή με δυο καλώδια μόνο, μπορεί και να βολευτεί. Αν όμως πρόκειται για τριπολικό (αυτό με τα τρία ποδαράκια μπροστά που πολλές φορές το τρίτο είναι απλά μια λάμα γυρισμένη, αυτές που όταν πρωτοήρθαν στην Ελλάδα τις λέγαμε σούκο (δεν ξέρω αν ακόμα χρησιμοποιείται ο όρος). ΘΑ μου πείτε πως σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας ακόμα υπάρχει ποικιλία από πρίζες τοίχου (ρευματοδότες το επίσημο όνομα) μιας και δεν εφαρμόζεται μια πρωτυποποίηση στο θέμα. Έτσι πολλές απ' τις παραλλαγές που συναντάμε στην Ευρώπη συναντώνται σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Η λύση είναι να έχεις μαζί σου τον κατάλληλο αντάπτορα. Μια ειδική μετατροπή που από τη πρίζα παίρνει το αντίστοιχο της χώρας και σου δίνει το δικό σου. Συνήθως, έχεις αρκετές παραλλαγές σε μια συσκευή, αλλά μόνο αν τον συγκεκριμένο αντάπτορα τον αγοράσεις απ' τη χώρα σου, γιατί στον προορισμό συνήθως πουλάνε τους ανάποδους!

Ας πούμε στις πάνω φωτογραφίες έχουμε δυο ίδιες πρίζες. Ίδιες; Όχι βέβαια. Η μια είναι αυτή που έχουμε στην Ελλάδα (και στη Γερμανία, φρόντισε η Ζίμενς γι' αυτό! αλλά και αρκετές άλλες, είναι το πρότυπο που κυριαρχεί) ενώ η άλλη αυτή που υπάρχει σε Γαλλία και Βέλγιο. Ενώ γενικά μοιάζουνε η γείωση είναι διαφορετική. Τι κάνουμε λοιπόν; Ευτυχώς, οι (καινούριες τουλάχιστον) συσκευές έχουν φις δύο σε ένα:

Τι να γίνει; Έχει λαμάκι, έχει και τρύπα κι έτσι, μιας και το υπόλοιπο σουλούπι είναι το ίδιο ταιριάζει και στις δύο.

Η Δανία πάλι έχει τρία ποδαράκια, όπως αυτές που υπήρχαν στη νότια Ελλάδα παλιότερα. Και στη Μυτιλήνη τέτοιες είχαμε και έχω αλλάξει τις περισσότερες στο σπίτι, αλλά νομίζω πως υπάρχουν ακόμα και τέτοια δείγματα!

Δεν ισχύει όμως το ίδιο και για την Ελβετία και την Ιταλία. Κι αυτές έχουν τρία δοντάκια στο φις τους μόνο που η δεύτερη τα έχει όλα σε μια ευθεία ενώ η πρώτη σε μια διαφορετική, ενδιάμεση θέση!

Η περίπτωση της Μεγάλης Βρετανίας είναι τελείως ξεχωριστή: τα δοντάκια είναι ορθογώνια! Αρκετά χοντρά και το κάθε φις έχει μέσα του και μια ασφάλεια (συνήθως 10Α αλλά εξαρτάται κι από τη συσκευή).

Αλλά κι αν φύγουμε απ' την Ευρώπη το πράγμα δεν βελτιώνεται. Υπάρχουν διαφορές άλλες μεγαλύτερες κι άλλες μικρότερες. Ας πούμε η Νότια Αφρική έχει μια παραλλαγή της Δανέζικης βάζοντας τη γείωση να είναι πολύ χοντρή.

Λίγο πιο πέρα, ΗΠΑ και Αυστραλία τα έχουν βρει και έχουν το ίδιο, μαχαιρωτό σύστημα, με στρογγυλή όμως γείωση

κάτι που αρνείται η Ιαπωνία. Μαχαιρωτό κι εδώ αλλά όλα και μάλιστα υπό γωνία. Μια ιδέα που συμμερίζεται και η Κίνα.