Φικτουάλιενμαρκτ

Η Φικτουάλιενμαρκτ (Viktualienmarkt) είναι για το Μόναχο κάτι αντίστοιχο σαν να λέμε με τη Βαρβάκειο της Αθήνας ή τη Μοδιάνο της Θεσσαλονίκης. Είναι μια αγορά στο κέντρο της πόλης (παραδίπλα απ' την Μαρίενπλατς, βρίσκεται στη θέση αυτή περίπου διακόσια χρόνια τώρα) με διάφορα είδη, κυρίως τρόφιμα,  που προσφέρονται από μόνιμους πάγκους που έχουν γίνει κάτι σαν μαγαζάκια και με δυνατότητα για επιτόπου κατανάλωση φαγητού ή μπίρας! Είναι μια ιδιαίτερη εμπειρία το να βρεθείς εκεί, κι είναι απ' τα μέρη που όταν τα γνωρίσεις θέλεις να ξαναπάς. Κάποιοι έχουν το στέκι τους εκεί. Βέβαια, χρειάζεται να βοηθάει κι ο καιρός μιας και είναι τελείως ανοιχτή από πάνω.

Η κατανάλωση μπίρας γίνεται είτε στα όρθια, σε βαρέλια που έχουν φτιαχτεί για να χρησιμοποιούνται για τραπέζια είτε στα καθιστά στου κλασσικούς πάγκους του μπίαργκάρτεν, της υπαίθριας μπίραρίας.

Στο μπίαργκάρτεν "υποχρεούσαι" να αγοράσεις τη μπίρα από το συγκεκριμένο κατάστημα. Αν θέλεις φαγητό είτε το φέρνεις μαζί σου, από το σπίτι, είτε το αγοράζεις από τα διπλανά μαγαζάκια (που στη συγκεκριμένη αγορά, δεν έχουν και κάτι το ιδιαίτερο, αν και υπάρχουν διάφορα, από απλό τυρί και λουκάνικο μέχρι ψαρικά φαστ - φουντ). Επίσης υπάρχει και κάτι πιο αξιώσεων απ' την μπίραρία, κάτι ας πούμε σαν καφέ.

Η πλατεία είναι διακοσμημένη με συντριβάνι που το καθένα έχει κι ένα ιδιαίτερο άγαλμα. Δεν απεικονίζονται εδώ κάποιες ξεχωριστές προσωπικότητες αλλά άνθρωποι απλοί καθημερινοί. Μια γιαγιά, ένας βιολιτζής,

ένας τραγουδιστής(;), μια καθαρίστρια.

Τα συντριβάνια αυτά χρησιμοποιούνται είτε για να προσφέρουν νεράκι είτε για τραπεζάκι για να πιουν κάποιοι τη μπίρα τους. Έτσι κι αλλιώς ο προορισμός τους είναι να ξεδιψάσουν οι διψασμένοι περαστικοί κι ο καθένας διαλέγει τον τρόπο που θα ακολουθήσει για να το πετύχει!

Εδώ μπορεί να βρει κανείς διάφορα τρόφιμα απ' τα πιο συνηθισμένα μέχρι τα πιο ασυνήθιστα. Ας πούμε υπάρχει κρεοπωλείο για αλογίσιο κρέας! Μπορεί για τα δικά μου γούστα αυτό να φαίνεται περίεργο, αλλά υπάρχουν κάποιοι που το προτιμούν. Επίσης στο Μόναχο, αλλά και γενικότερα στη Γερμανία, τα αρωματικά όπως ο μαϊντανός κλπ δεν συνηθίζεται να πωλούνται σε ματσάκια αλλά σε γλαστράκια(!) και μπορείς είτε να τα καταναλώσεις διατηρώντας τα στη γλάστρα είτε να τα μεταφυτέψεις και να έχεις τη δική σου παραγωγή. Μ' αυτόν τον τρόπο δεν γίνονται σπατάλες αφού  χρησιμοποιείς ακριβώς την ποσότητα που χρειάζεσαι και είναι και φρέσκα.

Τα λαχανικά είναι τακτοποιημένα όμορφα που να τραβούν το μάτι. Μου θύμισε τους αντίστοιχους πάγκους στην Τουρκία, και δεν ξέρω ποιος έχει αντιγράψει ποιον. Οι Τούρκοι που έχουν τα μαγαζάκια εδώ (πάρα πολύ μεγάλο μέρος των Τούρκων στη Γερμανία ασχολούνται με την πώληση φρούτων και λαχανικών μπορεί τα δυο στα τρία μανάβικα να τα έχουν Τούρκοι) και επηρεάστηκαν από την τάξη των Γερμανών που τους δίδαξαν να τα έχουν στοιχισμένα και μετέφεραν τις συνήθειες αυτές στην πατρίδα τους, ή η συνήθεια αυτή προϋπήρχε και απλά ήρθε και ταίριαξε εδώ; Γιατί απ' την πρώτη φορά που πήγα στην Τουρκία πριν από πάνω από 10 χρόνια μου είχαν κάνει εντύπωση τα μανάβικα και ο τρόπος που μοστράριζαν τα διαθέσιμα προϊόντα.

Φρέσκα λαχανικά ή ξηροί καρποί ή ακόμα και μπαχαρικά όλα είναι διαθέσιμα εδώ. Δύσκολα κάποιος δεν θα βρει αυτό που θέλει. Γιατί να το ψάξει εδώ; Όχι για τις καλές τιμές. Οι τιμές είναι μάλλον ανεβασμένες σε σχέση με άλλες αγορές, ας πούμε με τα μαγαζιά κάτω απ' το σταθμό. Είναι το κλίμα, είναι η ποικιλία, δεν ξέρω τι είναι αυτό που τραβάει τόσον κόσμο.

Εκτός απ' τις μπίρες που μπορεί να πιει κάποιος εδώ, μπορεί να απολαύσει κι ένα ποτήρι φρεσκοστυμμένο χυμό από κάποιο απ' τα "μπαρ" που στύβουν σε κανάτες και γεμίζουν ποτήρια αβέρτα. Επίσης εδώ μπορεί να προμηθευτεί και (φυτικά) εποχιακά διακοσμητικά.

Ελιές, τουρσιά, τυριά από Ελλάδα ή από Τουρκία και άλλες περιοχές έχουν σαφώς τη θέση τους εδώ.

Πανδαισία χρωμάτων, και ειδών. Και ναι μεν η εποχή βοηθάει, αλλά όποια εποχή και να πας, πάντα έχει πραμάτια κάθε είδους. Δεν περιορίζεται η ποικιλία μόνο στα τοπικά (δύσκολες οι συνθήκες για παραγωγή λαχανικών, υπάρχουν τοπικά είδη βέβαια), ούτε μόνο στα ευρωπαϊκά. Έρχονται απ' όλο τον κόσμο. Εισαγωγές από Αφρική ή Νότια Αμερική βοηθούν να μην ξεμένει η αγορά (ας πούμε σταφύλια και καρπούζια έρχονται όλο το χρόνο) αλλά συγχρόνως επιβαρύνουν την ατμόσφαιρα με χιλιάδες τόνους διοξειδίου του άνθρακα.

Όπως έχω ξαναγράψει, οι Μοναχέζοι αγαπούν πολύ τα λουλούδια. Έτσι εδώ μαζί με τα υπόλοιπα μπορούν να αγοράσουν κι απ' αυτά. Φρέσκα ή αποξηραμένα. Εδώ, στην Φίκτουαλιενμαρκτ, βρίσκεται και το κεντρικό μαγιόδεντρο του Μονάχου. Τεράστιο και επιβλητικό.

Άλλο ένα μαγαζάκι με αποξηραμένα, άλλη μια βρύση. Το νερό εδώ δεν το λυπούνται καθόλου. Και δεν μιλάμε μόνο για την περίπτωση με τα μικροσυντριβανάκια αυτά. Νερά τρέχουν άφθονα παντού. Οι Γερμανοί δεν έχουν ακούσει τίποτα από την ανάγκη για περιορισμό της κατανάλωσης του νερού. Βέβαια, δεν ξοδεύουν νερό για να ποτίσουν. Αυτό το έχουν αναθέσει στον καιρό. Κι αν δεν βρέξει υπάρχει απόγνωση. Ωχ! και τι θα κάνουμε.

Τα σπαράγγια είναι εποχικά. Και η άνοιξη, όλη, είναι η εποχή των σπαραγγιών. Υπάρχουν πάγκοι με σπαράγγια κάθε είδους, άσπρα ή πράσινα, λεπτά η χοντρά, δίνουν το παρόν.