Ίντερνετ και Σχολικά Μαθηματικά

Τι σου είναι το ίντερνετ ή μάλλον ο παγκόσμιος δικτυακός ιστός (κοινώς www). Για αλλού ξεκινάς κι αλλού η ζωή σε πάει. Όπως έγραφα παλιότερα παρακολουθώ τακτικά το ιστολόγιο (κοινώς μπλογκ) "Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία" του Νίκου Σαραντάκου. Τις προάλλες λοιπόν, είχε ως θέμα "Η εχθροπάθεια, το μίσος κι ένα επικίνδυνο νομοσχέδιο" και αναφερόταν στην καταγωγή της λέξης "εχθροπάθεια" που υπάρχει στο νομοσχέδιο του υπουργείου δικαιοσύνη με θέμα «Καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του Ποινικού Δικαίου», που ήταν σε δημόσια διαβούλευση μέχρι τις 3 του μήνα και για το οποίο γίνεται συζήτηση τις τελευταίες μέρες (αναφέρθηκε με ανακοίνωσή του και ο Πειραιώς Σεραφείμ!). Μπορώ να πω πως αυτές οι "δημόσιες διαβουλεύσεις" κάπου δεν μου κάθονται καλά. Καλή η συζήτηση, αν απ' αυτήν προκύπτει κάτι. Αν π.χ. αλλάξει κάτι στο νομοσχέδιο γιατί έτσι προέκυψε απ' τις τοποθετήσεις (αν και οι τοποθετήσεις στο δίκτυο ούτε την αίσθηση της κοινής γνώμης απηχούν αφού δεν έχουν όλοι πρόσβαση και διάθεση να γράψουν ούτε κι αν ακόμα ήταν έτσι η νομοθεσία δεν μπορεί να γίνεται με βάση το τι θέλει ο κόσμος). Και καλά, εδώ (όπως και σε άλλα υπουργεία) υπήρχε ένα νομοσχέδιο προς κρίση. Αλλά οι συνηθισμένες διαβουλεύσεις του υπουργείου Παιδείας όπως αυτή που τρέχει αυτές τις μέρες "για το νέο πλαίσιο αρχών της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στη διασπορά" όπου παρουσιάζονται κάποιες θέσεις, καλούνται οι διαβουλευόμενοι (sic!) να καταθέσουν τις απόψεις τους και βλέπουμε τι θα βγει (που θα εξαρτηθεί από άλλα)...

Στο κύριο σημείωμα, αλλά και στα πολλά σχόλια που ακολουθούν (ακόμα!) εκτός από την αναφορά στη συγκεκριμένη λέξη η κουβέντα πήγε και σ' αυτό καθαυτό το νομοσχέδιο. Κάπου εκεί μέσα αναφέρθηκαν περιπτώσεις που το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ ή με όποια άλλη συντομογραφία) ασχολήθηκε για περιπτώσεις που κάποιοι προσέφυγαν σ' αυτό κατά του τάδε κράτους, επειδή πίστευαν ότι θίχτηκαν τα ανθρώπινα δικαιώματά τους. Κάποιος ανέφερε για μια περίπτωση ενός Ινδού Σιχ που αρνήθηκε να βγάλει το τουρμπάνι για τη φωτογραφία της άδειας οδήγησης μ' αποτέλεσμα να μην του ανανεωθεί αυτή και είχε σχετικό λινκ σε ένα σχόλιο άλλου που είπα να το διαβάσω (συνήθως δεν το κάνω γιατί ξέρω τι δαιδαλώδεις διαδρομές προκύπτουν).

Εκεί λοιπόν στο νέο ιστοτόπο, όπως το περίμενα, είχε κι άλλα λίνκια(!) που μου τράβηξαν το μάτι όπως ένα του ίδιου σχολιαστή Περί γυναικείας ενδυμασίας αντιαπαγορευτικός. Μου κίνησε την περιέργεια να δω την κεντρική σελίδα του συγκεκριμένου σάιτ. Κι ανακαλύπτω πως το σάιτ αυτό είναι συνεργατικό. Γράφουν δηλ. πολλοί και διάφοροι (αλλά προφανώς όχι άσχετοι μεταξύ τους). Μεταξύ αυτών και του συναδέλφου Απόστολου Δοξιάδη ("κι η αλεπού τον άντρα της με τους πραματευτάδες" που λέει κι η παροιμία). Γιατί τον αποκαλώ συνάδελφο; Γιατί είναι μαθηματικός κι αυτός. Βέβαια με πολλά διπλώματα κι είναι και συγραφέας (το βιβλίο του "Ο θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλμπαχ" έχει κάνει πάταγο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό), αλλά ε, να μην κλέψω κι εγώ λίγη από τη δόξα του Δοξιάδη;

Ε, αφού είδα τον Δοξιάδη εκεί, είπα να διαβάσω τι λέει, και πιάνω ένα θέμα που ήταν στα ψηλά, αν και έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που το ανέβασε, από τον Απρίλη του 2007. Παρ' όλο που έχουν περάσει 4 χρόνια από τότε το βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον και διαχρονικό για ένα πρόβλημα που πολλές φορές το θίγω σε συζητήσεις με συναδέλφους και μη (και μάλιστα συμπτωματικά το πρωί της ίδιας μέρας το είχα αναφέρει πάλι) και που δεν το βλέπω να λύνεται. Αντίθετα να χειροτερεύει η υπόθεσή του. Ποιο είναι αυτό; "Σχολικά μαθηματικά: ο εφιάλτης και το όνειρο". Διαβάστε το και θα με θυμηθείτε...