Ποιος Άλλος Λαός Χρειάζεται Σωτηρία;

Για άλλη μια φορά το μπλογκ του Νίκου Σαραντάκου μου δίνει τροφή. Είχε σήμερα ως θέμα τον τίτλο "Εσείς συμφωνείτε να βομβαρδίσουμε τη Λιβύη;", στο οποίο αναδημοσίευε ανάλυση του πολιτικού φιλόσοφου, συγγραφέα κ.ά. Τάκη Φωτόπουλου στην Ελευθεροτυπία. Το συντάκτη εγώ δεν τον ήξερα, βρήκα όμως στοιχεία γι' αυτόν (πού αλλού) στη Βικιπαίδεια. Το άρθρο το βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον, κυρίως γιατί - παρά την ιδιόμορφη γλώσσα που χρησιμοποιεί, με διάφορους χαρακτηρισμούς - περιέχει ιδέες και σκέψεις που κι εγώ είχα κάνει αυτές τις μέρες, απλά σ' αυτό είναι καταγραμμένες και παρουσιασμένες σε μια σειρά. Πάντα μου ερχόταν μια ελαφριά αναγούλα όταν γινόταν λόγος για επέμβαση υπέρ της μιας πλευράς σε μια εμφύλια διαμάχη, στην ιδέα πως εγώ ο απ' έξω ξέρω ποιο είναι το καλό των ανθρώπων και το επιβάλω.

Θα έλεγα να διαβάσετε το άρθρο είτε στη δημοσίευση Σαραντάκου την οποία ως συνήθως ακολουθεί σχολιασμός από άλλους αναγνώστες, είτε απ' τη δημοσίευση που έκανε ο ίδιος ο συγγραφέας σε σάιτ που συνεργάζεται.

Εγώ να υπενθυμίσω πως στο συγκεκριμένο θέμα η Ελλάδα συντάχθηκε υπέρ της "βοήθειας" και θα συμμετάσχει έμπρακτα, έστω και μετά από κάποιες παλινωδίες, ενώ η Γερμανία τηρεί ουδέτερη (ή μεσοβέζικη θα μπορούσε να πει κάποιος) στάση (ούτε ναι να πάμε, αλλά ούτε και να εμποδίσει την επέμβαση). Και πως δεν είναι η πρώτη φορά που επιχειρεί η Δύση να σώσει το λαό της Λιβύης από τον Καντάφι. Κάτι τέτοιο δεν έγινε και το 1986; Δεν βομβαρδίστηκε η Λιβύη αλλά, παρά τις πληροφορίες που είχαν, δεν κατάφεραν να σκοτώσουν τον Καντάφι (κι η διάσωση αναβλήθηκε για 25 χρόνια);

Κι αλήθεια, προχθές, στις 17 λέει, αποφάσισε το συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ να πάρει όλα τα αναγκαία μέτρα". Στα πλαίσια ποιας νομιμότητας βρέθηκε εκεί το ελικόπτερο για την απελευθέρωση του πληρώματος του οποίου βοήθησε και η ελληνική κυβέρνηση; Έτσι δεν έλεγαν πριν καμιά 10αριά μέρες; Καλά, ας μην ψάχνουμε γωνία στο δεκάρικο.

Το ερώτημα του τίτλου τώρα: Μετά από τη Λιβύη η οποία άρχισε να σώζεται σήμερα, ποιος άλλος λαός έχει ανάγκη σωτηρίας; Υπάρχουν άλλοι κακοί ηγέτες που πρέπει να απαλλάξουμε τους καημένους τους λαούς απ' αυτούς; Εγώ θα έκανα μια λίστα αν και δεν μπορώ να πω με ποια σειρά. Έχουμε και λέμε λοιπόν: Είναι το Ιράν. Κακοί μουλάδες, θεοκρατικό καθεστώς, έχει και πυρηνικά. Η Συρία (για αν μείνουμε στη γειτονιά. Βέβαια, κάποιες φορές προσπαθεί να δείχνει πως δεν είναι τόσο κακιά, αλλά μάλλον πρέπει να τους σώσουμε για να είμαστε σίγουροι. Αυτή η Βόρεια Κορέα; Τόσο καιρό το λέμε, κουνιέται και με τα πυρηνικά κι αυτή, έχει δίπλα και το υπόδειγμα δημοκρατίας την Νότια, όλο αφορμές δίνει, κι όλο δεν παίρνεται απόφαση. Μα είναι κι η Κούβα. Τόσες φορές έγιναν προσπάθειες να απελευθερωθούν οι κάτοικοί της, λέγαμε θα πεθάνει ο Κάστρο και θα είναι πιο εύκολο, αλλά παρόλο που παραιτήθηκε, η απελευθέρωση ακόμα δεν επιτεύχθηκε. Κι η λίστα μπορεί να συμπληρωθεί κατά το δοκούν. Ποιος είναι αρμόδιος για να πάρει τέτοιες αποφάσεις;