Συγκοινωνίες Άμστερνταμ

Στο Άμστερνταμ βρέθηκα στις προηγούμενες διακοπές. Του Νοεμβρίου. Σ' αυτές που είχα την προηγούμενη βδομάδα, όπως ξαναέγραψα, ήμουν στην Στουτγάρδη. Ελπίζω να γράψω γι' την πόλη αυτή (και τις πέριξ που επισκέφθηκα) πιο γρήγορα. Αλλά το θέμα των αστικών συγκοινωνιών μου φαίνεται επίκαιρο αφού στην Ελλάδα γίνονται συζητήσεις γι' αυτές σε συνδυασμό με το εισιτήριο. Έτσι αποφάσισα να το βάλω μπρος, βρήκα τις φωτογραφίες (και για τις Βρυξέλλες που ακολουθούν) τις χώρισα και στρώνομαι. Υπενθυμίζω πως αν κάποιος θέλει να βρει όλα όσα έχω γράψει για τις αστικές συγκοινωνίες δεν έχει παρά να επιλέξει από αριστερά την ετικέτα "αστικά".

Να ξεκινήσω λέγοντας πως και το Άμστερνταμ ακολουθεί το συνηθισμένο συνδυασμό μέσων αστικής συγκοινωνίας που υπάρχει στις περισσότερες Ευρωπαϊκές πόλεις. Μετρό, τραμ, λεωφορεία. Α! επειδή έχει και πολλά κανάλια έχει και αστική συγκοινωνία με φέρυ-μποτ (κάτι που είχα δει και στο Αμβούργο). Στις παραπάνω φωτογραφίες είναι ένας συρμός σε σταθμό του μετρό στο κέντρο, γι' αυτό είναι και υπόγειος. Βγαίνοντας λίγο παραέξω οι σταθμοί είναι υπέργειοι. Εδώ υπάρχει καθαριότητα και, δεν ξέρω για ποιο λόγο, λίγη κίνηση, ίσως λόγω ώρας. Εδώ είδα και ηλεκτρονικό εισιτήριο σε χρήση, αλλά γι' αυτά σε επόμενο σημείωμα. ΝΑ αναφέρω μόνο εδώ ότι το κόστος ήταν παρόμοιο με της Γερμανίας, όπου έχω πάει δεν έχω συναντήσει μεγάλες διαφορές (εξαίρεση στη Βενετία που το καραβάκι ήθελε 6,5€ το 2008 για μια διαδρομή - επίσης και στο Λονδίνο τα βλέπω ακριβά, αλλά δεν πήγα ακόμα).

Το εσωτερικό του τραμ. Βρήκα ενδιαφέροντα τον τρόπο παρουσίασης των στάσεων. Σου έδινε την επόμενη στάση και τέσσερις ακόμα, αρκετές για να προγραμματίσεις το πότε θα κατέβεις. Το πρόβλημα ήταν πως οι οδηγοί του τραμ έτρεχαν πολύ, μια διαπίστωση που δεν ήταν μόνο δική μου. Και μιας και οι γραμμές δεν πάνε μόνο ευθεία, έπρεπε να κρατιέσαι πολύ καλά για να μην πέσεις. Ίσως, βέβαια, το συνηθίζεις αυτό, γιατί τις τελευταίες μέρες δεν μας φαινόταν και τόσο (και κινηθήκαμε αρκετά με τραμ). Ή ίσως πάλι έτυχε ένα παραπάνω την πρώτη φορά γιατί είχε ψιλοαργήσει (αλλά έλα που ίδια διαπίστωση έκαναν και άλλοι συνάδελφοι που βρέθηκαν εκείνες τις μέρες στο Άμστερνταμ και μπήκαν σε άλλες γραμμές).

Στο κέντρο υπάρχει σύστημα αναγγελίας το πότε περνάει το επόμενο. Καλό σαν ιδέα, αλλά πρέπει να έχεις και το ρολόι σου μαζί. Γιατί ναι μεν θα περάσει εκείνη την ώρα, αλλά σε πόσο από τώρα; Επίσης μου έκανε εντύπωση πως οι στάσεις δεν είναι και υπόδειγμα καθαριότητας.

Τα αστικά - καραβάκια που λέγαμε, μεταφέρουν εκτός από επιβάτες και τα ποδήλατά τους. Και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά αφού το ποδήλατο στην Ολλανδία είναι πολύ διαδεδομένο. Πολύ περισσότερο απ' ότι στη Γερμανία (θα τα πούμε κάποια απ' τις επόμενες μέρες που θα παρουσιάσω το Άμστερνταμ). Βέβαια, επειδή ακούω και διαβάζω διάφορα απ' την Ελλάδα, να μπαίνουν τα ποδήλατα σε όλα τα μέσα συγκοινωνίας, κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Ποδήλατα στα λεωφορεία και στα τραμ δεν μπαίνουν. Ναι, σίγουρα στο μετρό και ακόμα πιο σίγουρα στα καραβάκια, αλλά στα υπόλοιπα όχι. Κι αυτό γιατί αφενός είναι δύσκολο από πλευράς χώρου κι αφετέρου τι νόημα έχει να μεταφερθεί το ποδήλατο με το τραμ; Γιατί να μην το καβαλήσεις και να πας εκεί που θέλεις; (Μπορεί να επιτρέπεται, αλλά δεν συνηθίζεται. Το ίδιο εξάλλου συμβαίνει και στο Μόναχο. Σπάνια θα δεις ένα ποδήλατο σε τραμ. Και σε κανένα μέσο σε ώρες αιχμής).

Τα λεωφορεία κινούνται στο καινούριο Άμστερνταμ, εκεί που δεν υπάρχουν τραμ. Τα οποία τραμ έχουν δικές τους γραμμές κατά κανόνα, αλλά και δικά τους φανάρια. Κι αυτό από μόνο του δεν είναι περίεργο, παντού έτσι συμβαίνει, αλλά μού 'καναν εντύπωση: Δεν ήταν το κλασσικό φανάρι, έστω, ναι, με λευκό φως πάντα και σήματα με παύλες για να μην δημιουργείται σύγχυση με τα υπόλοιπα φανάρια που είναι για τα αυτοκίνητα. Εδώ ήταν αυτά τα μικρά φωτάκια που φαίνονται στη φωτογραφία, σε ζευγάρι πάντα που έφτιαχναν την παύλα: το πρώτο, το λευκό δείχνει πως το όχημα μπορεί να κινηθεί προς την αριστερή γραμμή ενώ το δίπλα, πως αν θέλει να πάει ευθεία πρέπει να περιμένει. Κι έχουν και χρώματα: Λευκό, πορτοκαλί και κόκκινο.

Βασικά για τις αστικές συγκοινωνίες ξεκίνησα να γράψω, αλλά λέω να βάλω και κάτι γενικότερο. Ιδού λοιπόν ο κεντρικός σταθμός του Άμστερνταμ: Απ' έξω (που γίνονται και έργα για τη συντήρηση του κτιρίου) κι από μέσα.

Τα γρήγορα τρένα των ολλανδικών σιδηροδρόμων είναι αντίγραφα των γερμανικών ICE, τόσο που έψαχνα να δω αν το συγκεκριμένο είναι γερμανικό ή ολλανδικό. Τελικά πείστηκα πως είναι ολλανδικό από το σήμα με τις δυο γραμμές. Ενώ τα τοπικά είναι σε χρώμα κίτρινο. Εδώ θυμάμαι είχα δει για πρώτη φορά το 2005 διώροφα βαγόνια!

Και για το τέλος ένα ακόμα τραμ, αλλά εντυπωσιακά διακοσμημένο,

κι ένα τρένο που μπαίνει στο σταθμό, τραβηγμένο από αρκετά μακριά! Να φανεί και λίγο το νερό που είναι κυρίαρχο στο Άμστερνταμ.