Νταχάου, το Στρατόπεδο Συγκέντρωσης

Μάλιστα. Μετά από την πόλη, να αναφερθώ και σ' αυτό που έκανε το όνομά της γνωστό ανά τον κόσμο. Ήδη από την αλλαγή στον τονισμό γίνεται κατανοητό πως μιλάμε για το στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου (Konzentrationslager Dachau ή αλλιώς το KZ-Gedenkstaette Dachau) που λειτούργησε εδώ δίπλα ήδη από το 1933, λίγο μετά την επικράτηση του Ναζισμού, μέχρι τις 29 Απριλίου του 1945 όταν οι σύμμαχοι απελευθέρωσαν όσους κρατούμενους είχαν επιβιώσει. Σήμερα ο χώρος λειτουργεί σαν ένας τόπος μνήμης για τις επόμενες γενιές. Το στρατόπεδο "φιλοξένησε" κατά το διάστημα λειτουργίας του πάνω από 200.000 κρατούμενους, στην αρχή Γερμανούς αντιστασιακούς, αργότερα προστέθηκαν Ρομά, ομοφυλόφιλοι, Μάρτυρες του Ιεχωβά, Εβραίοι και στο τέλος ό,τι περίσσευε όχι μόνο από τη Γερμανία αλλά και από τις κατακτημένες χώρες. Από δω πέρασαν και περίπου 1000 Έλληνες, ανάμεσά τους ο τότε γραμματέας του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης. Το μεγαλύτερο μέρος των κρατουμένων χρησιμοποιήθηκε ως εργατικό δυναμικό στις γύρω βιομηχανίες (όπως π.χ. στη BMW). Και όταν οι κρατούμενοι έφταναν στο στρατόπεδο αντίκριζαν αυτό το σύνθημα στην πόρτα που διάβαιναν: "Η εργασία απελευθερώνει" (Arbeit macht frei). Ένα σύνθημα που χρησιμοποιήθηκε και σε άλλα στρατόπεδα.

Ντάχαου

Ντάχαου; Γιατί Ντάχαου; Νταχάου δεν είναι; Ναι. Έτσι είναι γνωστό στην Ελλάδα. Με τον τόνο στην παραλήγουσα, αλλά εδώ το προφέρουν με τον τόνο στην προπαραλήγουσα. Κι επειδή το "Νταχάου" στην Ελλάδα είναι συνδεδεμένο με το εκεί στρατόπεδο συγκέντρωσης (για το οποίο θα μιλήσουμε αύριο) κι έτσι αναφέρονται και συνθήκες Νταχάου (όταν θέλουμε να μιλήσουμε για απαράδεκτες και δύσκολες συνθήκες), ενώ εδώ εγώ θέλω να γράψω για το χωριό που υπάρχει δίπλα στο Μόναχο (και το οποίο είχε "φιλοξενήσει" και το στρατόπεδο, βέβαια), προτιμώ να το τονίζω όπως το λένε οι Μοναχέζοι κι Νταχαγιώτες (καλό; Για να πω τους κατοίκους του μονολεκτικά κι όχι περιγραφικά γίνομαι γλωσσοπλάστης! Καλά, ντε, μη βαράτε).

Κόχερλμπαλ 2011

Ιδού λοιπόν. Έφτασε η τρίτη Κυριακή του Ιούλη κι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για την διεξαγωγή του Κόχερλμπαλ 2011 που έγραφα την περασμένη Κυριακή. Κι ο χορός ξεκίνησε. Ο καιρός ανέβαλε τη βροχή για το βράδυ, ελπίζω να πάει αρκετά αργά, ώστε να δούμε και τα πυροτεχνήματα από τη λήξη του Τόλγουντ. Παρέκβαση: Από το μπαλκόνι μου τελευταία βλέπω κάθε μερικές μέρες πυροτεχνήματα. Δεν ξέρω ποια γεγονότα σηματοδοτούν, αλλά κάθε λίγο βλέπουμε κάνα πεντάλεπτο εκτόξευσης. Σήμερα είναι η λήξη του Τόλγουντ και έχει προαναγγελθεί ρίψη κι αυτή θα κρατήσει αρκετά, πάνω από 10 λεπτά. Κι είναι ωραίο θέαμα απ' το μπαλκόνι, αλλά αν ο καιρός μας τα χαλάσει, τίποτα δεν θα απολαύσουμε. Τέλος παρέκβασης, επιστροφή στο Κόχερλμπαλ. Βέβαια, δεν πήγα απ' τις 6 το πρωί. Σιγά που θα ξύπναγα μαύρο χάραμα. Δεν με φτάνει που το κάνω καθημερινά για αν πάω στο σχολείο να το επαναλάβω και την Κυριακή; Δεν πάει.

Ντόναουβερτ, Θρησκευτικό!

Η "πίσω" πύλη της τειχισμένης πόλης

Γιατί έδωσα τον χαρακτηρισμό "θρησκευτικό" στο Ντόναουβερτ στο σημερινό σημείωμα; Γιατί σήμερα θα ασχοληθώ με τις (δυο) εκκλησίες του. Εντάξει, θα δούμε και μερικά άλλα μέρη του, αλλά το κυρίως πιάτο θα είναι οι εκκλησίες, από μέσα κι απ' έξω. Δεν ξέρω γιατί, αλλά τις βρήκα εντυπωσιακές.

Ντόναουβερτ, η Πόλη

Άποψη του καινούριου δημαρχείου. Τίποτα το ιδιαίτερο θα έλεγα, εκτός απ' τις καμπάνες που δίνουν συναυλία δυο φορές τη μέρα.

Το Ντόναουβερτ ανήκει στην περιοχή της Βαυαρίας που στα Ελληνικά αποδίδεται ως Σουηβία, αλλά που δύσκολα μπορεί να το βρει κάποιος έτσι, στα Γερμανικά είναι Σβάμπεν (Schwaben) και οι Έλληνες της Γερμανίας τους κατοίκους τους λένε Σβάμπηδες. Η περιοχή τους επεκτείνεται και στο γειτονικό κρατίδιο της Βάδης Βυρτεμβέργης, έτσι μικρή σχέση καταγωγής έχουν με τους Βαυαρούς. Ίσα ίσα, έχουν τα δικά τους χαρακτηριστικά, τα δικά τους φαγητά. Να αναφέρω επί τη ευκαιρία ότι το κρατίδιο της Βαυαρίας περιλαμβάνει την καθεαυτό Βαυαρία (χωρισμένη σε 2 διοικητικές ενότητες αλλά δεν έχει σημασία) την Φρανκονία (στο βόρειο κομμάτι, εκεί που είναι η Νυρεμβέργη) και τμήμα της Σουηβίας (στα δυτικά με πρωτεύουσα το Άουγκσμπουργκ). Υπάρχει και το Άνω Παλατινάτο ως διοικητική υποδιαίρεση.

Ντόναουβερτ, τα Ποτάμια

Το Ντόναουβερτ (Donauwörth) είναι μια μικρή (για τα Γερμανικά δεδομένα) πόλη 20 χιλιάδων κατοίκων περίπου. Είναι κτισμένη στη συμβολή του Δούναβη με τον παραπόταμό του Βέρνιτς (Wörnitz - κι άλλοι παραπόταμοι συμβάλουν στην ευρύτερη περιοχή, αλλά μιλάμε για τον πιο σημαντικό). Βρίσκεται εκεί πολλούς αιώνες τώρα (υπάρχουν σημάδια απ' το 500 περίπου, πολύ παλιά για τα δεδομένα της Γερμανίας) και μιας και είναι μικρή και άσημη (τρόπος του λέγειν αφού εδώ έχουν διαδραματιστεί αρκετά ιστορικά γεγονότα) μάλλον δεν πρέπει να την πείραξαν ιδιαίτερα οι βομβαρδισμοί του Β' παγκοσμίου πολέμου. Είναι χτισμένη πάνω στη λεγόμενη "Ρομαντική Οδό" αλλά δεν ήταν αυτός ο λόγος που μου κίνησε την περιέργεια να την επισκεφθώ. Πέρυσι τέτοια εποχή το τρένο της επιστροφής δεν πέρναγε απ' την Ουλμ αλλά έκανε παράκαμψη και περνάγαμε απ' το Ντόναουβερτ και φτάναμε από βόρεια στο Άουγκσμπουργκ. Δεν έκανε στάση, απλά έβλεπα απ' το παράθυρο το σταθμό (που είναι τεράστιος για μια τόσο μικρή πόλη) και τον Δούναβη. Επί ένα μήνα περίπου, κάθε μέρα από εδώ, ε, κάποια στιγμή είπα πως πρέπει να φτάσω και μέχρις εδώ να δω την πόλη από κοντά.

Κόχερλμπαλ

Τι είναι πάλι ετούτο; Κόχερλμπαλ (Kocherlball); Για τους μη γνωρίζοντες "Ball" εκτός από το προφανές, μπάλα, είναι και ο χορός. Μπάλος είναι, ας πούμε, ένας γνωστός χορός στην Ελλάδα. Γιατί λέγεται έτσι; Μάλλον ήρθε από έξω και συνδυάστηκε με προϋπάρχοντα χορό κι ονομάστηκε έτσι. Και το μπαλάρω είναι γνωστό σε μερικά μέρη με την έννοια του χορεύω, αλλά και στο Διδυμότειχο όταν ήμουνα έμαθα πως τις απόκριες σε διάφορα κέντρα διοργανωνόταν ένας "μπαλνταφάς" που από τότε το ανέλυσα σε "μπαλ ντ' ανφάν" (γαλλικά δηλ. bal d' enfants) χορός για τα παιδιά. Και καλά, πολλά είπαμε για το δεύτερο κομμάτι, το μπαλ, αλλά το κόχερ τι είναι; Κόχερ είναι αυτό που βράζει, που μαγειρεύει. Είναι δηλ. ο χορός για τις μαγείρισσες, αλλά και τις υπηρέτριες μαζί. Και πότε έπαιρναν άδεια οι μαγείρισσες να πάνε να χορέψουν; Όταν δεν τις χρειάζονταν, πολύ πρωί. Σε ανάμνηση του χορού που έκαναν λοιπόν κάποτε για να ξεσκάσουν κι αυτές, γίνεται την σημερινή εποχή την τρίτη Κυριακή του Ιούλη ένας χορός στον κινέζικο πύργο του Μονάχου, απ' τις 6 το πρωί μέχρι τις 10.

Τόλγουντ 2011

Έγραψα πέρυσι για το Τόλγουντ, το καλοκαιρινό φεστιβάλ του Μονάχου. Να μην επαναλαμβάνομαι. Πήγα και στο φετινό. Παρόμοιο είναι με πέρυσι, αρκετές από τις σκηνές και τους πάγκους έχουν τα ίδια πράγματα. Βέβαια οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν είναι διαφορετικοί κι απ' τους πιο αξιόλογους.
Η οργάνωση και πάλι εξαιρετική, με τα λεωφορεία της και τα υπόλοιπα. Η μόνη διαφορά πως φέτος άρχισε πιο νωρίς (22/6) κι έτσι την άλλη Κυριακή στις 17 τελειώνει...

Έργα Υπόγειου στο Μόναχο!

Έργα για την υπόγεια διέλευση μέσων μεταφοράς δεν κάνουν μόνο η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη. Παρόμοια έργα ξεκίνησαν το προηγούμενο διάστημα και στο Μόναχο. Και το γράφω έτσι περιγραφικά και δεν λέω, ας πούμε, μετρό γιατί από τις υπόγειες αυτές σήραγγες που θα φτιαχτούνε δεν θα περνάει το μετρό αλλά ο προαστιακός. Αν και η διαφοροποίηση είναι λίγο σχετική, αφού και τα δυο μέσα αλλού κινούνται υπόγεια κι αλλού επίγεια, περισσότερο έχει να κάνει με το ότι το μετρό κινείται κυρίως μέσα στην πόλη και με πιο πυκνά δρομολόγια (συνήθως 10λεπτα αλλά και κάποια 5λεπτα ενώ πολύ νωρίς είναι 20λεπτα). Αντίθετα αυτό που αποδίδεται ως προαστιακός και που οι Γερμανοί το λένε S-Bahn (Schnell Bahn - γρήγορο ή σύντομο τρένο) και είναι κομμάτι των Γερμανικών Σιδηροδρόμων (κι όχι των αστικών συγκοινωνιών) και χρησιμοποιεί συνήθως κοινούς σταθμούς με περιφερειακά τρένα ή άλλα μεγάλων αποστάσεων ενώ τα δρομολόγιά του είναι σχετικά αραιά: από 20 λεπτά το πιο λίγο μέχρι μερικές μόνο φορές τη μέρα.

Ολυμπιακοί Αγώνες 2018

Δεν τους πήραμε, δεν τους πήραμε.
Όπως είναι γνωστό στους τακτικούς επισκέπτες του μπλογκ το Μόναχο ήταν ένας απ' τους 3 διεκδικητές για τους χειμερινούς Ολυμπιακούς αγώνες του 2018. Φιλοδοξία του να είναι η πρώτη πόλη που θα έχει διοργανώσει τόσο θερινούς (το 1972) όσο και χειμερινούς αγώνες. Η μεγάλη μέρα της απόφασης ήταν χτες. Από καιρό υπήρχαν μετρητές αντίστροφης μέτρησης για την ώρα της ανακοίνωσης. Επίσης είχαν ετοιμαστεί και οι σχετικές φιέστες, πλην όμως οι "αρμόδιοι" στο μακρινό Ντούρμπαν της Νότιας Αφρικής αποφάσισαν πως οι αγώνες πρέπει να πάνε στην Κορέα.

Το ερώτημά μου είναι: Όπως και στους Ολυμπιακούς της Αθήνας, για τη διοργάνωση είχαν προγραμματιστεί διάφορα μεγάλα έργα (όπως η αναμόρφωση των γραμμών του προαστιακού για την οποία θα τα πούμε μάλλον αύριο). Τώρα; Ποια θα πραγματοποιηθούν και ποια θα μπουν στο χρονοντούλαπο;

Φικτουάλιενμαρκτ

Η Φικτουάλιενμαρκτ (Viktualienmarkt) είναι για το Μόναχο κάτι αντίστοιχο σαν να λέμε με τη Βαρβάκειο της Αθήνας ή τη Μοδιάνο της Θεσσαλονίκης. Είναι μια αγορά στο κέντρο της πόλης (παραδίπλα απ' την Μαρίενπλατς, βρίσκεται στη θέση αυτή περίπου διακόσια χρόνια τώρα) με διάφορα είδη, κυρίως τρόφιμα,  που προσφέρονται από μόνιμους πάγκους που έχουν γίνει κάτι σαν μαγαζάκια και με δυνατότητα για επιτόπου κατανάλωση φαγητού ή μπίρας! Είναι μια ιδιαίτερη εμπειρία το να βρεθείς εκεί, κι είναι απ' τα μέρη που όταν τα γνωρίσεις θέλεις να ξαναπάς. Κάποιοι έχουν το στέκι τους εκεί. Βέβαια, χρειάζεται να βοηθάει κι ο καιρός μιας και είναι τελείως ανοιχτή από πάνω.

Μούρναου

Το Μούρναου (Murnau am Staffelsee) είναι ένα χωριό 12 χιλιάδων κατοίκων στις Βαυαρικές Άλπεις. Πολύ κοντά στο Όμπεραμαργάου αλλά από τη μεριά του βουνού. Έχει δίπλα του μια λίμνη, την Στάφελζεε (αυτό περιγράφει το -πλήρες- γερμανικό του όνομα). Για να πω την αλήθεια, δεν θα προγραμματίζαμε εκδρομή σ' αυτό, μιας και δεν είχαμε ακούσει κάτι. Αλλά μιας και βρισκόμασταν εδώ δίπλα στο Όμπεραμεργκάου και μιας και είχαμε χρόνο στη διάθεσή μας και μιας και κάθε φορά που πηγαίναμε στο Γκάρμις περνάγαμε με το τρένο από 'δω και τ' όνομά του μας ήταν οικείο, ε, είπαμε να κάνουμε μια επίσκεψη - στάση και σ' αυτό.

Όμπεραμεργκαου

Το Όμπεραμεργκάου (Oberammergau) είναι ένα χωριό όχι ιδιαίτερα μεγάλο (γύρω στους 5 χιλιάδες κατοίκους έχει) αλλά πολύ γνωστό πρώτιστα για την αναπαράσταση των παθών. Βρίσκεται χωμένο στις Άλπεις, κοντά στο Γκάρμις-Πάρτενκίρχεν (για το οποίο έχω γράψει τόσες φορές) αλλά και το παλάτι του Λίντερχοφ. Πολλά ακόμα ενδιαφέροντα χωριά υπάρχουν ένα γύρω, γενικά όλα τα χωριά στις Άλπεις έχουν κάτι το ιδιαίτερο και κάτι το κοινό. Ένα σίγουρο κοινό χαρακτηριστικό είναι το ότι τα σπίτια έχουν σχεδόν όλα κάποια παράσταση ζωγραφισμένη στους εξωτερικούς τους τοίχους. Αλλά εδώ στο Όμπεραμεργκάου αυτό συμβαίνει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό.

Δουλεύτε ρε....

Η τσίκνα που ανεβαίνει στο βάθος, χαρακτηριστική.

Ε, αυτό το μπλογκ πια έχει αποκτήσει διεθνές ενδιαφέρον και κύρος. Είναι να μη γράψει κάτι, αμέσως τα διεθνή μέσα να το αναμεταδώσουν ή να το υποστηρίξουν ή να το πολεμήσουν. Έγραφα στις 25 του Μάη πως είχα την αίσθηση πως οι Γερμανοί δουλεύουν λιγότερο από τους Έλληνες. Και πως δεν έχω αριθμητικά στοιχεία. Τσουπ: από τη Γαλλία έρχεται η υποστήριξη. Να νούμερα, να στοιχεία δίκιο έχεις μου λέει. Κι εκείνη η μικρή πύλη του ίντερνετ στην Ελλάδα, η πώς τη λένε; Ιν νομίζω, άντε να το αναμεταδώσει (αποφεύγοντας να αναφέρει η ζηλιάρα πώς και από πού ξεκίνησε αυτό). Το γράφω εδώ και το μαθαίνει η Μπιλντ οπότε τι; να μείνει πίσω; Βγάζει ανακοίνωση που με κατακεραυνώνει (πάλι ξεχνά να αναφέρει πώς και γιατί τα γράφει αυτά) και "αποδεικνύει" ότι όλ' αυτά είναι άδικα! Οι Γερμανοί δουλεύουν με το παραπάνω! 40,4 ώρες τη βδομάδα με δεύτερους τους Έλληνες με 39,7 και πάμε κατεβαίνοντας.

Ανοιξιάτικη Γιορτή 2011

Είχα γράψει και πέρυσι γι' αυτήν. Αλλά μιας και είναι ετήσια, επανέρχομαι. Η "Ανοιξιάτικη Γιορτή" (αυτό σημαίνει κατά λέξη το "Frühlingsfest") γίνεται σε διάφορες πόλεις. Όπως έχω γράψει πολλές φορές οι Γερμανοί είναι πανηγυρτζίδες. Τους αρέσουν τα πανηγύρια και πάνω που τελειώνει το ένα αρχίζει το άλλο. Ας πούμε τώρα που τέλειωσε η γιορτή της άνοιξης ετοιμάζονται για το καλοκαιρινό Τούλγουντ. Πάλι μαγαζάκια, πάλι μουσικές, ίσως εδώ όχι λούνα παρκ ή ίσως όχι τόσο έντονη η παρουσία του, είναι πιο κουλτούρα.

Ο Μάικλ στο Μόναχο

Βόλτα στο Μόναχο κάναμε και στη βάση ενός αγάλματος είδαμε ένα ποικιλόχρωμο σωρό. Ήταν βραδάκι και δεν ήταν η κατάλληλη ώρα για φωτογραφίες, αλλά για να δούμε λίγο πολύ για τι πρόκειται μπορούσαμε από το φως που έπεφτε από τα διπλανά μαγαζιά. Το είδαμε και πάθαμε. Ένα αφιέρωμα στον Μάικλ Τζάκσον! Στο Μόναχο! Με δεκάδες φωτογραφίες κολλημένες στη βάση του αγάλματος, με κεράκια που άναβαν (δείγμα ότι ήταν πρόσφατα) με καρδούλες με αφιερώσεις και άλλα σχετικά με τη λατρεία (γιατί για κάτι τέτοιο πρόκειται) του αγίου Μάικλ! Είπαμε ρε παιδιά, αλλά όχι κι έτσι πια. Τι 'ταν αυτό.

Λίμνες και Πάλι

Όπως είχα γράψει πριν κάνα δίμηνο, ψάχνοντας τη γερμανική Βικιπαίδεια για πληροφορίες για όλες τις λίμνες - λούτσες που βρίσκονται βόρεια του Μονάχου, βρήκα πως υπάρχει άλλη μια παρόμοια λίμνη η Όλχινγκερ Ζέε (Olchinger See). Έτσι λοιπόν την επισκέφθηκα να ολοκληρώσω τις γνωριμίες μου κι εκεί ανακάλυψα πως στην πραγματικότητα ήταν δύο. Δίπλα στην Όλχινγκερ βρίσκεται η Γκρέμπεντσέλερ Ζέε (Gröbenzeller See). Αλλά ας τις πάρουμε μία - μία, να μην μπερδευόμαστε.

Νύμφενμπουργκ Ανοιξιάτικο

Για το Νύμφενμπουργκ έχω γράψει το Γενάρη αρκετά. Αλλά επειδή Νύμφενμπουργκ δεν είναι μόνο το παλάτι αλλά και το πάρκο και τα κτίρια που υπάρχουν μέσα σ' αυτό και τα άλλα που υπάρχουν γύρ' απ' το παλάτι και πάει λέγοντας κι επειδή είναι κοντά μας κι η πρόσβαση είναι εύκολη κι επειδή μας αρέσει έχουμε πάει μέχρις εκεί αρκετές φορές και θα πάμε ακόμα κι άλλες. Κι επειδή όταν ξαναπάμε μάλλον θα έχει κι άλλο σημείωμα όπως αυτό, είπα να τα ομαδοποιήσω όλα τα σχετικά σημειώματα κάτω από μια ομώνυμη ετικέτα. Το τελευταίο διάστημα, όταν συζητούσαμε πού να πάμε, η Μαρία πρότεινε μόνιμα το Νύμφενμπουργκ για βόλτα κάπου μέσα στο Μόναχο. Εγώ έλεγα να το αφήσουμε για τον άλλο μήνα, να έχει μπει για τα καλά η άνοιξη και το αναβάλαμε. Αλλά μέχρι πότε; Έτσι την Κυριακή είπα το μεγάλο ναι και κάναμε τη βόλτα μας από κει. Στόχος μας να δούμε το Μονόπτερο (έχει κι εδώ έναν εκτός απ' τους Εγγλέζικους κήπους) και τον "καταρράκτη". Και σήμερα έχω κάποιες φωτογραφίες από εκεί, πριν προλάβουν να παλιώσουν!

Άνοιξη, Οριστικά και Αμετάκλητα

Το ότι ήρθε η άνοιξη το έγραφα πριν μερικές μέρες. Γιατί επανέρχομαι σήμερα; Για μερικές φωτογραφίες του Μονάχου απ' την Παρασκευή κι από σήμερα. Απ' τη χθεσινή εκδρομή - δεν θα αποκαλύψω πού - επιφυλάσσομαι. Στην αρχή είναι ο μονόπτερος. Το ξέρω ότι τον έχω ξαναβάλει, αλλά είναι πάντα όμορφος. Και μιας και την μέρα εκείνη ο καιρός ήταν μάλλον κρύος και συννεφιασμένος, ο κόσμος ήταν ελάχιστος (έως ανύπαρκτος). Αλλά αυτές οι συνθήκες ήταν που ευνοούσαν και μια όμορφη φωτογραφία!

BMW

Μπεεμβέ επί παντός Μονάχου. Φωτογραφία τραβηγμένη από ψηλά, από τον Ολυμπιακό Πύργο η σκιά του οποίου "δείχνει" τον πύργο των κεντρικών γραφείων της εταιρίας και το μουσείο της, που βρίσκονται μπροστά από ένα από τα εργοστάσιά της. Μπροστά δεσπόζει το κτίριο του "κόσμου της Μπεεμβέ" με τις ηλιακές κυψέλες στη στέγη! Πίσω του (δηλ. αριστερά στη φωτογραφία) ο σταθμός Ολύμπια Τσέντρουμ του μετρό. Πιο πίσω άποψη του βορειοανατολικού Μονάχου ενώ στο βάθος διακρίνεται το "Αλιάνζ Αρένα" το στάδιο της Μπάγιερν.