Συνέπεια στη Λήψη Αποφάσεων, Συνέχεια

Στο χθεσινό σημείωμα έγραφα πόση ήταν η υποχρέωση παραμονής στις θέσεις που διορίζονταν οι εκπαιδευτικοί τις δεκαετίες του 70 και του 80. Από τα πέντε χρόνια στο ένα αλλά για ειδικές περιπτώσεις μπορούσε να είναι τρία. Τα θέμα είναι ότι αυτό με τα τρία χρόνια χρησιμοποιήθηκε σε ελάχιστες περιπτώσεις. Εκτός από το 86 και 87 που ανέφερα χθες, ενεργοποιήθηκε ξανά το 95 και το 96 - πάλι με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Τότε ήταν που διορίστηκα κι εγώ στο Διδυμότειχο. Το Διδυμότειχο που (όπως και η Ορεστιάδα) κατατάχτηκε στην κατηγορία Θ των 9 μορίων το 1995. Γέμισαν τα σχολεία καθηγητές που ήμασταν εκεί απ' την αρχή μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς. Αυτό όμως είχε δυο παρενέργειες. Μια πραγματική - αφού τα σχολεία ήταν γεμάτα και μιας και όσοι ήμασταν σ' αυτοί την κατηγορία δεν μπορούσαμε να πάρουμε ούτε απόσπαση ούτε να μετακινηθούμε δεν υπήρχε χώρος για αναπληρωτές, έτσι οι ντόπιοι που δούλευαν έτσι για αρκετά χρόνια βρέθηκαν ξαφνικά χωρίς δουλειά - και μια που ήταν απλά στο μυαλό των τοπικών παραγόντων - ότι το να χαρακτηρίζεται το μέρος τους δυσπρόσιτο ήταν υποτιμητικό και μειωτικό. Έτσι έπεσαν οι σχετικές πιέσεις και μειώθηκαν τα μόριά τους και αποχαρακτηρίστηκαν από δυσπρόσιτα ήδη από το 1998. Ζητήσαμε κι εμείς να φύγουμε χωρίς να ισχύει η τριετία (να μας κάνουν τα 3 2, υπήρχε και το προηγούμενο του 89) αλλά πού τέτοια τύχη.

Συνέπεια στη Λήψη Αποφάσεων

Το σημερινό σημείωμα δεν έχει να κάνει με τη Γερμανία. Αλλά αφού τα "γράμματα απ' τη Γερμανία" περιλαμβάνουν τις εντυπώσεις ενός εκπαιδευτικού αποσπασμένου στη Γερμανία, τα προβλήματα που προκύπτουν απ' αυτήν ακριβώς την ιδιότητα έχουν θέση κι αυτά εδώ. Σήμερα λοιπόν θα αναφερθώ στη συνέπεια που δείχνει η ελληνική κυβέρνηση στις αποφάσεις που παίρνει. Δηλαδή, για την ακρίβεια, για τη μη συνέπεια. Γιατί αν έδειχνε συνέπεια, δεν θα μπορούσε να υπάρχει πρόβλημα. Θα έλεγε κανείς πως μπορεί κάποιες αποφάσεις να μην είναι σωστές, αλλά τουλάχιστον ακολουθούν έναν συγκεκριμένο σκεπτικό. Όπως για παράδειγμα, οι τελευταίες αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μπορεί να διαφωνώ μαζί τους αλλά ακολουθούν με συνέπεια αυτά που λέει όλον τον καιρό η Μέρκελ. Μπορεί να αλλάζει ο κόσμος γύρω μας και γύρω της, αλλά αυτή σταθερά επιμένει στα ίδια!

ΦΠΑ

Πριν απ' ότι άλλο να στείλω τις ευχές μου για χρόνια πολλά στο Δημήτρη, το γιο μου, αλλά και στους υπόλοιπους γνωστούς μου Δημήτρηδες (αλλά και στους άγνωστους) που γιορτάζουν σήμερα.

Σ' όλες τις χώρες τις Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει καθιερωθεί να σύστημα φορολόγησης που λέγεται ΦΠΑ = Φόρος Προστιθέμενης Αξίας. Είναι ένας φόρος που τον πληρώνει ο τελικός καταναλωτής, αφού σ' όλα τα ενδιάμεσα στάδια απ' την παραγωγή ενός προϊόντος μέχρι να φτάσει σ' αυτόν καταβάλλεται μόνο η διαφορά του ΦΠΑ: τόσο εισπράχθηκε μείον τόσο που πληρώθηκε. Επίσης η κάθε χώρα έχει ορίσει έναν κύριο συντελεστή ΦΠΑ και μπορεί να έχει και έναν ή δύο μειωμένους ή ακόμα και να εξαιρεί κάποια αγαθά απ' την επιβάρυνση ΦΠΑ. Βασικά αυτά είναι πράγματα γνωστά. Γιατί λοιπόν τα επαναλαμβάνω εδώ τώρα; Γιατί κάτι έγινε που με παρακίνησε, όχι να γράψω για το τι είναι και ποιος ο μηχανισμός του ΦΠΑ, που εισαγωγικά ανέφερα, αλλά το πώς η κάθε χώρα αντιμετωπίζει το θέμα του ΦΠΑ, κι εδώ συγκεκριμένα θα γράψω για την Ελλάδα που ξέρουμε και τη Γερμανία που βλέπω και μαθαίνω.

Αυθαιρεσία

Όχι, των Γερμανών. Για των Ελλήνων κυβερνώντων την αυθαιρεσία θα γράψω σήμερα. Βλέπετε, όταν με την άνοιγμα των σχολείων είχα δημοσιεύσει ένα σημείωμα με τίτλο "Η Αρχή του Τέλους" (που μάλιστα κάποια στιγμή πρόσθεσα και ένα ερωτηματικό στο τέλος αλλά μετά το έβγαλα και θα εξηγήσω το πώς και γιατί παρακάτω) κάποιος αναγνώστης του ιστολογίου μου έγραψε ένα σχόλιο που έλεγε "μην αφήνεις τις μίζερες σκέψεις που όλοι μας κάνουμε να σου χαλάσουν την απόλαυση". Χμ, ναι, μα θέλεις ν' αγιάσεις και δεν σ' αφήνουν.

Στατιστικά

Είθισται να γράφω για τη Γερμανία. Οι αναφορές στην Ελλάδα είναι συνήθως συγκριτικές. Εδώ έτσι εκεί αλλιώς. Σπάνια να είναι ένα κείμενο αυτόνομο. Απ αυτά τα σπάνια είναι και το σημερινό. Γιατί μπορεί μεν το σώμα να βρίσκεται στη Γερμανία αυτή τη στιγμή, όμως η κινητήρια δύναμη για την παραμονή εδώ - το χρήμα, έρχεται από την Ελλάδα. Κι ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα, έχει άμεσο αντίκτυπο στο πώς είμαστε και πώς περνούμε εδώ. Γιατί τα γράφω αυτά; Γιατί χθες δόθηκε στη δημοσιότητα το νέο μισθολόγιο. Και μπορεί προς το παρόν να είναι νομοσχέδιο, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Η επικύρωση απ' τη βουλή έχει τυπικό χαρακτήρα. Η διάκριση των εξουσιών σε νομοθετική και εκτελεστική είναι μόνο στα χαρτιά, και απλά ταλαιπωρεί μαθητές και φοιτητές στις εξετάσεις.

Μόναχο - Ελλάδα μέσω Ιταλίας

Άποψη της Ανκόνας από το λιμάνι. Ήδη έχουν αρχίσει να σχηματίζονται οι ουρές για το πλοίο της Μινόαν που ήταν προγραμματισμένο για τις 16:30. Και δεν είναι καν μεσημέρι όπως φαίνεται κι από τις σκιές!

Τον περασμένο Σεπτέμβρη έγραφα για τη διαδρομή Ελλάδα - Γερμανία τόσο οδικά (κάτι που το είχα δοκιμάσει και προς τις δυο κατευθύνσεις, τόσο από Ελλάδα όσο και από Γερμανία) και μέσω Ιταλίας (από Ανκόνα) μόνο που αυτή την τελευταία την είχα κάνει μόνο από Ελλάδα. Δηλαδή για την ακρίβεια είχα κάνει το ταξίδι Ανκόνα - Πάτρα πριν αρκετά χρόνια αλλά αφενός ήταν Πάσχα κι έτσι ήταν λίγο διαφορετικά τα πράγματα από το καλοκαίρι κι αφετέρου είχα ξεκινήσει από Νίκαια. Το Μόναχο - Ανκόνα - Πάτρα το έκανα φέτος το καλοκαίρι και λέω να γράψω για την εμπειρία αυτή.

Πολωνία

Η Πολωνία είναι ένας καλός προορισμός για διακοπές απ' την Ελλάδα, αλλά μάλλον δύσκολος απ' τη Γερμανία. Και εξηγούμαι: Απ' την Ελλάδα μπορείς να φτάσεις αεροπορικώς. Για παράδειγμα με τη LOT, την επίσημη αεροπορική εταιρίας της Πολωνίας, η οποία έχει καλές τιμές. Και μιας και η χώρα δεν έχει συνδεθεί ακόμα με το ευρώ οι τιμές διαμονής είναι αρκετά χαμηλές. Για να πας όμως απ' τη Γερμανία, συνήθως θα το κάνεις οδικώς και αυτή δεν είναι ότι καλύτερο. Θα περιγράψω την εμπειρία μου από το ταξίδι που, όπως έχω ξαναγράψει, έκανα τον Ιούνιο κι ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του.

Πληρωμές

Έχω αναφερθεί και παλιότερα για το θέμα του πώς γίνονται οι πληρωμές εδώ. Μιας και τότε αφενός επικεντρώθηκα στη κυκλοφορία του πλαστικού χρήματος αφετέρου η εμπειρία μεγάλωσε (χωρίς ουσιαστικές διαφορές) λέω να δώσω μερικά στοιχεία ακόμα.

Ζωολογικό Πάρκο Μονάχου Συνέχεια

Στο θερμαινόμενο κλειστό χώρο με τα είδη των τροπικών περιοχών (λιοντάρια, πούμα κλπ) υπάρχει και η ανάλογη βλάστηση. Κι εδώ κυκλοφορούν νερά, αλλά είναι καλυμμένα με νούφαρα.

Βενζίνες

Για την τιμή της βενζίνας τι να πω; Τα έχω ήδη πει. Και μάλιστα όχι μία αλλά δυο φορές, την πρώτη αναφέροντας για τα είδη που υπήρχαν αν και μάλλον σύντομα μιας και ήταν στις αρχές ακόμα και με μικρές εμπειρίες εδώ, ενώ τη δεύτερη είχα αναφερθεί στις τότε τιμές όχι μόνο στη Γερμανία αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Βέβαια να μιλάς γενικά για τα καύσιμα και να μην αναφερθείς στην τρέχουσα τιμή τους είναι δύσκολο ως και άτοπο. Εκείνο όμως που μου φαίνεται πιο ενδιαφέρον σήμερα είναι τα είδη της βενζίνας. Υπάρχουν κάποιες αλλαγές γι' αυτά αποφάσισα να γράψω και πάλι για βενζίνες. Θα αναφερθώ και στις τιμές απλά για να υπάρχει σύγκριση μεταξύ τους. Κι επειδή μόλις γύρισα από μια εκδρομή στην Πολωνία να αναφέρω και τι τιμές συνάντησα εκεί: Γύρω στο 1,30 - 1,32€ είναι (για τη κανονική 95άρα βενζίνα που χρησιμοποιώ - το πετρέλαιο κι σ΄αυτή την περίπτωση είναι φθηνότερο).

Αμβούργο, Άλτστανττ

Άλτστανττ σημαίνει παλιά πόλη. Είναι συνήθως η καρδιά της κάθε (γερμανικής) πόλης και διατηρείται όσο το δυνατό περισσότερο όπως ήταν τότε που φτιάχτηκε. Και, λογικά, σε κάθε εκδρομή, πρώτα γνωρίζεις την αλτστανττ κι ύστερα κάνεις βόλτες παραέξω, ανάλογα με το χρόνο που έχεις. Κι αφού κάναμε μια σύνδεση με το Αμβούργο (Hamburg) μέσω του σιδηροδρομικού του σταθμού, ας αρχίσουμε πάλι την περιήγηση στην πόλη. Και από πού αλλού θα ήταν καλύτερα να ξεκινήσω εκτός απ' την άλτστανττ; Λέω πάλι γιατί για το Αμβούργο είχα ξαναγράψει το καλοκαίρι που το είχαμε επισκεφθεί για πρώτη φορά. Θα προσπαθήσω να μην επαναλάβω αυτά που έγραφα τότε, ούτε να βάλω φωτογραφίες παρόμοιες μ' εκείνες. Εξάλλου, εκείνη τη φορά το μεγαλύτερο μέρος της πόλης το είδαμε μέσα από το λεωφορείο ενώ τώρα το περπατήσαμε ή χρησιμοποιήσαμε τα μέσα. Αλλά δεν μπορώ να μην αναφερθώ και πάλι στην παλιά πόλη και το δημαρχείο. Το δημαρχείο που είναι η έδρα της κυβέρνησης του κρατιδίου - πόλης του Αμβούργου. Ένα μεγάλο συγκρότημα κτιρίων και επιβλητικό. Ο αριθμός των δωματίων συναγωνίζεται επάξια αυτόν του παλατιού του Μπάκινχαμ.

Ελεύθερος Ανταγωνισμός

Για άλλη μια φορά άρχισαν να έρχονται διαμαρτυρίες για τη διαφορά που παρατηρείται στις τιμές του ΙΚΕΑ ανάμεσα σε Ελλάδα και άλλες χώρες. Για το θέμα είχα γράψει πολύ νωρίς, σχεδόν με το που ξεκίνησε το ιστολόγιο αυτό. Και δεν ξεκίνησα να γράφω σήμερα για να ξαναγράψω τα ίδια. Το θέμα μού 'χει κάτσει στο μυαλό εδώ και καιρό. Για μένα η αφορμή ήταν οι τουαλέτες στο σταθμό του Μονάχου! Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά και ας δούμε το γίνεται με τον ανταγωνισμό των επιχειρήσεων εδώ.

Ζυρίχη 2

Η Ζυρίχη ακουμπάει στην ομώνυμη λίμνη. Δεν λέω είναι χτισμένη, γιατί το μεγαλύτερο κομμάτι της είναι μακρυά απ' αυτήν. Θα μου πείτε γιατί τα Γιάννενα (τα οποία πάντα θυμάμαι με νοσταλγία) πόσο πάνω στη λίμνη είναι χτισμένα; Σωστή η παρατήρηση, τη δέχομαι και πάμε παρακάτω. Κι αν η Ζυρίχη δεν θυμίζει Γιάννενα μήπως θυμίζει Πάτρα με το λουλουδένιο ρολόι (αν και της τελευταίας δεν ξέρω αν δουλεύει ακόμα) και με τον Πατραϊκό στη θέση της λίμνης;

Επιστροφή

Αναμονή. Ας χαζέψουμε τα αεροπλάνα που περνάνε από μπροστά μας

Τέλειωσαν και οι διακοπές του Πάσχα. Δυστυχώς, όπως όλα τα καλά, δεν κράτησαν για πολύ. Πότε φύγαμε για την Ελλάδα, πότε επιστρέψαμε, ούτε που το κατάλαβα. Το γεγονός πάντως είναι πως επιστρέψαμε και άντε πάλι στα ίδια. Άντε ξανά πρωινό (δηλ. τι πρωινό, περίπου αχάραγα ακόμα) ξύπνημα, άντε πάλι με τις ώρες στο τρένο. Άντε να δούμε πόσο ακόμα.

Πασχαλινές Διακοπές

Οι δημοσιεύσεις συνεχίζονταν μέχρι σήμερα γιατί μέχρι και σήμερα ακόμα πάμε σχολείο. Από αύριο επιτέλους αρχίζουν οι διακοπές του Πάσχα. Είπαμε ότι το κάθε κρατίδιο της Γερμανίας έχει διαφορετικές ημέρες διακοπών τόσο ως ημερομηνίες (φροντίζουν να υπάρχουν αποστάσεις για αν μην γίνεται αδιαχώρητο στους δρόμους - τώρα και γίνεται χαμός, σκεφθείτε να φεύγαν και να γύριζαν όλοι μαζί!) όσο και σε αριθμό ημερών. Κι ως προς αυτό το τελευταίο το Ελληνικό κράτος έχει κάνει μια προσπάθεια να εξισώσει τις διακοπές κόβοντας ή προσθέτοντας αργίες για τα Ελληνικά σχολεία (τά 'χω ξαναγράψει αυτά). Οι Γερμανοί δεν έχουν τέτοιο πρόβλημα. Όμως, ως προς την έναρξη και τη λήξη ακολουθούμε αυτά που ορίζει το κάθε κρατίδιο. Έτσι, στη Βαυαρία που είναι η Μαρία τα σχολεία έχουν κλείσει απ' την Παρασκευή (ή τη Δευτέρα - άλλο ένα τέχνασμα, άλλοι υπολογίζουν και τα Σαββατοκύριακα κι άλλοι όχι) ενώ στη Βάδη - Βυρτεμβέργη που είμαι εγώ κλείνουν την βδομάδα μετά το Πάσχα ενώ και την αυριανή μέρα δεν γίνονται μαθήματα (αυτό που λέγαμε, να βγάλουμε απ' το λογαριασμό τις 4 μέρες αργίας του Πάσχα)! Στο Αμβούργο για παράδειγμα κλείνουν μόνο την άλλη βδομάδα! Αλλά εντάξει, εκεί δεν είναι πολύ θρησκευάμενοι!

ZAAP - IPTV, Έξι Μήνες Μετά

Πέρασε αρκετός καιρός από τότε που έγραφα για την ΖΑΑΡ - IPTV. Στο διάστημα αυτό έχω χρησιμοποιήσει το συγκεκριμένο προϊόν αρκετά, έχω μιλήσει με άλλους που το έχουν αγοράσει κι αυτοί, ενώ κάποιοι προβληματισμοί είχαν γραφτεί ως σχόλια στην προηγούμενη δημοσίευση. Έλεγα να προσθέσω ένα σχόλιο κι εγώ μετά από τόσο καιρό, όμως αφενός μεν θα ήταν μεγάλο κι αφετέρου άγνωστο πόσοι θα το έπαιρναν χαμπάρι. Έτσι αποφάσισα να βάλω μια καινούρια δημοσίευση που και να απαντάει στους προβληματισμούς αλλά και να μεταφέρω την εμπειρία έξι και βάλε μηνών με το ΖΑΑΠ. Όσα γράφονται εδώ είναι καθαρά προσωπικές απόψεις και προβληματισμοί και δεν έχουν συζητηθεί με οποιονδήποτε τρόπο με την εταιρία (επειδή είναι θετικές, θέλω να πω πως δεν κάνω διαφήμιση).

Για Ψώνια

 Χθες Σάββατο, βγήκαμε μια βόλτα για ψώνια σ' ένα καινούριο σουπερμάρκετ. Καινούριο τρόπος του λέγειν. Παλιά εταιρία, άνοιξε πριν μερικούς μήνες σε καινούριο χώρο, εκεί που παλιότερα, όταν πρωτοήρθα ήταν το Ρεάλ της περιοχής μας. Μιας και δεν θέλαμε πολλά ψώνια είπαμε να κάνουμε μια βόλτα απ' αυτό να το γνωρίσουμε και πέσαμε στην περίπτωση. Δεν ξέρω αν αυτό γίνεται κάθε Σάββατο. Πάντως χθες, ήταν στημένο απ' έξω ένα πανηγύρι. Η σοκολάτα Μίλκα είχε στήσει ένα χώρο που πούλαγε μπλουζάκια καπελάκια κλπ, έβγαζε αναμνηστικές φωτογραφίες τα μικρά παιδιά και γενικά είχε μια εξωτερική προβολή παράλληλα με μέσα στο κατάστημα που κάποια προϊόντα της ήταν σε τιμές προσφοράς.

Εφημερίδες της Γερμανίας

Από τα παλιά καλά (ή κακά) χρόνια είχα ακούσει κάποια ονόματα γερμανικών εφημερίδων, όπως και κάποιων άλλων χωρών. Πόσες ξένες εφημερίδες ξέρουμε, αλήθεια, στην Ελλάδα; Μια δυο από κάθε χώρα, αν δεν κάνω λάθος. Και, τουλάχιστον για τη Γερμανία, δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Γιατί πόσες νομίζετε πως είναι οι εφημερίδες παγγερμανικής κυκλοφορίας; Ελάχιστες. Προσπαθώντας να κάνω μια καταμέτρηση, κάποια στιγμή διαπίστωσα πως αυτές είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού! Επίσης, αν το δούμε λίγο καλύτερα, αυτές δεν βγαίνουν σε μια πόλη αλλά η κάθε μια έχει διαφορετική έδρα. Και τα δυο είναι νομίζω συνέπεια από το γεγονός πως στη Γερμανία κυκλοφορούν πολλοί τοπικοί τίτλοι. Και ο Γερμανός προτιμά την εφημερίδα της περιοχής του κι όχι αυτήν που έρχεται από ένα σοφό κέντρο. Σε πλήρη αντίθεση δηλ. με αυτό που γίνεται στην Ελλάδα όπου υπάρχουν 10 - 15 τίτλοι πανελλαδικής κυκλοφορίας και όλοι είναι με έδρα την Αθήνα (οι τίτλοι της Θεσσαλονίκης έχουν ουσιαστικά εκλείψει, πέρα απ' το γεγονός πως δεν ξέρω να είχαν ποτέ πραγματικά πανελλαδική κυκλοφορία).

Ταξίδια

Ημέρα της Εθνικής Παλιγγενεσίας σήμερα και αργία. Άρα, σύμφωνα με τις συνήθεις μου, δεν θα έπρεπε να έχει δημοσίευση, αφού ΔΕΝ πάω στη Στουτγάρδη. "Νο τρένο Νο ποστ" είναι ο συνήθης κανόνας (αν και πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις όπως π.χ. την εβδομάδα των διακοπών). Το θέμα είναι ότι τώρα βρίσκομαι στο Αμβούργο. Οπότε τρένο μεσολάβησε και μάλιστα για πολύ. Το ζήτημα είναι πώς και γιατί προέκυψε το Αμβούργο. Αυτή την ιστορία θα διηγηθώ, μαζί και με το πώς έγινε κατορθωτό να φτάσω μέχρις εδώ. Για την πόλη αυτή έχω γράψει το καλοκαίρι κυρίως ό,τι είδα απ' το λεωφορείο, όταν την είχα επισκεφτεί στα πλαίσια της βόλτας στη Σκανδιναβία. Κι επειδή μας άρεσε τότε, είχαμε πει πως κάποια στιγμή θα πρέπει να ξαναπάμε.

Τα Ξενοδοχεία που Χρησιμοποιώ

Πολλές φορές έχω αναφέρει για τις εκδρομές που κάνουμε. Κάποιες απ' αυτές είναι ημερήσιες. Φεύγουμε το πρωί, το πόσο νωρίς εξαρτάται απ' την απόσταση, κι επιστρέφουμε το βράδυ. Συνήθως αυτόν τον τρόπο τον προτιμάμε για σαββατιάτικες εκδρομές, όταν δεν έχουμε αρκετές μέρες στη διάθεσή μας. Αντίθετα σε άλλες κάνουμε διανυκτερεύσεις σε διάφορα μέρη, οπότε, προφανώς, προκύπτει η ανάγκη χρησιμοποίησης ξενοδοχείου. Επειδή κάποιοι έχουν ρωτήσει για το πώς βρίσκω ξενοδοχείο, σε ποιο έμεινα, κόστος κλπ, αποφάσισα σήμερα να κάνω μια τέτοια παρουσίαση. Να περιγράψω τη διαδικασία, μιας και απάντηση στη συνήθη ερώτηση "Πες μου ένα καλό ξενοδοχείο" δεν υπάρχει.