Γαλλογερμανικός Άξονας

Νομίζω πως όλοι έχουμε ακούσει ή και έχουμε πει για τον Γαλλογερμανικό άξονα. Για τη συνεργασία δηλαδή της Γερμανίας και της Γαλλίας δηλαδή σε διάφορους τομείς. Κυρίως, τώρα τελευταία με την αγαστή συνεργασία τους για την επαναφορά της Ελλάδας στον "ίσιο δρόμο" της οικονομικής ευπρέπειας! Πώς θα γίνει αυτό; Μα με το να μας βάλουν τα δυο πόδια σ' ένα παπούτσι. Έτσι, απ' αυτή τη "συνεργασία" μας προέκυψε κι η Μερκοζύ! Αλλά εδώ δεν θα μιλήσουμε γι' αυτά. Για άλλο Γαλλογερμανικό άξονα. Αυτόν της συνεργασίας στις συγκοινωνίες!!!

Λονδίνο - Αεροδρόμιο Στάνστεντ

Για να πάει κανείς στο Λονδίνο έχει αρκετές επιλογές τόσο από αεροπορικές εταιρίες όσο και από αεροδρόμια. Μιας και γύρω του υπάρχουν 5 - 6 τέτοια. Το πρώτο (το πιο κοντινό) είναι το Λόντον-Σίτι (με κωδικό LCY), στα 14 χλμ. Το δεύτερο το γνωστότατο από πολύ παλιά Χίθροου (LHR) στα 27 χλμ. Αυτό είναι το μόνο που εξυπηρετείται και από τη γραμμή του μετρό (και στο πρώτο δηλ. μπορεί να πας με το μετρό αλλά η κίνησή του είναι περιορισμένη). Όταν είχα πρωτοπάει πριν 25 χρόνια είχε τέσσερις τερματικούς σταθμούς (τέρμιναλ), τώρα έχει πέντε! Αλλά η χωρητικότητά του εξακολουθεί να είναι περιορισμένη κι έτσι άρχισαν να χρησιμοποιούνται και πιο μακρινά. Όπως το Γκάτγουικ (LGW) για παράδειγμα στα 45 χλμ. Αυτό εξυπηρετείται με τρένα, απλά και γρήγορα. Πιο μακρυά το Λούτον (LTN) στα 55 χλμ κι ακόμα πιο πέρα στα 60 χλμ είναι το Στάνστεντ (STN) το αεροδρόμιο το οποίο θα περιγράψω σήμερα. Ήδη τα πράγματα αλλάζουν, το L που δείχνει πως είναι στο Λονδίνο έχει φύγει. Θα μου πείτε σιγά τη διαφορά στα 45, τα 55 ή στα 60 χλμ. Ε, ναι. Όταν αρχίζεις κι απομακρύνεσαι τι πέντε πάνω τι πέντε κάτω! Εξάλλου, όταν είσαι μακρύτερα, για να έχεις κίνηση, ρίχνεις τις τιμές! Στην πάνω φωτογραφία η Μαρία μπροστά στην είσοδο. Τίποτα το εντυπωσιακό! Στην πινακίδα αναφέρει πως είναι αεροδρόμιο του Λονδίνου!

Συγκοινωνιακές Ιστορίες

Αυτό το κείμενο γράφεται και πάλι μέσα στο τρένο. Έτσι, να θυμηθώ τα παλιά. Βέβαια, τώρα υπολογιστή δεν έχω κι έτσι τη δουλειά την κάνει το τηλέφωνο. Ξέρετε, απˊ αυτά τα καινούρια που μόνο καφέ δεν ψήνουν. Τη Δευτέρα το μεσημέρι καθυστέρησα να φύγω από το σχολείο. Κάποιες δουλειές με κράτησαν εκεί. Πριν να ξεκινήσω με παίρνει τηλέφωνο η Μαρία και με ειδοποιεί πως το μετρό προς το σπίτι έχει καθυστέρηση, άγνωστο πόση. Τι να κάνω, φτιάχνω στο μυαλό μου διάφορα εναλλακτικά σενάρια.

Πετώντας με τη Χήνα

 Δεν μοιάζει για χήνα; Κι όμως είναι! Κι αν δεν είναι ακριβώς η ίδια, είναι το σήμα της. Κι εξηγούμαι: εκτός απ΄ το γνωστό μας πουλί, τη χήνα που πετάει (και μπορεί στην Ελλάδα να μην την έχουμε συνηθίσει να πετάει αλλά κυρίως ως οικόσιτη, βαριά και δυσκίνητη, στα μέρη όμως που υπάρχουν λίμνες την ξέρουν να πετάει κοπαδιαστά σε σχήμα V) υπάρχει άλλη μία: η Air China μια απ' τις αεροπορικές εταιρίες της Κίνας, η επίσημη, η μεγαλύτερη (και μια απ' τις 10 μεγαλύτερες στον κόσμο) κι αυτή που εκτελεί τις διεθνείς πτήσεις. Κι ενώ βέβαια οι αγγλομαθείς θα σπεύσουν να διορθώσουν πως δεν διαβάζεται Ερ - Χήνα αλλά Ερ- Τσάινα, αλλά τι να κάνουμε που στα Γερμανικά διαβάζεται σαν Χήνα (για να μην πω σαν Κίνα - αυτό το ch στην αρχή έχει έναν ήχο που είναι αρκετά κοντά στο κ, εξάλλου και τα δυο είναι ουρανικά). Κι έτσι, εμένα με βόλευε να κάνω το λογοπαίγνιο και να λέω πως θα ταξιδέψω με τη Χήνα που θα με πάρει στα φτερά της και θα με μεταφέρει στην Αθήνα.

Ίζι Τζετ

Την Ίζι Τζετ (easyJet) την είχα ακούσει πριν από αρκετά χρόνια. Ίσως ήταν η πρώτη αεροπορική εταιρία χαμηλού κόστους που έμαθα. Για όποιον δεν την ξέρει είναι η πρώτη (εκεί γύρω στα 1995) απ' τις Ίζι εταιρίες του Κύπριου επιχειρηματία Στέλιου (Χατζηιωάννου). Μετά απ' αυτήν ακολούθησαν κι άλλες, είτε τοπικές όπως η Ίζι Μπας που μεταφέρει κόσμο από τα αεροδρόμια του Λονδίνου προς το κέντρο της πόλης και αντιστρόφως ή η Ίζι Κρουίζ που οργανώνει φτηνές - λέει - κρουαζιέρες στο Αιγαίο (ξεκίνησε με τη Μεσόγειο, αλλά πουλήθηκε το 2009 - το ανακάλυψα τώρα, πού να προλάβει κανείς τις επιχειρηματικές δραστηριότητες). Εμείς χρησιμοποιήσαμε για πρώτη φορά την πρώτη τώρα που πήγαμε στο Λονδίνο. Ήταν μια καινούρια εμπειρία κι έτσι αποφάσισα να ασχοληθώ και μ' αυτήν.

Μόναχο

3ο Άντβεντ σήμερα, με μια όμορφη φωτογραφία που δείχνει το σταθμό του Μονάχου σε όλη του την μεγαλοπρέπεια. Στο σκεπαστό (εκεί που φαίνεται ανάποδα η διαφήμιση της Gruding) είναι το κυρίως μέρος, όπου σταματούν τα τρένα των μακρινών αποστάσεων (αλλά όχι μόνο) ενώ στα πλάγια είναι κάποια τοπικά. Με λίγο χιόνι στις γραμμές και στο βάθος οι πύργοι της Φράουενκίρχε και του Δημαρχείου. Από μια έκδοση του οργανισμού αστικών συγκοινωνιών (MVV).

Νέο Συγκοινωνιακό Έτος

Και πέρυσι τέτοιες μέρες είχα γράψει ένα σημείωμα μ' αυτόν τον τίτλο. Αλλά τι να γίνει που το "έτος" έχει συγκεκριμένη διάρκεια και όταν τελειώνει το ένα αρχίζει το επόμενο! Τη Κυριακή λοιπόν, αρχίζει το νέο συγκοινωνιακό έτος για όλους τους συγκοινωνιακούς φορείς της Γερμανίας. Τρένα, λεωφορεία, μετρό, τραμ κλπ κάνουν τις αλλαγές που θέλουνε αυτήν την εποχή. Βέβαια, υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις που κάποια έργα δεν έχουν τελειώσει ή κάποια άλλα αρχίζουν αργότερα κι έτσι γίνονται και τροποποιήσεις ενδιάμεσα. Αλλά κι αυτές μπαίνουν στο πρόγραμμα τώρα και τα πλάνα που βγαίνουν τις περιλαμβάνουν κι αυτές. Ας πούμε ολοκληρώθηκαν τα έργα για τετραπλή γραμμή ανάμεσα Μόναχο - Άουγκσμπουργκ. Έτσι, τα τρένα μπορούν να κινηθούν πιο γρήγορα. Αλλά λίγο έχει μπει αυτό σε εφαρμογή μέχρι τώρα. Από μεθαύριο όμως, όλα θ' αρχίσουν να φεύγουν από το Μόναχο 5 με 8 λεπτά αργότερα.  Όλα; Ε, όχι και όλα, τα μεγάλων αποστάσεων που θα χρησιμοποιούν τις γραμμές που δεν περνάνε κοντά από τις αποβάθρες!

Ομίχλη κ.ά.

Ομίχλη, αντάρα, πούσι ή καταχνιά όπως και να την ονομάσεις δύσκολη η συμβίωση μαζί της. Και την τελευταία βδομάδα έχουμε πήξει σ' αυτήν. Είναι σχεδόν καθημερινό φαινόμενο. Δεν μας έπιασε στο Λονδίνο και μας έχει ταράξει εδώ. Δεν το έχω συνηθίσει. Όχι τόσες μέρες συνεχόμενα κι όχι τόσες ώρες. Παλιότερα θα μου πείτε, δεν έμενα στο Μόναχο. Έφευγα κάθε πρωί, αξημέρωτα ακόμα για τη Στουτγάρδη. Και στο δρόμο με είχε εντυπωσιάσει πως συναντούσαμε - σχεδόν καθημερινά - ομίχλη περνώντας από την Ουλμ. Κάμποση ώρα πριν φθάσουμε αλλά και αρκετή αφότου φεύγαμε, είχε ομίχλη. Αλλά μέσα στο Μόναχο; Κι απ' όσο μου έλεγε η Μαρία, σίγουρα όχι. Αλλά κι αν κάποια μέρα είχε το πρωί, κάποια επαναλαμβάνω, το απόγεμα που γύριζα είχε φύγει. Τώρα, μέρες και μέρες, η ομίχλη πλανιέται πάνω από την πόλη συνέχεια. Κι αν κάποιο μεσημέρι ή απόγεμα σηκωθεί, είναι για λίγη ώρα. Κι ειδικά αν είναι απόγεμα, άντε να το πάρεις χαμπάρι. Το περίεργο είναι πως το βράδυ (9 - 10) η ομίχλη διαλύεται.

Μέσα Μαζικής Μεταφορά

Ταξιδέψτε γρήγορα

Θα συνεχίσω σήμερα με μερικά απ' τα αριθμητικά στοιχεία που έμαθα το Σάββατο για τις μαζικές μεταφορές του Μονάχου. Για διακόσμηση θα έχει τις εικόνες που ετοίμασαν για τα 150 χρόνια τους από το σάιτ της εταιρίας. Η εταιρία λοιπόν, καλύπτει το Μόναχο και τα περίχωρα, δηλ μια πόλη με κάτι λιγότερο από 1,5 εκατομμύριο κατοίκους σε μια περιοχή 412 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Απ' αυτά τα 3/4 (311 για την ακρίβεια) είναι η πόλη όπου μένει και η συντριπτική πλειονότητα των κατοίκων και το υπόλοιπο η γύρω περιοχή, αρκετά εκτεταμένη με 101 τ.χλμ. αλλά με λιγότερες από εκατό χιλιάδες κατοίκους. Κύριος μέτοχος είναι η εταιρία ηλεκτρικού του Μονάχου (σαν να λέμε η τοπική ΔΕΗ).

150 Χρόνια Μεταφορές

Στο προηγούμενο σημείωμα έγραφα πως το Σάββατο ήταν μέρα με "ανοιχτές πόρτες" των μέσων μαζικής μεταφοράς του Μονάχου (πλην προαστιακού) καθώς αυτές τις μέρες γιορτάζονται διάφορες σχετικές επέτειοι. ΄Έτσι το Σάββατο, αφού κάναμε μια βόλτα στο κέντρο για λίγο, πήγαμε μια βόλτα απ' το αμαξοστάσιο των τραμ. Δυστυχώς είχαμε ξεχάσει πως υπήρχε το πρωί παρέλαση με παραδοσιακά οχήματα - μέχρι και ιππήλατο τραμ θα συμμετείχε! Είπαμε να περάσει λίγο η ώρα να ζεστάνει ο καιρός, και τέλειωσε η παρέλαση.

Ανοιχτές Πόρτες

Μια άλλη μόδα που υπάρχει εδώ είναι η μέρα με τις «ανοιχτές πόρτες». Ένας οργανισμός ή μια εταιρία για να προσελκύσει πελάτες ορίζει μια μέρα το χρόνο κατά την οποία δέχεται το κοινό για πληροφόρηση. Γενικά δεν υπάρχει λόγος να κυκλοφορούν άσχετοι στους χώρους της. Αλλά για να δείξει τη δουλειά της, ποιεί την ανάγκη φιλοτιμία και ανοίγει τις πόρτες της στο κοινό.

Βαρσοβία, Συγκοινωνίες

Στην Πολωνία, όπως σ' όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, το σιδηροδρομικό δίκτυο είναι αναπτυγμένο. Η Βαρσοβία έχει τρεις βασικούς σιδηροδρομικούς σταθμούς. Αυτός της φωτογραφίας θεωρείται ο κεντρικός (γιατί βρίσκεται στο κέντρο της πόλης κι όχι λόγω μεγέθους). Το κακό είναι, όπως έγραφα και προχθές, πως για να πας μέχρι το σταθμό του μετρό πρέπει να περπατήσεις αρκετά.

Έργα Υπόγειου στο Μόναχο!

Έργα για την υπόγεια διέλευση μέσων μεταφοράς δεν κάνουν μόνο η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη. Παρόμοια έργα ξεκίνησαν το προηγούμενο διάστημα και στο Μόναχο. Και το γράφω έτσι περιγραφικά και δεν λέω, ας πούμε, μετρό γιατί από τις υπόγειες αυτές σήραγγες που θα φτιαχτούνε δεν θα περνάει το μετρό αλλά ο προαστιακός. Αν και η διαφοροποίηση είναι λίγο σχετική, αφού και τα δυο μέσα αλλού κινούνται υπόγεια κι αλλού επίγεια, περισσότερο έχει να κάνει με το ότι το μετρό κινείται κυρίως μέσα στην πόλη και με πιο πυκνά δρομολόγια (συνήθως 10λεπτα αλλά και κάποια 5λεπτα ενώ πολύ νωρίς είναι 20λεπτα). Αντίθετα αυτό που αποδίδεται ως προαστιακός και που οι Γερμανοί το λένε S-Bahn (Schnell Bahn - γρήγορο ή σύντομο τρένο) και είναι κομμάτι των Γερμανικών Σιδηροδρόμων (κι όχι των αστικών συγκοινωνιών) και χρησιμοποιεί συνήθως κοινούς σταθμούς με περιφερειακά τρένα ή άλλα μεγάλων αποστάσεων ενώ τα δρομολόγιά του είναι σχετικά αραιά: από 20 λεπτά το πιο λίγο μέχρι μερικές μόνο φορές τη μέρα.

Ταξικά Ταξίδια

Τα ταξίδια ήταν πάντα ταξικά για τους ταξιδεύοντες. Οι πρώτοι διδάξαντες, τα καράβια. Τα αρχαία χρόνια ας πούμε, όποιος είχε φράγκα καθόταν στην καρέκλα και ρέμβαζε το ταξίδι με το πλοίο, ενώ όποιος δεν είχε τράβαγε κουπί ή έκανε άλλες δουλειές έχοντας για ανταπόδοση τη δυνατότητα να ταξιδέψει (έστω και με κινδύνους να μην τον αφήσουν όταν έφθαναν στον προορισμό και να συνέχιζαν να τον κρατάνε για να τραβάει κουπί – αλλά σ’ αυτό ούτε και ο «επιβάτης α’ θέσης» ήταν εξασφαλισμένος)!

Αστικές Συγκοινωνίες Αμβούργου

Για το σημερινό σημείωμα θα μπορούσε να είναι ένα τυπικό, αυτό που υπάρχει σ' όλη τη Γερμανία. Η συγκοινωνία στο Αμβούργο γίνεται με υπόγειο σιδηρόδρομο (μετρό δηλ). λεωφορεία και τραμ. Α! Και προαστιακό. Αμ δε. Εδώ τα πράγματα αλλάζουν!  Προφανώς και τα μέσα αυτά υπάρχουν (εντάξει το τραμ δεν είναι απαραίτητο, στις πόλεις με αναπτυγμένο το υπόγειο δίκτυο δεν πολυσυνηθίζεται). Όμως εδώ είναι λιμάνι. Είναι ποτάμια κι έτσι στις αστικές συγκοινωνίες εντάσσονται και ειδικά καραβάκια. Επίσης κάποια άλλα τρένα, διαφορετικά, που είναι σαν τον προαστιακό αλλά κάπου διαφέρουν. Όμως αρκετά με την εισαγωγή, ας πάρουμε τα πράγματα με τη (φωτογραφική τους) σειρά.

Αμβούργο, ο Σταθμός

Το καλοκαίρι είχα βρεθεί στο Αμβούργο και έγραψα μερικά πράγματα γι' αυτό. Αλλά το Μάρτη ξαναπήγα στην πόλη για να τη δω καλύτερα, μιας και την πρώτη φορά μου φάνηκε λίγο. Έτσι, λέω ν' αρχίσω να συμπληρώνω σήμερα τα του Αμβούργου. Πολλά είδαμε, πολλές φωτογραφίες βγάλαμε, τις έφτιαξα, τις τακτοποίησα και είναι έτοιμα για επεξεργασία. Να γραφτούν δηλ. τα κείμενα. Και δεν ξέρω από που ν' αρχίσω. Ποια σειρά να κρατήσω. Είναι τόσα πολλά, που τάχω χάσει. Βγήκε πράγμα για καμιά δεκαριά μέρες, αν και δεν είμαι σίγουρος αν θα τα  βγάλω συνεχόμενα. Μη μας πέσει και βαρύ. Τέλος πάντων. Ας ξεκινήσω και βλέπουμε. Και λέω να ξεκινήσω από ένα στάνταρ σημείο: τον κεντρικό σιδηροδρομικά σταθμό. Εξάλλου οι Γερμανικοί Σιδηρόδρομοι (Deutsche Bahn) ήταν αυτοί που μου πρόσφεραν το ταξίδι αυτό. Επάνω μια άποψη, η μια πλευρά του σταθμού. Να σημειώσω εδώ πως τα τρένα με προορισμό (ή αφετηρία) το Αμβούργο (ακόμα και αυτά των μεγάλων αποστάσεων όπως εκείνα που ερχόμασταν από Μόναχο) σταματάνε σε τέσσερις σταθμούς, ο ένας μάλιστα πολύ κοντά στον κεντρικό που δεν κατάλαβα γιατί.

Εισιτήρια Αστικών Συγκοινωνιών εν Αθήναις

Όπως έγραφα χτες, οι μέρες τις παραμονής μου στην Ελλάδα ήταν γεμάτες. Μεταξύ των άλλων, έπρεπε να γίνουν και διάφορες δουλειές που ήταν σε εκκρεμότητα γιατί έπρεπε να διεκπεραιωθούν από μένα προσωπικά. Κάποιες απ' αυτές ήταν στο κέντρο της Αθήνας και για άλλη μια φορά έχοντας την εμπειρία των εδώ μετακινήσεων με τις αστικές συγκοινωνίες, είπα να κάνω κάτι αντίστοιχο κι εκεί. Κι ενώ δεν υπήρξε πρόβλημα ως προς το χρόνο που χρειάστηκε το λεωφορείο να με μεταφέρει από την Κηφισιά μέχρι το Πεδίο του Άρεως (40 λεπτά έκανε, χρόνος ικανοποιητικός πιστεύω, κι άλλο τόσο πίσω), ε, να μην μούρθει και κάτι ανάποδα; Όχι τίποτα άλλο, αλλά για να έχω να λέω.

Τρένα Εμπορικά

Σταθμός(;) στον οποίο οργανώνονται τα φορτηγά βαγόνια σε συρμούς. Στο βάθος φαίνονται ο Ολυμπιακός Πύργος και τα γραφεία της Μπεεμβέ, καθώς κι ο πύργος της τηλεφνικής εταιρίας Ο2 στα δεξιά..

Σήμερα έχει γενέθλια ο γιος μου. (Ε, δεν έχει γενέθλια όποια όποια μέρα! Την ίδια μέρα με τον Κολοκοτρώνη. Ναι, ναι το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Όλοι οι μεγάλοι μαζί. Ε, είναι κι η κόρη του Νίκου, αλλά ας μην επεκταθούμε, για μεγάλους μιλάμε)! Έτσι, προς τιμήν του θα υπάρξει έκτακτη δημοσίευση. Να του πω χρόνια πολλά από δω και να του αφιερώσω αυτό τη δημοσίευση με θέμα τα τρένα που (αν τη διαβάσει) θα του αρέσει, πάντα του αρέσουν θέματα τεχνολογίας.

Εισιτήρια Αστικών Συγκοινωνιών: Ανοικτού vs ΚλειστούΤύπου

Καταρχάς μια διευκρίνηση για όποιον δεν ξέρει τι σημαίνει. vs = versus χρησιμοποιείται συχνά αντί για το "κατά", το "εναντίον". Για την αντιπαράθεση λοιπόν των δυο τύπων εισιτηρίων που συζητιέται αυτές τις μέρες στην Ελλάδα. Κλειστού τύπου εισιτήρια είναι αυτά που για να επιβιβαστείς πρέπει πρώτα να ελεγχθεί το εισιτήριό σου σε κάποιο μηχάνημα και μόνο εάν είναι έγκυρο σου επιτρέπει να περάσεις. Αντίθετα τα εισιτήρια ανοικτού τύπου είναι αυτά που έχουμε σήμερα, Έχεις το εισιτήριο ή όχι μπαίνεις στο μέσον και αν γίνει έλεγχος τότε μόνο διαπιστώνεται η εγκυρότητα ή μη. Τέτοια έχει και στη Γερμανία ενώ σε άλλες χώρες συνυπάρχουν οι δυο τύπου. Γιατί είναι αλήθεια, πως κλειστού τύπου υπάρχουν μόνο σε μετρό. Γιατί προϋποθέτουν ότι η είσοδος θα γίνεται σταδιακά, αλλιώς επιφέρουν μεγάλες και απρόβλεπτες καθυστερήσεις.

Συγκοινωνίες Βρυξελλών

Αν και για τις αστικές συγκοινωνίες των Βρυξελλών θα γράψω σήμερα, καθώς δεν έχω πολλές φωτογραφίες απ' αυτές, είπα να βάλω και μερικές γενικότερες. Πάνω λοιπόν είναι ο ένας απ' τους δυο κεντρικούς σιδηροδρομικούς σταθμούς των Βρυξελλών, ο σταθμός του Βορρά (Gara du Nord). Στις Βρυξέλλες έχουμε πάει αρκετές φορές. Η πρώτη ήταν τα Χριστούγεννα του 2002! Βλέπετε εκεί μένει (ή μάλλον έμενε) η αδερφή της Μαρίας με την οικογένειά της κι έτσι όταν τους επισκεπτόμασταν βλέπαμε και την πόλη. Και μιας και έχω πάει πολλές φορές έχω δει και αλλαγές που έχουν γίνει στις συγκοινωνίες (έστω κι αν δεν τις έχω χρησιμοποιήσει κάθε φορά).