Ποδηλασία

Για τα ποδήλατα έχω ξαναγράψει. Απλά τώρα που άνοιξε ο καιρός το εμπεδώνω καλύτερα και είπα να επανέλθω αναλυτικά. Εξάλλου μόλις αποκτήσαμε κι εμείς ποδήλατα. Ο Γιάννης κι η Μάγδα τώρα που φεύγουν οριστικά για Ελλάδα μας παρέδωσαν τα δικά τους. Να τους ευχαριστήσω κι από εδώ και να τους ευχηθώ καλή πατρίδα.

Το ποδήλατο είναι η δεύτερη φύση των κατοίκων του Μονάχου. Βέβαια, οι κάτοικοι και σε άλλες πόλεις, στη Γερμανία και στις γύρω χώρες, έχουν τη συνήθεια να κάνουν τις μετακινήσεις τους με ποδήλατο. Έτσι η ύπαρξη ειδικού χώρου για ποδηλασία είναι εκ των ουκ άνευ. Διάδρομος δίπλα στο δρόμο ή στο πεζοδρόμιο, σήμανση και διευκολύνσεις στα πάρκα κλπ. Αλλά η διαμόρφωση του εδάφους είναι καθοριστική για το πόσο πράγματι χρησιμοποιείται το ποδήλατο. Σε πόλεις όπως η Στουτγάρδη, με λοφάκια και ανηφοριές είναι μικρότερη η χρήση του (όχι βέβαια ότι λείπει). Φαν υπάρχουν παντού.

Κι αυτά συγκαταλέγονται στα ποδήλατα. Παρ' όλο που δεν έχουν πετάλια!

Η χρήση του ποδηλάτου μαθαίνεται από πολύ νωρίς. Όλα τα παιδάκια έχουν ένα ποδηλατάκι. Μόλις βγούνε από το ειδικό τρέιλερ – καρότσι που το σέρνει ένα ποδήλατο. Και δεν κυκλοφορούν τα γνωστά στην Ελλάδα με τις 3 ρόδες. Εδώ ξεκινάνε κατευθείαν με τις 2. Ακόμα και χωρίς πετάλι, που το πάνε με τα πόδια ή κρατώντας το μπαμπά ή τη μαμά που κάνει ποδήλατο ή ρόλερ (άλλη μόδα κι αυτή). Ποδήλατο με βοηθητικές είδα μόνο μια φορά κι αυτή με ελληνάκια!

Ναι! Κι αυτό είναι ποδήλατο. Κάνουν πετάλι όσοι και όσο γουστάρουν, φορτίζουν μια μπαταρία και το πάνε. Ενοικιαζόμενο, ο οδηγός είναι αυτός που κανονίζει την πορεία.

Η ποδηλασία γίνεται τόσο για λόγους μεταφοράς όσο και αναψυχής αλλά και για λόγους άθλησης. Είναι γνωστό ότι αποτελεί ένα φθηνό και οικολογικό μέσο μεταφοράς, και συνήθως έτσι το σκεφτόμαστε. Ως μέσο αναψυχής το ξέρουμε απ’ τα παιδιά, αλλά εδώ είναι συνηθισμένο πράγμα η βόλτα στο πάρκο με το ποδήλατο. Και γράφουν αρκετά χιλιόμετρα. Που όταν παραμαζευτούν γίνεται πια ουσιαστικά για άθληση. Και για να καταλάβει κανείς τι σημαίνει "αρκετά χιλιόμετρα" π.χ. 30 χλμ. καλά είναι να τ’ αφήσω ή να βάλω κάτι ακόμα?

Προσφέρονται και υπηρεσίες σχετικές με το ποδήλατο. Και δεν μιλάω για σέρβις και τέτοια. Αυτό είναι αυτονόητο αν και ο καθένας συνήθως ασχολείται με το ποδήλατό του μόνος του. Αλλά για ειδικό χώρο να το κλειδώσεις έξω από σταθμούς μετρό, από καταστήματα κλπ. Υπάρχουν σταθμοί που απέξω γίνεται χαμός από ποδήλατα. Που κάποια βρίσκονται για πολύ καιρό στην ίδια θέση κι έτσι έχουν αρχίσει να χάνουν κομμάτια: ρόδες, σέλα κλπ. Αν πάλι δεν θέλεις να αφήσεις το ποδήλατό σου ή το χρειάζεσαι στον προορισμό σου υπάρχει δυνατότητα να το πάρεις κι αυτό στο τρένο, το τραμ ή το μετρό (ίσως όχι όλες τις ώρες ή σε όλα τα μέσα, το ημερήσιο εισιτήριο του ποδηλάτου είναι 2,5€ για τα αστικά μέσα και 4,50€ για τα τρένα). Βρίσκεσαι σε μια πόλη και δεν το έχεις μαζί αλλά θα ήθελες, μπορείς να νοικιάσεις. Πρώτα πρώτα από τους ίδιους τους Γερμανικούς σιδηροδρόμους!

 

Μεγαλύτερη συγκέντρωση ποδηλάτων έχω δει μόνο στο Άμστερνταμ. Εκεί, μπροστά στο σιδηροδρομικό σταθμό, το τι ποδηλατομάνι υπήρχε δεν περιγράφεται. Και σ' όλη την πόλη δηλαδή υπήρχαν παντού ποδήλατα, αλλά στο σταθμό το πράγμα παραήταν.

Και ποδήλατο-ταξί για βόλτες. Σε άλλα μέρη, όπως έχω γράψει, έχουν άμαξες με άλογα για βόλτα. Εδώ σε πάει βόλτα ποδηλάτης. Ποιος είπε πως αυτά γίνονται μόνο στην Κίνα και τα πέριξ.

Κι επειδή λέμε για τα τόσα ποδήλατα δυο απαραίτητες διευκρινήσεις: πρώτα για την ηλικία τους. Τα ποδήλατα είναι συνήθως παλιά. Πολύ ή λίγο δεν έχει σημασία, αλλά πάντως σίγουρα δεν είναι το τελευταίο μοντέλο αυτό που κυριαρχεί. Υπάρχουν ποδήλατα της δεκαετίας του 60 και του 70 (που τα αναγνωρίζω γιατί τα έζησα) και βεβαίως και νεώτερα. Συνήθως χωρίς ταχύτητες (εκτός κι αν ο κάτοχος το χρησιμοποιεί για αναβάσεις σε βουνά) αλλά και κάποια νέα, με μπαταρία για υποβοήθηση! Οι Γερμανοί δεν είναι απ’ αυτούς που εύκολα δίνουν τα ευρώ τους μόνο και μόνο για να πάρουν κάτι καινούριο. Είναι της λογικής όσο λειτουργεί το κρατάω. Έτσι βλέπεις πολλά ποδήλατα κάθε δεκαετίας.

Μια άλλη άποψη. Μπιραρία σε ποδήλατο. Ποδηλατώ την ώρα που πίνω μπίρα, άρα την καταναλώνω επί τόπου!

Το δεύτερο είναι για τις τιμές που έχουν τα καινούρια. Θα περίμενε κανείς με τόσα ποδήλατα που κυκλοφορούν πως θα έχουν και φιλικές τιμές. Άσχετο. Οι τιμές είναι αρκετά τσιμπημένες και τα 150 – 200€ (για καινούριο) θεωρούνται προσφορές! Μέχρι πόσο μπορούν να φτάσουν; 500, 1000€ άνετα. Ίσως είναι κι αυτός ένας λόγος που δεν αλλάζουν τακτικά ποδήλατο (δηλ. αν δεν τα έχει φτύσει τελείως). Πάντως, στα παζάρια που γίνονται τακτικά, βρίσκεις μεταχειρισμένα σε πάρα πολύ καλές τιμές.

 

Για το πού και πώς κινούνται οι ποδηλάτες υπάρχουν κανόνες. Μπορεί να είναι δίπλα στου πεζούς, ή μαζί με τους πεζούς ή σε ποδηλατολωρίδες με κανόνες και φορά κατεύθυνσης κλπ. Ποικιλία η οποία καθοδηγείται από την ύπαρξη ειδικής σήμανσης. Κάθετης (πινακίδες και φανάρια) και οριζόντιας (στο οδόστρωμα).