Σκανδιναβία

Δημαρχείο Κοπεγχάγης

Ας αρχίσω να γράφω για τη Σκανδιναβία. Πρέπει να διώξω και τις φωτογραφίες από τον υπολογιστή μιας και ο χώρος γίνεται ασφυκτικός. Μην περιμένετε ανάλυση όπως για τις γερμανικές πόλεις. Αλλά κάποια πράγματα που είδα και με εντυπωσίασαν.

Δημαρχείο Στοκχόλμης

Κατ' αρχή να προσδιορίσουμε: Τι είναι η Σκανδιναβία? Ποιες χώρες περιλαμβάνονται? Και το λέω αυτό γιατί γενικά υπάρχει σύγχυση για τα θέματα αυτά, σύμφωνα με αυτά που μου λέγανε ή ρωτούσανε φίλοι πριν φύγω. Έχουμε και λέμε λοιπόν. Η Σκανδιναβία έχει διαφορετική έννοια ανάλογα με το πού αναφέρεσαι. Είναι η Σκανδιναβική χερσόνησος που περιλαμβάνει τη Σουηδία και τη Νορβηγία. Μόνο. Όμως, σκανδιναβικής καταγωγής είναι και οι Δανοί. Αυτές οι τρεις χώρες έχουν πολλά κοινά. Πέρα από καταγωγή, έχουν και οι τρεις βασιλιά (ή βασίλισσα) και νόμισμα την κορώνα. Η κάθε κορώνα είναι περίπου 1/10 του ευρώ (λίγο παραπάνω, με διαφορές). Απ' αυτές οι δυο είναι μέλη της ΕΕ ενώ οι Νορβηγοί δυο φορές μπήκανε και τις δυο με δημοψήφισμα βγήκανε. Και έχουν το υψηλότερο κατά κεφαλή εισόδημα (γύρω στις 50 χιλ. ευρώ) ένεκα τα πετρέλαια.

Δημαρχείο Ελσίνκι

Και η Φινλανδία? Ουδεμία σχέση. Είναι βόρεια χώρα, είναι εκεί στη γειτονιά, συνδυάζεται τουριστικά με τις άλλες αλλά σκανδιναβική ΔΕΝ είναι. Οι κάτοικοί της (όσοι δεν είναι λάπωνες) είναι μικτής καταγωγής, άλλοι Ρώσοι, άλλοι Σουηδοί κλπ. Η γλώσσα τους ανήκει στις φινοουγγρική ομάδα και έχουν πιο πολύ σχέση με τα Τούρκικα(!) παρά με τους γύρω.

Δημαρχείο Όσλο. Εδώ γίνονται οι απονομές του Νόμπελ Ειρήνης (εκτός Σουηδίας!).

Η εκδρομή ήταν οργανωμένη, όχι και τόσο συνηθισμένο για μένα. Το πρόγραμμα ήταν εξαιρετικά "σφικτό", τρέξε από το ένα στο άλλο, αμάν καθυστερήσαμε και μείναμε πίσω και τι θα κάνουμε. Βέβαια έτσι καταφέραμε μέσα σε μια βδομάδα να δούμε 5 πόλεις (τις πρωτεύουσες των χωρών που λέγαμε συν το Αμβούργο). Πολλές ώρες σε δρόμους και αρκετές σε καράβια θέματα για τα οποία θα γίνουν ειδικές αναφορές τις επόμενες μέρες.

Εδώ νομίζω ότι είναι ενδιαφέρον να αναφέρω και τις συνθήκες εργασίας των οδηγών τουριστικών (μόνο?) λεωφορείων: Κατ' αρχήν ξεκινήσαμε με δυο οδηγούς. Ο ένας μας πήγε μέχρι τα σύνορα (κι από κει θα επέστρεφε με τρένο) ενώ ο άλλος, που θα ήταν στη συνέχεια ο οδηγός μας, εκείνη την ώρα είτε κοιμόταν στο κρεβάτι που ήταν κρυμμένο στα έγκατα του λεωφορείου είτε απλά χαζολόγαγε. Κι αυτό γιατί φύγαμε βράδυ και η οδήγηση προβλεπόταν (και ήταν) πολύωρη. Έτσι έκανε ο πρώτος το οκτάωρό του και συνέχισε ο επόμενος. Καθ' όλο το ταξίδι ίσχυε ο κανόνας: δυο ώρες οδήγηση, 20 λεπτά διάλειμμα. Σπάνια να μην τηρηθεί, αν φτάναμε π.χ. στον προορισμό μας. Το διάλειμμα γινόταν σε κάποιο πάρκινγκ ή βενζινάδικο κλπ που ήταν ευκαιρία και για μας να ξεπιαστούμε ή να επισκεφτούμε την τουαλέτα (που υπήρχε). Και την τελευταία μέρα ήρθε άλλος οδηγός γιατί μετά από έξι μέρες δουλειάς έπρεπε να κάνει ο δικός μας τουλάχιστον 24 ώρες ρεπό πριν ξαναπιάσει το τιμόνι!
Και κάτι για την απαρέγκλιτη τήρηση των νόμων στις άλλες χώρες εκτός Ελλάδας: Με το που μπήκαμε και πριν ξεκινήσουμε ο οδηγός μας ενημέρωσε ότι η χρήση των ζωνών ασφαλείας είναι υποχρεωτική γι' αυτό αν δούμε να μας πλησιάζει αστυνομικό αυτοκίνητο για να μας σταματήσει για οποιονδήποτε έλεγχο, να είμαστε σε ετοιμότητα να τις φορέσουμε! Είπε κανείς τίποτα;

 

Γενικά συμπεράσματα: ακριβές χώρες (είναι χαρακτηριστικό ότι στην Φινλανδία δεν κυκλοφόρησαν για δοσοληψίες κέρματα 1 ή 2 λεπτών, με απόφαση της κυβέρνησης, υπάρχουν μόνο ως συλλεκτικά) στις οποίες όμως δεν λείπουν οι ζητιάνοι (αλλά κι οι παπατζήδες!) απ' τους δρόμους τους, παρά τα όσα λέγονται για το κοινωνικό κράτος που ήταν οικοδομημένο εκεί (που όμως, όπως μας είπαν οι ξεναγοί, ξηλώνεται κι αυτό). Από αξιοθέατα, πολλά και διάφορα, κάθε πόλη τα δικά της, κάθε μέρος τις ιδιαιτερότητές τους.
Αλλά είπαμε, θα έχουμε συνέχεια...