Μέχρι τώρα έγραφα γι' αυτά που μου διαψεύστηκαν στην πρώτη επαφή μου με τη Γερμανία. Που συνήθως λέγονται δεν ξέρω από ποιους, αλλά που, εγώ τουλάχιστον, έτσι νόμιζα ότι είναι. Υπάρχουν και άλλες καταστάσεις που δεν είχα ακούσει (άρα δεν ήξερα ,ούτε νόμιζα ότι ήξερα, τι να περιμένω) αλλά που με εντυπωσίασαν. Κι αυτές τελικά είναι πολλές. Και όλο βρίσκονται κι άλλες για να συμπληρωθούν. Ας αρχίσω λοιπόν και να δούμε πού θα σταματήσω. Και αρχίζω από ένα θέμα που ήδη θίχτηκε προηγούμενα: τις ουρές.
Ουρές παντού. Όπου να πας να εξυπηρετηθείς θα περιμένεις. Μερικές φορές ακόμα και στα μηχανήματα. Καλά, ειδικά σε ένα που είναι για ανάληψη χρημάτων στον κεντρικό σταθμό του Μονάχου, όποτε περνάω γίνεται χαμός. Μπορεί να περιμένουνε και 10 άτομα. Αλλά αυτό ίσως είναι η εξαίρεση γιατί συνήθως βάζουνε και δεύτερο μηχάνημα (ή και τρίτο) αν χρειαστεί. (Αργότερα ανακάλυψα πως υπάρχει και δεύτερο μόνο που κι εκεί, χαμός γίνεται). Το ζήτημα μπαίνει όταν είναι να εξυπηρετηθείς από άνθρωπο.
Για τα ταμεία στα καταστήματα το έγραψα και παραπάνω. Το αστείο είναι πως στο Lidl βλέπω χθες να λέει ότι στο κατάστημά τους ισχύει το 1 + 2 στα ταμεία: 1 εξυπηρετείται και 2 περιμένουν (που νομίζω ότι το γράφει και στην Ελλάδα). Το ότι περίμεναν 8 – 10 εκείνη την ώρα, δεν έχει καμία σημασία. Κι ούτε ποτέ έτυχε ν' ανοίξουν όταν είχαν πάνω από 3 άτομα στην ουρά. 5 τουλάχιστον και βλέπουμε.
Παρασκευή βράδυ 30/4, στις εφτά και κάτι ανακαλύπτω πως δεν έχω λεμόνια. Ενόψει Πρωτομαγιάς και Κυριακής πετάγομαι να πάρω από τα μαγαζιά που βρίσκονται κάτω από το σπίτι (σε λιγότερα από 100 μέτρα). α) Βρίσκω μόνο στο ένα απ' τα τρία και μόνο μια συσκευασία 500 γρ. με καλά λεμόνια και τρεις με σάπια! β) Επιστρέφω στο σπίτι στις οκτώ παρά δέκα. Τι έκανα όλη αυτή την ώρα? Περίμενα στην ουρά. Δύο ταμεία που δούλευαν και τα δύο αλλά 30 άνθρωποι (μπορεί και παραπάνω) να περιμένουν. Το ίδιο γινόταν και στο απέναντι σουπερμάρκετ.
ΑπάντησηΔιαγραφή