Σπίτι: Αναζήτηση Επίπλων

Τα σπίτια στη Γερμανία, συνήθως, είναι πιο γυμνά από γυμνά. Δηλ. δεν έχουν φτιαγμένη την κουζίνα, προφανώς δεν έχουν ντουλάπα και το πάτωμα είναι σκέτο μπετό. Και όταν φύγεις πρέπει να το παραδώσεις στην ίδια κατάσταση, γυμνά, αλλιώς σου κρατάνε από την εγγύηση για την αποκατάσταση! Ευτυχώς το σπίτι που βρήκαμε είχε και κουζίνα έτοιμη και μοκέτα κάτω. Το πρώτο μάλλον έχει αρχίσει να καθιερώνεται: τα μισά σπίτια που είδαμε ήταν με φτιαγμένη την κουζίνα (νεροχύτης, ντουλάπια αλλά και ψυγείο και ηλεκτρική κουζίνα και απορροφητήρας – εσωτερικός βεβαίως).

Η ύπαρξη κουζίνας (einbauküche) πρέπει να είναι η νέα τάση μιας και στις αγγελίες διαφημίζεται κατάλληλα. Μεγάλη υπόθεση αφού αλλιώς (αν δηλαδή ως κουζίνα νοείται ο χώρος που έχει παροχές νερού και μια τάπα για την αποχέτευση και τίποτα άλλο) χρειάζεσαι 1500 – 2000 € να την κάνεις λειτουργική, και που, για μας που θα φύγουμε, θα πάνε και χαμένα. Για το πάτωμα επίσης, έχει αρχίσει να καθιερώνεται το λαμινέτ, ένα πλαστικό σαν παρκέ. Δεν μας έτυχε να δούμε σκέτο μπετό όπως μας είχαν ενημερώσει φίλοι από άλλη περιοχή. Το λαμινέτ έχει το καλό ότι καθαρίζει εύκολα, η μοκέτα πάλι είναι ζεστή αλλά βρομίζει. Από κει και πέρα όμως ό,τι άλλο θέλαμε έπρεπε να το αγοράσουμε.

Μου είχαν πει πως κάποια πράγματα μπορούσα να βρω τη μέρα που οι Γερμανοί βγάζουν ό,τι δεν χρειάζονται στο πεζοδρόμια ώστε την επόμενη μέρα που περνάει το συνεργείο να τα μαζέψει. Δυστυχώς στο Μόναχο, ακόμα και μετά από τόσο καιρό δεν βρήκα ποια μέρα είναι αυτή (μάλλον δεν έχουν τέτοια συνήθεια). Δεν μου έλαχε να δω έπιπλα βγαλμένα για απομάκρυνση. Κάποιος άλλος φίλος είπε πως πήρε πολλά πράγματα από τον Ερυθρό Σταυρό. Μαζεύουν ό,τι δεν χρειάζεσαι και είναι σε καλή κατάσταση και το πουλάνε σε πολύ χαμηλές τιμές και τα λεφτά που βγάζουνε τα χρησιμοποιούν για τους σκοπούς του Ερυθρού Σταυρού. Αυτός είχε πάρει πολύ ενδιαφέροντα κομμάτια από εκεί. Εγώ δεν το ήξερα τότε που το ήθελα, αλλά και δεν το έψαξα εκ των υστέρων.

Το καλό στην υπόθεση ήταν ότι δεν χρειάστηκε να αγοράσουμε τις λευκές ηλεκτρικές συσκευές. Γιατί κουζίνα - ψυγείο - και πλυντήριο πιάτων(!) υπήρχαν στον εξοπλισμό της κουζίνας όπως είπα. Πλυντήριο ρούχων δεν υπήρχε στο διαμέρισμα αλλά ούτε και εγκατάσταση ή χώρος για κάτι τέτοιο. Κι αυτό γιατί είναι συνηθισμένο να υπάρχουν πλυντήρια στο υπόγειο. Υπάρχει εκεί ένας χώρος (Washküche) με 5 πλυντήρια και 3 στεγνωτήρια Miele τα οποία λειτουργούν με κερματοδέκτη. 2 € το πλύσιμο, 1,50 € το στέγνωμα. Εξαιρετική περίπτωση, απαλλάσσεσαι από την αγορά, αν και βέβαια πρέπει να ανεβοκατέβεις κάποιες φορές για ένα πλύσιμο. Αλλά συνήθως τα συνδυάζουμε: δυο πλυντήρια μαζί και μετά κάποια ρούχα για στέγνωμα στο μπαλκόνι και τα υπόλοιπα (μέχρι 6 κιλά!) ένα στεγνωτήριο, βολεύεται η δουλειά.

Ήταν μεγάλη βοήθεια που είχαμε φέρει το αυτοκίνητο. Μεταφέραμε τα πάντα, σε πακέτα. Κυρίως από το ΙΚΕΑ που το ξέραμε και από την Ελλάδα αλλά και από άλλα καταστήματα όπως τα POCO, Roller. Αν δεν είχαμε το αυτοκίνητο, πάλι μπορούσαμε να τα πάρουμε, απλά θα υπήρχε και μια σχετική επιβάρυνση γιατί θα έπρεπε ή να νοικιάσουμε ένα (νοικιάζονται και φορτηγάκια) ή να πληρώσουμε σε μεταφορική (που δεν ήταν ιδιαίτερα ακριβή). Και μιας και δεν τα πήραμε όλα μαζί και απ’ το ίδιο μαγαζί θα ήταν και λίγο παραπάνω. Και αφού τα πήραμε και τα ανεβάσαμε στο σπίτι (εδώ είπα ότι κάθε εμπόδιο για καλό: το σπίτι που θέλαμε στην αρχή και δεν μας το έδωσαν ήταν στον 3ο όροφο και χωρίς ασανσέρ – και χωρίς κουζίνα, αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση. Καθώς τα ανέβαζα στο καινούριο με το ασανσέρ σκεφτόμουνα τι γλίτωσα) καιρός για μοντάρισμα. Πάλι υπήρχε δυνατότητα να γίνει από συνεργείο, αλλά πάλι θα είχε επιπλέον κόστος. Έτσι όλα πέρασαν από τα χεράκια μας. Πρέπει να πω ότι του ΙΚΕΑ τα πράγματα είχαν πιο σαφείς οδηγίες. Αλλά ούτως ή άλλως όλα ήθελαν δουλειά. Και να σκέφτομαι πως θα χρειαστεί να ξανακάνουμε την ίδια δουλειά αντίστροφα όταν φύγουμε για να τα πετάξουμε.

Ενημέρωση

Φεύγοντας είχαμε θέμα τι θα κάνουμε τα όποια έπιπλα είχαμε πάρει. Κάποια αποφασίσαμε να τα μεταφέρουμε στην Ελλάδα (τον καναπέ, τις καρέκλες τα τραπέζια και μια όμορφη γωνιά κουζίνας που πήραμε στο χρόνο πάνω) ενώ τα ντουλάπια, τα κομοδίνα κλπ θα τ' αφήναμε. Αλλά για να τ' αφήσουμε έπρεπε α) να τα ξεμοντάρουμε όσο χρειάζεται για να μεταφερθούνε και β) να πληρώσουμε στο δήμο για την αποκομιδή. Απ' την άλλη κρίμα ήταν να πεταχτούνε, δεν είχαν χαλάσει. Έτσι προτιμήσαμε άλλο δρόμο: τα χαρίσαμε. Κάποια σε συναδέλφους που είχαν έρθει την τελευταία χρονιά και μέχρι τότε είχαν ελλείψεις ενώ τα υπόλοιπα σε Έλληνες νεομετανάστες.